όλα δικά μου

Όταν θα με ξαναδείς μπροστά σου μια τσιγγάνα καρδιά θα είμαι

Ρούχα όμορφα δεν θα χω να φορέσω,
ούτε στο πρόσωπό μου με κραγιόνια θα γράφω την αγάπη μου,
δεν θα φοράω τα ψηλά τακούνια μου ,
 δεν θα σου χαμογελάω γλυκά το βλέμμα σου για να τραβήξω .

Όταν θα με ξαναδείς μπροστά σου θα σου επιτρέψω

την παράστασή μου να παρακολουθήσεις

ανάμεσα στους ανώνυμους θα γελάς ευχαριστημένος

και στο χέρι σου θα κρέμεται ένα καινούργιο λάφυρο

Ακόμα πιο δυνατά ο ήχος μου θα ακούγεται αφιερωμένος

στα παγωμένα μάτια σου που μόνο ότι δουν πιστεύουν .

Όταν μπροστά μου θα σταθείς δεν θα με αναγνωρίσεις
γιατί θα έχω εγώ χαθεί και στην θέση μου
μια γυναίκα άλλη θα είναι, μια ελεύθερη καρδιά
που στους βρώμικους δρόμους θα περιπλανιέται

κάτω από τον ουρανό και μουσική θα παίζει στις γωνιές
χαμόγελα μοιράζοντας σε  βιαστικούς περαστικούς
που τρέχοντας στα σπίτια τους να κρυφτούν γυρνάνε

Θα παίζω μουσική με ήχους της ζωής μου
έχοντας για μετρονόμο  τον άτακτο της καρδιάς μου κτύπο

Άκου
Με ένα πόδι ξυπόλυτο θα κρατάω τον ρυθμό
Βαθιές ανάσες  στο απόγευμα που φεύγει ο ήλιος μου θα παίρνω
την ξελογιάστρα  νύχτα  μου  για να δεχτώ

Όταν μπροστά μου θα σταθείς

και το βλέμμα το βλέμμα θ΄ ανταμώσει
Όταν το ξάφνιασμα στα μάτια σου θα δω
κατάμουτρα θα σου γελάσω
Εγώ ακροβατώντας στις σκιές της νύχτας
από την πόλη σου αποχωρώ

Ο ήχος από το ταμπούρλο που έπαιζε η καρδιά μου
θα  πλανιέται σαν ανάλαφρο αεράκι γύρω σου

όταν στ΄ αστέρια μου εγώ θα φτάνω

                                

                                                                           levina