Ζωή Στα Κύματα

Δεν γράφω αδέσποτα λόγια πια

δεν έχω ανάσα για να τα μοιράσω

που κόπηκαν οι δρόμοι μου

και το φυτίλι απ το κερί μου μοιάζει

να κρατά μακριά την φλόγα 

απ το μπαρούτι της ζωής μου

Κοίτα τα χρώματα που κρύβονται 
πίσω απ το γκρι το πένθιμο το χρώμα 

Σέρνεται απάνω στις κρύες θάλασσες

με βία χώνεται σε στόματα ορθάνοιχτα

και την κραυγή του θανάτου σταματάει

Δεν με νοιάζει τι μου λες

ψυχές δίχως ονόματα από το διάβα μου περνούν

με ρούχα π ανεμίζουνε στο βραδινό αγέρι

κρόσσια  πολύχρωμα τους βράχους

μάταια αγκαλιάζουν θέλοντας μιαν ανάμνηση

στα άψυχα χέρια να κρατήσουν

πως ένα ανθρώπινο κουρέλι ταξίδεψε για λίγο

στις  φωτεινές του Αιγαίου θάλασσες

κάτω απ τον γαλάζιο ουρανό του Ελύτη

                                     Levina 





Painting by Delawer Omar 

CREECE

βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις όμως
λίγη περηφάνεια τον άξιζε

                                                     Ελύτης

ΕΛΛΑΔΑ ΚΡΑΤΑ ΓΕΡΑ

σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει
το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ να πούνε

Κων. Καβάφης




σκίτσο του Βαγγέλη Παυλίδη

VOTE

 Η επανάσταση του καναπέ ξεκίνησε από τα μέσα 

και επεκτάθηκε στα ΑΤΜ

Επιτέλους ο Έλληνας μόνοιασε μπροστά στις τράπεζες και διαλύει το μόνο σύστημα 
που μπορεί να τον κρατήσει ακόμα όρθιο.Μα δεν μπορεί να πει κανείς! Αναντίρρητα 
έχουμε την ψυχραιμία καμικάζι ως Έλληνες κι ας πέφτουμε στον δικό μας τοίχο.

Περιμένω με ενδιαφέρον να δω τι άλλο θα ξεράσουν οι πατερούληδες του έθνους που ακόμα δεν εξήγησε κανείς πως μετά από ένα δάνειο 249δις και δυο κατάπτυστα μνημόνια φτάσαμε εδώ. Ούτε μας εξήγησε κανείς γιατί το ιδιωτικό χρέος εν μια νυκτί ο μέγας συνταγματολόγος Βενιζέλος το έκανε δημόσιο.

Εκεί φυσικά κανείς δεν μας ρώτησε. Ήταν και τότε αντισυνταγματικό ένα δημοψήφισμα αν δεχόμαστε να πάρουμε ως λαός στις πλάτες μας τα χρέη των τραπεζών ή τι άλλο φορτωθήκαμε ;

Μα φταίμε κ εμείς. Με την ανοχή μας από την μεταπολίτευση και μετά εναλλάσσονται δυο κόμματα που μοιράζονται μεταξύ τους την πίτα της χώρας μας πετώντας και ψίχουλα στα κομματόσκυλα τους για να κρατάνε μια πελατειακή σχέση με προπαγανδιστικά παιχνίδια, που διαιωνιζόταν μέχρι που φτάσαμε όλοι μαζί σε αδιέξοδο.

Εμείς που φταίξαμε έχουμε το χρέος τώρα να πληρώσουμε και να μην αφήσουμε χρέη στα παιδιά και στα εγγόνια μας.

Ότι κι αν συμβεί από εδώ και στο εξής μόνο με αυτοκριτική και οπλισμένοι με κουράγιο θα το ξεπεράσουμε.

