Πολύ χαζή μέρα η χθεσινή κι όλα στραβά από το πρωί να πηγαίνουν!
Σηκώθηκα μέσα στην καλή χαρά … και μου έμεινε η χαρά μια και τα
τσάκρα μας «που λέει και μια ψυχή» ήταν μέσα στην ένταση
κι όλα ήρθαν τα πάνω κάτω.
Εγώ να είμαι με κλεισμένη φωνή, το σπίτι μέσα στα νεύρα,
το ένα σκυλί να ξερνοβολάει όπου έβρισκε με τις αηδίες
που μαζεύει από τον κήπο και τρώει…
-ένα δέντρο καρύδια έχει φάει το σκασμένο , δεν τολμάει να πέσει
το καρύδι και το φέρνει λάφυρο στο μπαλκόνι το τσακίζει , τρώει την
ψίχα και μετά τρέξε εσύ να μαζεύεις τσόφλια σπαρμένα δώθε κείθε –
είχα και δέκα μανταρίνια είπα να μη πάνε χαμένα ας τα φτιάξω γλυκό,
έφαγα το μισό Σάββατο να τα ξεπικρίζω, έβαλα στην διπλανή κατσαρόλα
και καμιά δεκαριά πορτοκάλια κι αυτά για γλυκό πήγαιναν αλλά ….
τα είχα ταμένα τα ρημάδια … είχα υπολογίσει πόσα βάζα γλυκό θα βγάλω,
να δώσω εδώ, να δώσω εκεί, να δώσω παραπέρα και κάναν ανταπόκριση
τα άχρηστα μεταξύ τους κι είπαν θα σε κανονίσουμε τρομάρα σου
που θες πολυτέλειες…
Μα αφού μου το λεγε η μάνα μου να μη τάζεις όταν φτιάχνεις γλυκό
και πίτα γιατί σ…ά θα βγάλεις!
Παράβρασε το πορτοκάλι, το μανταρίνι βγήκε χρυσαφένιο, τα έβαλα
στα βάζα η νοικοκυρά η παινεμένη, τα αναποδογύρισα να μη πάρουν
αέρα και να κλείσουν ‘αεροστεγώς’ κι εκεί προς το απομεσήμερο λέω…
δεν δοκιμάζω να δω τι έφτιαξα?
Κάθομαι ευλαβικά στο τραπέζι , παίρνω δυο διαφορετικά βαζάκια
μπροστά μου , κρατάω σαν πολυβόλο και το κουτάλι και ακούω
ηδονικά αυτό το ‘πλοπ’ που κάνει το βαζάκι σαν ξεσφραγίζει ,
μου τρέχουν τα σάλια από προσμονή , βουτάω το κουτάλι
στο σιρόπι και δοκιμάζω την πρώτη ….
και τελευταία μπορώ να πω μπουκιά!
Πίκρααααααα…ξυνίλααααα..
Δεν θα περιγράψω τι είπα γιατί μας διαβάζουν και σεμνοί άνθρωποι
που ομιλούν κόσμια και ουχί σαν καραγωγείς όπως εγώ την ώρα που
έφτυνα αυτό που έφτιαξα!!
Οχτώ βάζα γλυκό μετεφέρθησαν επειγόντως σφραγισμένα
αεροστεγώς (το κυριότερο) μη πάρω και κανέναν αθώο
στον λαιμό μου , στους σκουπιδοτενεκέδες.
Άντε τον είπα κι εγώ τον πόνο μου σήμερα αν και…
Καλή εβδομάδα !
levina
