Καλημέρα με ένα μπολ γεμάτο χρώματα … παγωτό φιστίκι, φράουλα, κρέμα, ζαχαρωτά και …
Βρέχει, πάλι βρέχει όλη την νύχτα κι εγώ να κοιμάμαι με ένα μάτι σαν τον σκύλο που
μυρίζεται τον κίνδυνο, μόνο που ο σκύλος θα πεταχτεί ορεξάτος γαβγίζοντας να κυνηγήσει
φαντάσματα, ενώ εγώ σέρνομαι από πόρτα σε παράθυρο και πάλι πίσω.
Την λατρεύω την βροχή και συνάμα … να προχθές που σταμάτησε η αντλία των ομβρίων και
πλημμύρισε η αποθήκη, μόλις τελειώσαμε να φέρνουμε τα βρεγμένα στο γκαράζ και να απλώνουμε ρούχα να στεγνώσουν … μου δημιούργησε κρίση πανικού.
Αυτό είναι το κακό … άσχετο αλλά ξέρεις τι είναι κρίση πανικού? Να στεγνώνει το στόμα σου,
να σταματά η καρδιά σου, να τρέμει το κορμί σου ανεξέλεγκτα έτοιμο να καταρρεύσει, να σου
είναι αδύνατο να κοιτάξεις έξω από το παράθυρο τις σταγόνες του νερού… Παλιό κατάλοιπο
αυτό από τον πανικό που παθαίνω αν βρεθώ ανάμεσα σε πολύ και άγνωστό μου κόσμο … Όχι αυτό δεν θα το αφήσω να γίνει χρόνιο, θα το πολεμήσω, δεν θα μου γίνει κάτι που αγαπώ εφιάλτης !
Άσχετο κι αυτό …κάποτε όταν με πονούσε, όταν με απογοήτευε κάτι απλά του γύριζα την
πλάτη κι έφευγα, κρατώντας το μέσα μου σαν το τσίμπημα της βελόνας … ακίνδυνο μα
οδυνηρό. Δεν γυρίζω πια την πλάτη σε κανέναν και σε τίποτα κι ας με ξαφνιάζουν αυτά που
διαμάντια τα νόμιζα και μου βγήκαν ιμιτασιόν.
Θα έρθει και η Άνοιξη σε λίγο, τελειώνει κι αυτός ο Χειμώνας, οι αμυγδαλιές έχουν ήδη
ανθίσει, εχθές είδα και μια λευκή ίριδα στον κήπο, οι μωβ αργούν να βγουν… θέλω να βγει ο
ήλιος, θέλω να ζεσταθώ περπατώντας στους ήσυχους δρόμους … μπουμπουνίζει και ταράζεται
όλο το βουνό από το πρωί κι εγώ …
θέλω να αισθανθώ ξανά πολύχρωμη … βαρέθηκα να είμαι γκρι .
Καλημέρα σας είπα ;
Levina