Για όλα  φταίει ο Σύριζα. Καλό για κατανάλωση, για καραμέλα,παγωτό,οτιδήποτε αλλά κάκιστο ως επιχείρημα ότι μια κυβέρνηση λίγων μηνών έφταιξε για την κατάρρευση μιας ήδη ρημαγμένης οικονομίας, από κατάπτυστους,πατριδοκάπηλους πολιτικούς που πρόδωσαν την εμπιστοσύνη ενός λαού που τους τοποθέτησε σε αυτές τις καίριες θέσεις να πολεμούν για τα συμφέροντά του. Αν πολέμησαν σθεναρά για κάτι ήταν για τα δικά τους συμφέροντα και συνεχίζουν να πολεμούν σκορπίζοντας τρομολαγνία και φόβο, έχοντας χάσει πια την ψυχραιμία τους , νομίζοντας πως ο χρόνος μπορεί να γυρίσει πίσω.

Δεν ξέρω πως και αν θα φτάσουμε στην επόμενη Κυριακή μια κ οι εξελίξεις τρέχουν ραγδαία. Την Τρίτη 30 Ιουνίου εκπνέει η διορία και ήδη η οικονομία μας σαν χώρα βρίσκεται στο ναδίρ. 
Το σίγουρο είναι πως αυτό το δημοψήφισμα είναι κι ένας μοχλός εκβιασμού προς πάσα κατεύθυνση όταν ήδη φάνηκε πως τρίζουν τα θεμέλια της ΕΕ και της οικονομίας της μετά την βουτιά που έκαναν οι δείκτες των χρηματηστηρίων  και  Δευτέρα σήμερα το Ευρώ χάνει ήδη δυο σεντς έναντι του δολαρίου, από 1,1165 στο 1,0990 . Ακόμα και αν τελειώσει η εβδομάδα και φτάσουμε στην Κυριακή με το καλό ο  λαός μας που χρόνια δοκιμάζεται ,πεινάει, ξεσπιτώνεται, εξευτελίζεται μια μόνο επιλογή έχει πλέον.

ΑΥΤΗ

Κανένας όμως και πάλι δεν μας έχει πει ξεκάθαρα τι θα γίνει μετά το ΟΧΙ ή το ΝΑΙ. Πως θα χρησιμοποιήσει το ΟΧΙ μας η Κυβέρνηση; Καλύτερη διαπραγμάτευση; Συνέχεια λιτότητας δηλαδή και για πόσο; Κούρεμα χρέους; Αβέβαιη η επόμενη μέρα αλλά με αυτή την αβεβαιοτητα για το αύριο  ζουν εδώ και χρόνια  εκατομμύρια Έλληνες.

Τι μας περιμένει και ποιο είναι το δύσκολο σενάριο που θα κληθούμε να ακολουθήσουμε;

Σίγουρα θα πληρώσουμε ακριβά τις επιλογές μας προηγούμενων χρόνων, αυτό το γνωρίζουμε.

Γράφουμε ιστορία και το κακό είναι πως τα αποτελέσματα θα φανούν χρόνια μετά, 

με εμάς ή χωρίς εμάς εν ζωή.

                                                                                                                   Levina

Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού

Τότε το φεγγάρι σκόνταψε στις σκιές κ έπεσε στο πυκνό χορτάρι.

Μεγάλο σούσουρο έγινε στα φύλλα.

Τρέξανε τα παιδιά, πήρανε στα παχουλά τους χέρια το φεγγάρι κι

όλη νύχτα παίζανε στον κάμπο.

Τώρα τα χέρια τους είναι χρυσά, τα πόδια τους χρυσά κι όπου πατούν

αφήνουνε κάτι μικρά φεγγάρια στο νοτισμένο χώμα.

Μα, ευτυχώς οι μεγάλοι που ξέρουν πολλά, δεν καλοβλέπουν.

Μονάχα οι μάνες κάτι υποψιάστηκαν.

Γι αυτό τα παιδιά κρύβουνε τα χρυσωμένα χέρια τους στις άδειες

τσέπες, μη τα μαλώσει η μάνα τους που όλη νύχτα παίζανε

κρυφά με το φεγγάρι.

Γιάννης Ρίτσος

W.S.

Δεν έχω θυμό δεν έχω έχθρα για κανέναν

Όμως μέσα μου κοιμάται μια λύπη

Πρόσεχε μη την ξυπνάς

Η λύπη όταν την ξυπνούν γίνεται θάνατος

 

Μη μου ξυπνάς την λύπη μέσα μου

Άστην να κοιμηθεί, να γαληνέψει και να ξεχαστεί

 

William Shakespeare