Τα Όμορφα Της Ζωής

Ένας όμορφος στίχος 
του πρέπει να μοιράζεται ....

Γράμμα στόν ἄνθρωπο τῆς πατρίδας μου  

Μην με μαρτυρήσεις!

Και προπαντός να μην του πεις πως μ ᾿ εγκατέλειψεν η ελπίδα!

Καθώς κοιτάς τον Ταΰγετο, σημείωσε τα φαράγγια

που πέρασα. Και τις κορφές που πάτησα. Και τα άστρα

που είδα. Πες τους από μένα, πες τους από τα δάκρυα μου,

ότι επιμένω ακόμη πως ὁ κόσμος

είναι όμορφος!

Του Κώστα Ουράνη

Το ίδιο πρέπει να μοιράζεται 
και μια όμορφη εικόνα ....

Το μικρό Χαλάκι ζεσταίνεται στο φως της λάμπας

Καλό  Σας  Σαββατοκύριακο

Levina

Αθέατος Κόσμος

Κανένας δεν του ΄ χε  πει πως πρέπει να προσέχει

ταξίδια στην γη των Λαιστρυγόνων σαν σχεδίαζε

Τα άναστρα βράδια ταραγμένα βήματα

τον οδηγούσαν στον σταθμό των τραίνων

Εκεί πίσω από τα παρατημένα ξύλινα βαγόνια

είχαν σπάσει τις λάμπες με πέτρες τα παιδιά

σκοποβολή σαν παίζανε τα θλιμμένα πρωινά

κι είχε τόσο σκοτάδι που το παράπονο τον έπιανε

Ξεχύθηκαν τα σωθικά του ‘ θλιμμένο μοιρολόι

για κάποια Ιθάκη  που δεν θα βρισκε ποτέ

Δίπλωσε με βιάση τα λερωμένα του φτερά

προτού στην υπόγεια κάμαρη επιστρέψει

σ ένα στρώμα φτιαγμένο από πεταμένα όνειρα

το κορμί παρέδωσε ανάμεσα

στων μελλοθάνατων τα μεθυσμένα χνώτα

                                                             Levina  (αδέσποτα λόγια)