θέλω ένα τριαντάφυλλο να μου δώσεις.
Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο, με πολλά πολλά βελούδινα φύλλα.
Δεν θέλω από αυτά τα σκούρα κόκκινα, το θέλω να έχει και λίγο από ρόζ και λίγο από λευκό.
Θα το βουτήξω στο βάζο με την ζάχαρη και μετά θα το ακουμπήσω στην πιατέλα από γαλάζια πορσελάνη.
Θα γυαλίζουν οι κρύσταλλοι της ζάχαρης κάτω από το φως των κεριών, όπως γυαλίζουν τα μάτια σου όταν με κοιτάς τα πρωινά που πίνουμε τον καφέ μας καθισμένοι ο ένας απέναντι από τον άλλον…..να όπως καθόμαστε τώρα.
¤*¨¨*¤.¸¸.¤*¨¨*¤.¸¸.¸.¤*¨¨*¤.¸¸.¸.¤*¨¨*¤
Μόνο ένα τριαντάφυλλο ζαχαρωμένο μας χωρίζει.
Το αγγίζω και κολλάω από την γλύκα του, κόβω ένα βελούδινο πέταλο, κλείνω τα μάτια και το αγγίζω με τα χείλη μου……το κλείνω μέσα στο στόμα μου και γεμίζω αρώματα, το κόκκινο του ρόδου, το λευκό της ζάχαρης, το ροζ που κυλά σταγόνα από μέσα μου.
Την αγγίζεις με τα ακροδάχτυλα, την γεύεσαι και ξέρεις πως μέσα σε αυτή την μικρή σταγόνα από ροδοζάχαρη κλείνονται όλα μας τα όνειρα…. αυτά που κάναμε και αυτά που φοβηθήκαμε να κάνουμε, αυτά που πραγματοποιήθηκαν και αυτά που παρέμειναν όνειρα.
Οι προσδοκίες μου όλες μέσα σε αυτό το ροδοπέταλο που κρατάω στο στόμα μου και στο επόμενο και στο επόμενο και μασουλάω αργά αργά το δικό σου τριαντάφυλλο και κριτσανίζει η ζάχαρη αρωματισμένη από το κόκκινο λουλούδι, γέρνω το κεφάλι και ακούω τον ρυθμικό ήχο που κάνει η καρδιά μου , το σφυρί στο αμόνι κάτω από το ανταριασμένο δέρμα μου και καθώς καταπίνω ένα ένα τα μικρά βελούδινα φύλλα γίνομαι κόκκινο και εγώ, γίνομαι ένας κρύσταλλος από ζάχαρη, γίνομαι σταγόνα και έρχεται ένα δάκρυ τόσο δα μικρό και καθώς κυλάει από το μάγουλο και στάζει στο κορμί με παρασέρνει μαζί του, πέφτω στο κρύο πάτωμα,
¤*¨¨*¤.¸¸.¤*¨¨*¤.¸¸.¸.¤*¨¨*¤.¸¸.¸.¤*¨¨*¤
Θέλω να ανοίξω την αγκαλιά μου και να κλείσω μέσα όλες τις ζάχαρες του κόσμου, να την ανοίξω και να τινάξω στον άνεμο λουλούδια, να γεμίσουν τα σύννεφα ροδοπέταλα, να χορεύουν γύρω από πρόσωπα λυπημένα, γύρω από χέρια βασανισμένα, γύρω από καρδιές φυλακισμένες, γύρω από κορμιά μαραμένα να γίνουν τα λουλούδια μου η λιακάδα σε ένα συννεφιασμένο ουρανό. Οι προσδοκίες μου όλες μέσα σε αυτό το ροδοπέταλο που κρατάω στο στόμα μου και στο επόμενο και στο επόμενο και μασουλάω αργά αργά το δικό σου τριαντάφυλλο και κριτσανίζει η ζάχαρη αρωματισμένη από το κόκκινο λουλούδι, γέρνω το κεφάλι και ακούω τον ρυθμικό ήχο που κάνει η καρδιά μου , το σφυρί στο αμόνι κάτω από το ανταριασμένο δέρμα μου και καθώς καταπίνω ένα ένα τα μικρά βελούδινα φύλλα γίνομαι κόκκινο και εγώ, γίνομαι ένας κρύσταλλος από ζάχαρη, γίνομαι σταγόνα και έρχεται ένα δάκρυ τόσο δα μικρό και καθώς κυλάει από το μάγουλο και στάζει στο κορμί με παρασέρνει μαζί του, πέφτω στο κρύο πάτωμα,
χάνομαι, λιώνω ………..
¤*¨¨*¤.¸¸.¤*¨¨*¤.¸¸.¸.¤*¨¨*¤.¸¸.¸.¤*¨¨*¤
Μια κόκκινη σταγόνα απέμεινε από μένα και την κοιτάς περίεργα , αναρωτιέσαι τι να είναι αυτό! σιρόπι από τριαντάφυλλο ή αίμα?
Φαίνεται τόσο περίεργα αυτή η κόκκινη σταγόνα επάνω στην σκόνη, μοιάζει να σε ενοχλεί που υπάρχει εκεί.
¤*¨¨*¤.¸¸.¤*¨¨*¤.¸¸.¸.¤*¨¨*¤.¸¸.¸.¤*¨¨*¤
Στέκομαι πλάι στο ανοιχτό παράθυρο και παρατηρώ αθέατη τις κινήσεις σου. Σκύβεις και με ένα μαντίλι μαζεύεις την σταγόνα , την παρατηρείς από κοντά, πάλι δεν καταλαβαίνεις και εγώ γελάω, ξέρω πως θα βάλεις το μαντήλι στο τσεπάκι σου, εκεί στο μέρος της καρδιάς και θα είμαι και πάλι κοντά σου , επάνω σου , μέσα σου.
¤*¨¨*¤.¸¸.¤*¨¨*¤.¸¸.¸.¤*¨¨*¤.¸¸.¸.¤*¨¨*¤
Περνάς από το τζάκι και πετάς μέσα το μαντήλι, η φωτιά το αρπάζει στην αγκαλιά της και σε λίγα δευτερόλεπτα έχει γίνει μια φλεγόμενη μπάλα που χάνεται ο καπνός της στην καμινάδα.
¤*¨¨*¤.¸¸.¤*¨¨*¤.¸¸.¸.¤*¨¨*¤.¸¸.¸.¤*¨¨*¤
Πετάω έξω από το παράθυρο, μια πύρινη μπάλα και εγώ, ένα κόκκινο αστέρι που χάνεται μέσα στην νύχτα, έφυγα για άλλους ουρανούς.
¤*¨¨*¤.¸¸.¤*¨¨*¤.¸¸.¸.¤*¨¨*¤.¸¸.¸.¤*¨¨*¤
Levina
