Για μια νύχτα λευκή σου μίλαγα μ΄ ολόγιομο φεγγάρι
Για μια βραδιά ζεστή π΄ αρώματα στον χάρτη μου απλώνει
Στις σκιές στριφταγκαλιάζονται αγιόκλημα και γιασεμί
θυμωμένο ετούτο το σμίξιμο είναι σε μια θάλασσα ουρανό
Απλώνουν κλαριά και φύλλα μυρωμένα
αρπάζουν τα ξέπλεκα μαλλιά μαγεύουνε την νύχτα
Στα μπράτσα ‘ στον λαιμό αστραφτερό γιορντάνι
και δυο σταγόνες ουρανό για φορεσιά της έχει
Σε τόπο άγριο με βήμα γυμνό σε βράχια μαχαίρια σεργιανάει
κι είναι τα μάτια αστραπές άπονα τους γκρεμούς μετράνε
Μια λέξη που στο σύμπαν δεν χωρά ν΄ αφουγκραστεί ζητάει
Φλόγα που σβήνει η ψυχή την ζωή σαν τα φλουριά σκορπάει
Βραχνή γουργουριστή απόκοσμη η φωνή στο πουθενά ικετεύει
Χάρισμα να της δοθεί μια καρδιά που να ΄ναι ακόμα ζωντανή
Σ΄ ένα όριο πορφυρό πεθαίνει από έρωτα τ΄ αδύναμο κορμί
Ολόγιομο θολό φεγγάρι σταλάζει φωτιά στην πληγή
Κι ένα γέλιο ανάρμοστο σε χείλη στεγνά
Καλοδεχούμενο μαρτύριο ο πόνος ψηλαφιστά γνωρίζει
της υγρής νύχτας τις ρωγμές κι είναι εξουσιαστής
στο όνειρο ο έρωτας την ανάσα με την ανάσα σμίγει ...
Κι είναι νωρίς ακόμα για να πεις πως ξημερώνει
Levina…..17/07/2011
