Για όλους εσάς
Που τάχα με αποδεχθήκατε
χαμένη στον κόσμο τον δικό μου
Που τάχα με αγαπήσατε
καρδιά κουρέλι την μπαλώσατε
Σε όλους εσάς Που στα δωμάτια της ψυχής μου
Με περίσσιο θράσος μπήκατε
λάφυρα ζωής χαλάσματα
Που τραγικά χαμόγελα
φωνές και χάδια με κεράσατε
Σε όλους εσάς που
στο πλάι σας
Βουβή παρουσία στάθηκα
Με το λευκό μαντήλι μου
Τα δάκρυα τα δικά σας
να σκουπίσω
Σε όλους εσάς
Που τάχα με καταλάβατε
Που πίσω μου γελάσατε
Που το κεφάλι συγκαταβατικά
κουνήσατε
Όταν εγώ για τον
πόνο μου μιλούσα
Όταν εγώ σπαράζονταςμπροστά σας
ξεψυχούσα
Και απλόχερα μου δώσατε
Της δικής σας ζωής
την συμβουλή
Για όλους εσάς
Σε ένα συρτάρι μάζεψα τα απομεινάρια σας
Χαμόγελα και γέλια , χέρια με νύχια μαύρα
Φιδίσιες γλώσσες ξεριζωμένες
Μάσκες που ειρωνικά γελάνε
Τάχα όλα αυτά με αγάπησαν
Τάχα όλα αυτά με ακούμπησαν
Όλους εσάς
στο χώμα σας αφήνω
κάθε ρούχο που μου βάλατε
πάνω σας θα ρίξω
και σαν θα μείνω κορμί γυμνό
μπροστά σας
το σπίρτο θα ανάψω
στις φλόγες με χαρά να παραδώσω
αγάπες και αγγίγματα
λόγια και συναισθήματα
θα βρω δικό μου ουρανό για να πετάξω
με του σπουργίτι τα φτερά τα γκρίζα
βοριάδες θα ΄χω βοηθούς
απ τα ψηλά
στα πιο ψηλά θα φτάσω
προορισμό μοναδικό θα έχω την καρδιά
τότε θα κλείσω τα φτερά
θα αφεθώ να πέσω
ακόμα κι αν στην γη θα τσακιστώ
επιλογή μου
η αρχή
επιλογή μου
και το τέλος
