εγώ
και ο τοίχος
τη ράχη μου ακουμπώ
να παρακολουθώ την βροχή
όχι εσύ είσαι
τις σταγόνες μια μια μετρώ
νερό που κυλά
σε τσίγκινη στέγη
βαρετά, μονότονα, εκνευριστικά
θυμήσου με
χάνομαι μέσα σε σένα
σαν σταγόνα κυλώ
φιλώ τη σάρκα σου
ελπίζω
ελπίζω ακόμα
χάνομαι και ξαναγυρίζω
και άλλη σταγόνα και άλλη
α σε πνίγω στα νερά μου
ένας είναι ο δρόμος
βροχή να γίνομαι
να πέφτω επάνω σου
να με τινάζεις - να σου προσφέρομαι
να ξαναγυρίζω - να με κρατάς
να σε κυλώ στα σύννεφα '
θα με βρεις
στις θάλασσες κατακερματισμένη
σταγόνα να χάνομαι σε μονοπάτια
δασών ανάμεσα στις πευκοβελόνες
τις φωτιές από την σάρκα σου να σβήνω
την αγάπη σου να παντρεύομαι
και τους φόβους σου
μακριά να αποπέμπω
χωρίς να διαπραγματεύομαι
για τον χώρο που στην χούφτα σου
μου δίνεις να σταθώ
γνωρίζοντας
πως διψασμένα επάνω μου θα σκύψεις
με τα χείλη σου θα με ακουμπήσεις
πίνοντας με σαν ελιξίριο ζωής
ερωτευμένη να σε ξεδιψάω
Levina
