Μέρες που είναι δύσκολες και τα προβλήματα στον άνθρωπο
μοιάζουν να θεριεύουν καθώς περνούν οι μήνες … κι αφού
σαν άνθρωποι κι εμείς με λογική και περισσή γνώση είπαμε
λόγια πολλά και τ αναλύσαμε και με επαναλήψεις ξανά μανά
τα συζητήσαμε μα κατά πως δείχνει το πράγμα άκρη ούτε βρήκαμε
μα ούτε και θα βρούμε γιατί πολύ καλαμαράδες γίναμε και δεν
ξέρουμε κατά πως κερδίζονται τ ανθρώπινα δικαιώματα … ή μάλλον
εδώ λάθος έχω γιατί στην θεωρία το γνωρίζουμε μα στην πράξη
κωλυόμεθα και σαν δεν την κάνεις βαθειά την τομή να φύγει το
πύον και το αίμα να σταλάξει άστο πατριώτη και το χάσαμε το κορμί
από βαριά σηψαιμία.
Ας δώσουμε το λοιπόν τροφή στο πνεύμα το παντέρημο που κι αυτό
το βλέπω με μαθηματική ακρίβεια να πορεύεται σε δρόμους αλλόφρονες αποσυντονισμένο από τα κενά αέρος που συναντά ….
(όπου «κενά αέρος» γράψε απανωτά χτυπήματα που με τον
ρυθμό πολυβόλου αφαιρούν εκτός από τα τελευταία σεντ και
τα τελευταία ψήγματα λογικής).
Στρωνόμαστε λοιπόν με κανένα βιβλίο, αγκαλιά με την κουβέρτα-
αντίσκηνο για να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας ή πιάνουμε τις
χειροτεχνίες μια και μέρες που είναι τα δώρα από τα χεράκια μας
αποκτούν άλλη αξία ή στην τελική πιάνουμε πινέλα και χρώματα
και του δίνουμε και καταλαβαίνει!
Φέτος, για μια ακόμα φορά οι κάρτες που θα πάρουν οι δικοί μου άνθρωποι
θα είναι από τα χέρια μου και η ιδέα για να τις δείξω εδώ ήταν από το
Με το καλό να έρθουν οι γιορτές και με το καλό να περάσει και
το δικό μου κρύωμα που με ταλαιπωρεί αρκετά αυτές τις μέρες…
Levina.
