Μη φοβάσαι τα Φθινοπωρινά απομεσήμερα
Τρεχοβολούν οι ώρες, βιάζεται να γύρει η μέρα
Στις νύχτας τις αγκάλες’ σ ονείρατα μετάξια να χαθεί
Μη τα φοβάσαι τα Φθινοπωρινά θολά φεγγάρια
Γελούν με τις συννεφιές σαν άτακτα παιδιά
Παίζουνε κυνηγητό με τα ετοιμοθάνατα φύλλα
Που χορεύουν με τ αγέρι στων δέντρων τα κλαριά
Μήτε τα κρύα πρωινά να τα φοβάσαι που σε καλούν
Στα δάκρυα τ ουρανού να περπατήσεις
Βροχούλα είναι αγάπη μου Φθινοπωρινή
Να μην σε σκιάζει τίποτα και φόβο να μην νοιώσεις
Μαργαριταρένια μου , πόνο να μην έχεις στην ψυχή
Γιατί έχεις φύλακα άγγελο δίπλα στο προσκεφάλι
Της μάνας το νανούρισμα και την γλυκιά αγκάλη.
Levina
