Χρόνος ατέλευτος
η επί αυτογνωσίας ζωή
ανάσες βοριάδων
καταλύουν κάθε επόμενο βήμα
Ιφιγένεια ανάγερτη επί του βωμού’
μη εκλιπαρούσα χάρη να της δοθεί
το λεπίδι αναζητεί
Υπό των Θεών το βλέμμα το άγρυπνο,
το διεισδυτικό, το εξουσιαστικό
άνευ ευσπλαχνίας ‘
ίχνη οδύνης τα μάτια σκιάζουν
λύτρωση απελπισμένα γυρεύει
στο σκότος του θανάτου
κόκκινα τα ρυάκια στην πέτρα
ζωή ποτίζουν
την χέρσα των χρόνων μας γη
Levina
