Μιαν άναστρη βραδιά θα σ΄ αγαπήσω
εντός μου σε κελί θανάτου θα σε
φυλακίσω
στων χρόνων το διηνεκές θα παραμένεις
στα σκοτεινά του κορμιού μου βάθη
πληγή μου
να σφαδάζεις ανάμεσα στη ζωφόρο
της αγαθής μου μήτρας και της
καρδιάς
να ροκανίζεις τις φλέβες της ζωής
ηδονικά τα μάτια μου να κλείνω
κρατώντας εκτός του ήλιου το θεϊκό φως
θα σε κρεμάω στους μαστούς μου περήφανα
μετάλλιο μαχών ερωτικών
απέρχομαι σε χρόνους μοναξιάς
κοιμώμενη με της ύπαρξής σου την ομίχλη
που θα μου επιτρέπει κάποιες πνιγερές βραδιές
να σ΄ αγαπώ
Levina
