μαζί
καθίσουμε μαζί αντίκρυ, ανάμεσά μας
το χαμηλό τραπεζάκι με τα κεριά αναμμένα
και τα ποτήρια μας γεμάτα από γλυκό κρασί
Στο βάζο ένα μπουκέτο μαργαρίτες, αυτές
που μου έφερες εχθές για να μου πεις πως
... μ΄ αγαπάς
Να γεμίσει το δωμάτιο από την μουσική
που ακούγαμε παλιά, τις βραδιές που τις
περνούσαμε μαζί … ένα πιάνο και ένα βιολί
να σκορπίζουν με σειρά τις νότες γύρω μας
και εμείς απλά να κοιταζόμαστε στα μάτια
το είναι μας συντονισμένο στην μελωδία των ήχων
να μιλάει στους χτύπους που κάνει άτακτα
να πάλλεται η φλέβα στον λαιμό να θέλω
ν΄ απλώσω το χέρι μου να ακουμπήσω το δικό σου
με τα δάχτυλά μου να νοιώσω την ζεστασιά σου
να θέλω να ακούσω την χροιά της βραχνής
φωνής σου και τότε θα καθίσω στο χαλί
μπροστά σου, θα ακουμπήσω το κεφάλι μου
στα γόνατά σου και εσύ θα μου διαβάσεις
μια ιστορία από το βιβλίο που κρατάς
καλά φυλαγμένο στην μέσα τσέπη από το
σακάκι σου, αυτό με το τυραννισμένο εξώφυλλο
και τις τσακισμένες κιτρινισμένες από τον χρόνο
σελίδες , θα χαθώ στις λέξεις σου, μέσα στον
ρυθμό της φωνής σου που θα ακούγεται σαν
απαλός ψίθυρος ανάμεσα στις νότες και
θα ταξιδέψω έξω από το κλειστό παράθυρο
Με φτερά αγγέλου θα ντυθώ για να χορέψω
αντανάκλαση στον καθρέφτη του γυαλιού
στο φως και όσο μου διαβάζεις βάρος
απουσίας στα πόδια σου θα είμαι
θα τριγυρνώ σε όσα μου προστάζεις
σε θάλασσες φουρτουνιασμένες, σε κάστρα
με πριγκίπισσες και σιδερόφρακτους ιππότες
σε γκρεμούς και δάση αδιάβατα με μάγισσες
και ξωτικά και δράκους που ξερνούν φωτιές
Και όταν τον τίτλο τέλους θα μου πεις
Και έχεις κουραστεί καρδιά μου δίπλα σου
πάλι θα με βρεις σε όσα τα θέλω σου προστάζουν
μάγισσα με το ραβδί μου θα μεταμορφωθώ
και στα μικρά φτερά μου θα σε κλείσω
για όσο κρατά η νύχτα ένα ταξίδι ακόμα σου ζητώ
ας είναι το τελευταίο, χωρίς να υπάρξει επιστροφή
φτάνει να είναι γι' απόψε μόνο , στο ξημέρωμα
που θα 'ρθει, στο μαζί να είναι το τέλος και η αρχή.
Levina
