Καλή Μεγάλη Εβδομάδα

Με μια Καλημέρα διαφορετική ,
αφιερωμένη όπως αξίζει σε μικρές αθώες ψυχές που ζουν γύρω μας, κοντά μας...

Όλοι έχουμε κάποια ιστορία με ένα ζωάκι που πέρασε από την ζωή μας, που είναι
ακόμα στο πλάι μας ... εγώ σήμερα θα σας δείξω τα δικά μου !!!
Ούτε ένα ... ούτε δύο ... ούτε τρία ... χίλια δεκατρία ( καλά μη λέμε υπερβολές!)
Από πού να ξεκινήσω?

Όχι σε αυτό το αφιέρωμα δεν θα συμπεριλάβω τα ζώα μου που ‘έφυγαν’ και με πόνεσε τόσο ο χαμός τους, θα γράψω γι΄ αυτά που έχω, που είναι γύρω μου, που ζω μαζί τους που με κάνουν να γελάω και  έχουμε  μεταξύ μας μια σχέση απεριόριστης αγάπης και εμπιστοσύνης που σπάνια βρίσκεις μεταξύ των ανθρώπων.

Πρώτος ο Ρήγας, ένας Λύκος αφοσιωμένος μέχρι θανάτου στο σπίτι και σε ότι περιλαμβάνει αυτός ο όρος! Ένας αγαθός γίγαντας για όποιον αγαπά και ένας σκληρός εκφοβιστής για όποιον σκεφτεί να μπει στην αυλή χωρίς την άδεια μας ή και να περάσει κοντά στον φράκτη … μην παραγνωριζόμαστε!

Μα γιατί μου κλείνει την πόρτα?

από που θα βγω εγώ έξω?

Θα σκαρφαλώσω στο κεφάλι του!

Η Κάρμεν … ένα αδεσποτάκι που κάποιος το βαρέθηκε και το έδεσε δίπλα σε έναν κάδο σκουπιδιών , ποιος ξέρει με ποια λογική και που μετά από την ταλαιπωρία της κατέληξε να γίνει αυτό το βαρελάκι που κοιμάται σαν λαίδη στην πολυθρόνα της αλλά θυμάται συχνά πως είναι και λίγο χασαπόσκυλο και δεν κάνει επιλογές στο φαΐ! Είναι ικανή να φάει και ξερό κρεμμύδι!!

Η Ήρα είναι η τελευταία της παρέας ( από τα αδεσποτάκια της φίλης μου Λιακάδας) , προβλέπεται να γίνεται αρκετά μεγαλόσωμη, είναι ακόμα μωρό και κάνει τόσες σκανταλιές που δεν είναι λίγες οι φορές που με φέρνει σε απόγνωση! Αλλά φυσικά πώς να κρατήσεις κακία σε ένα μωρό? Μόλις έρχεται να κρυφτεί στην αγκαλιά μου όλα …περασμένα ξεχασμένα … μέχρι την επόμενη φορά! Αλλά έχω και εγώ το μυστικό μου όπλο … φοβάται τον ήχο της εφημερίδας οπότε φροντίζω να το εκμεταλλεύομαι!

Μη το φας όλο, θέλω και εγώ γάλα με ψωμί!!!!

Η μαμά Ριρίκα με την Μελιώ και ο Σίμπα που φροντίζει να μας αφήνει παντού τα σημάδια του αφού κάναμε το λάθος να μην τον στειρώσουμε… και φυσικά δεν φεύγει από τον περίγυρο του σπιτιού και ας μας έλεγαν πως τα αρσενικά γατιά φεύγουν μακριά… που αλλού θα βρει τσάμπα φαΐ και κρεβάτια να ξαπλώνει την αρίδα του???

