Η ύπαρξη που βυθίζεται στο χάος
η σκέψη που ανυψώνεται να αγγίξει ουρανό
το βλέμμα που χάνεται στο χρώμα των ματιών σου
οι ώρες που η μελωδία σου γράφει τις νότες
στα σκιερά μέρη του κορμιού μου
κάτω από τα δέντρα μου
μέσα στο χώμα μου
στα ρυάκια μου
εγώ είμαι η γη
εσύ είσαι ο άνθρωπος
αγάπα με