Στο παράθυρο της κουζίνας το γατόσπιτο για την Πιτσίλα με τον γιο της τον Κόμη και τώρα …πάλι περιμένει μωρά … ο Θεός να βάλει το χέρι του … πάλι γατάκια!!!! Όλο τον χειμώνα μένουν μέσα στο σπιτάκι τους, προφυλαγμένα από την βροχή και το κρύο όσο γίνεται και το καλοκαίρι αραδιασμένα στα κεραμίδια να φυλάνε το σπίτι από τα τρωκτικά…πραγματικά δεν έχω δει τόσα χρόνια ποντίκια, φίδια, σαύρες και ας έχω συνέχεια ανοιχτά παράθυρα και πόρτες. Σε αυτό το παραθύρι υπάρχουν τουλάχιστον τρεις γατούλες ακόμα ( μυρίσαμε φαΐ και ήρθαμε) που δεν κατάφερα να τους βγάλω μια φωτογραφία της προκοπής!

Η Chilla το αστέρι μας , σέξι και όποιος αντέξει! Μετά από ένα χτύπημα από αυτοκίνητο που της έσπασε τον γοφό και την είχα σε ακινησία ένα μήνα ( εύκολο το έχεις να κρατήσεις ακίνητη μια γάτα?) της έμεινε ένα ωραιότατο λίκνισμα στο περπάτημα που φαίνεται πως είναι ιδιαίτερα ελκυστικό για τους γάτους της γειτονιάς… δυο φορές τον χρόνο γεννάει , δεν προλαβαίνω να πάρω σειρά να την στειρώσω!!!  Τώρα με την κοιλιά τούρλα και πάλι την περιμένω από μέρα σε μέρα να μου αμολύσει πάλι τα γατάκια της και αυτή να τρέχει στις βόλτες της ενώ εγώ θα ξημεροβραδιάζομαι να καθαρίζω, να ταΐζω. Εντάξη τι να κάνουμε? Μαύρη γάτα με ξανθιά νοημοσύνη είναι!!! (να με συγχωρούν οι ξανθιές δεν είναι προσωπικό από ανέκδοτο το πήρα!! χι χι χι )

Τα διδυμάκια

Αααχ... ζεστασιά !!!

Και τέλος (ελπίζω) η Τουφίτσα, ο Φώτης και ο Billy…Η Τουφίτσα από την τελευταία γέννα της Chilla δεν φαινόταν πως θα επιζήσει , αλλά τελικά τα κατάφερε και μια και ήταν δεμένη με τον Φώτη παρέμειναν και δεν δόθηκαν για υιοθεσία αλλά από το πουθενά προέκυψε ο όμορφος της παρέας ο Billy ή Μπελχούλ ( δεν θέλω χαχα) και έτσι έγινε το Τρίο Ματζάρε όπως τους λέμε για την αστείρευτη όρεξη τους!

Μα πως τα τρώει αυτά τα κόκαλα??Για να δοκιμάσω!

Άσε το κόκαλο μου κάτω ... το καλό που σου θέλω!

Μαμά μουουου !!!

Αλήθεια….. για τις κότες μου σας μίλησα? Για τον Νταγιάν και το χαρέμι του?? Για τα ψάρια μου???? αααααχαχαχα Για τα χελιδόνια που ήρθαν ξανά??? Όχι δεν είναι σπίτι αυτό… Η φάρμα των ζώων είναι!

Ο Νταγιάν και τα κορίτσια !!! τσιμπάει ο άτιμος...

Έμαθε πως μοιράζουμε φαΐ ... άραξε και η χήνα!!

η Toufitsa όταν προσπαθούσα να την κρατήσω στην ζωή  :))

O Rigas έχει γεράσει πια, είναι σχεδόν τυφλός, μα πάντα στον λαιμό του είναι περασμένο το κλειδί του σπιτιού ( άλλοι το κρύβουν κάτω από το χαλάκι, εγώ το έχω πιο σίγουρο επάνω σε αυτόν) ... όποιος θέλει ας απλώσει το χέρι του να το πάρει!

Η λιμνούλα με τα χρυσόψαρα

εδώ τελειώνει το οδοιπορικό στο σπίτι με τα ζώα ...

Εύχομαι με μια μεγάλη αγκαλιά σε όλους σας να έχετε μια

καλή Μεγάλη Εβδομάδα