Η Φλο κρύφτηκε κάτω από την ξύλινη σκάλα ενώ ο Νταής που την κυνήγησε για ένα ολόκληρο τετράγωνο στεκόταν θεόρατος από πάνω της και την έλουζε με τα σάλια που πετούσε καθώς γαύγιζε επίμονα, λυσσασμένος από θυμό που δεν είχε καταφέρει να πιάσει αυτή την γέρικη γκρίζα γάτα που έτρεχε σαν δαίμονας.
Δεν ήταν η πρώτη
φορά που η Φλο έβρισκε προστασία κάτω από αυτή την σκάλα. Γνώριζε πολύ καλά την
γριά που έμενε μέσα στο σπίτι και που σχεδόν καθημερινά πετούσε τα αποφάγια της
στα πεινασμένα γατιά της γειτονιάς. Ήξερε πως την γριά την ενοχλούσαν τα
γαυγίσματα του Νταή που ερχόταν από την επάνω γειτονιά να κυνηγήσει τις γάτες
και η Φλο ήταν σίγουρη πως η γριά θα έβγαινε να τον κυνηγήσει με το μπαστούνι
της.
Δεν είχαν
περάσει λίγα λεπτά και έγιναν όλα όπως τα είχε υπολογίσει η Φλο. Η γριά βγήκε
έξαλλη, αναμαλλιασμένη ενώ στα λεπτά της πόδια φορούσε ένα ζευγάρι πάνινες
παντόφλες και με ευστοχία ακοντιστή πέταξε το μπαστούνι της στην πλάτη του Νταή
που έφυγε τρέχοντας σαν ζεματισμένος, ουρλιάζοντας αν και περισσότερο είχε πονέσει η περηφάνεια
του παρά η πλάτη του από το μπαστούνι.
Η γριά
κατέβηκε αργά την παλιά σκάλα που τα
ξύλα της έτριζαν σε κάθε της βήμα,. για να μαζέψει από κάτω το μπαστούνι της
και καθώς γύρισε να ανέβει και πάλι την σκάλα με δυσκολία, πιασμένη στο ετοιμόρροπο
κάγκελο, είδε την φοβισμένη Φλο . Ποτέ δεν είχε βάλει κάποιο ζωντανό μέσα στο
σπίτι της, όμως καθώς κοίταξε κατάματα αυτή την γέρικη πεινασμένη γάτα ένοιωσε
πως μια αόρατη κλωστή την έδεσε μαζί της.
Η γριά δεν ήταν
ιδιαίτερα τρυφερή με τα ζώα. Μπορεί να τους πετούσε τα λιγοστά αποφάγια της αλλά
πάντα κρατούσε σε απόσταση αυτές τις λαίμαργες γάτες και τα σκυλιά που
ξεσήκωναν τις γειτονιές με τα γαυγίσματα.
Έτσι και
τώρα δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να αφήσει μια ελάχιστη χαραμάδα στην
πόρτα της και αυτή ήταν η πρόσκληση για να περάσει η Φλο μέσα στο σπίτι της.
Ούτε γύρισε να κοιτάξει αν την ακολουθούσε η γάτα.
Η Φλο
ένοιωσε ότι κάτι είχε αλλάξει στην συμπεριφορά της γριάς και βγήκε από την
προστασία που της πρόσφερε η παλιά σκάλα και στάθηκε για λίγο μπροστά στην μισάνοιχτη
πόρτα και μετά μπήκε διστακτικά μέσα στο ζεστό σπίτι.
Δεν περίμενε
ποτέ ότι στην ζωή της θα είχε μια δική της πολυθρόνα, ένα μπολ με φαγητό και
φρέσκο νερό. Είχε ήδη χάσει στους δρόμους τις έξη από τις εφτά ζωές της
κυνηγημένη από σκυλιά, παλεύοντας για ένα νεκρό πουλί με άλλες πιο δυνατές
γάτες, τρώγοντας κλωτσιές από τους περαστικούς, περνώντας ανάμεσα από τις ρόδες
των αυτοκινήτων, ψάχνοντας για καταφύγιο μέσα στα χιόνια ή για λίγες σταγόνες
νερό στις τρύπες της ασφάλτου.
Όλες αυτές οι κακουχίες της είχαν αφήσει
δεκάδες ουλές κάτω από την θαμπή γκρίζα γούνα της, ένα μάτι που έβλεπε θολά και
πόνους στο λιπόσαρκο κορμί της που δεν
μπορούσαν να γιατρευτούν, αλλά σαν γάτα είχε μάθει να τους κρύβει για να
δείχνει δυνατή ανάμεσα στις άλλες πιο νέες από αυτήν γάτες που περίμεναν μια
αδυναμία για να την παραμερίσουν και να την στείλουν εκεί που πάνε όλες οι
γάτες που χάνουν και τις εφτά ζωές τους.
Η γριά έμοιαζε να μην της δίνει καμία σημασία,
έκλεισε μόνο την πόρτα πίσω τους και πήγε στην κουζίνα. Πήρε ένα πλαστικό πιάτο
το γέμισε γάλα και το άφησε σε μια γωνιά. Έβαλε και νερό σε ένα παλιό κατσαρόλι
και το έβαλε κι αυτό δίπλα στο πιάτο με το γάλα.
Η Φλο
πλησίασε διστακτικά στην αρχή και άρχισε να πίνει λαίμαργα το γάλα με άγχος,
περιμένοντας την κλωτσιά ή τις φωνές που θα την έδιωχναν και πάλι έξω στους
δρόμους, όμως η γριά έφυγε και η γάτα ήρεμα πια συνέχισε να πίνει το γάλα της
φτάνοντας στην κορυφή της ευτυχίας γιατί τι άλλο να περιμένει από ένα χορτάτο
στομάχι και ένα ασφαλές καταφύγιο;
Η γριά είχε
πάει να ξαπλώσει και η Φλο χορτάτη, αφού πρώτα έφερε έναν γύρο όλο το σπίτι,
ψάχνοντας κάθε γωνιά για να βρει που είναι η παγίδα, στο τέλος ξάπλωσε σε ένα
ζεστό χαλάκι μπροστά στο σβηστό τζάκι και έκλεισε τα μάτια της. Εκείνη την
πρώτη βραδιά η γέρικη γάτα ξυπνούσε με το παραμικρό, ανίκανη να συνειδητοποιήσει
ότι δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος να την απειλεί μέσα στο ζεστό σπίτι. Έτσι κι
αλλιώς σε όλη της την ζωή δεν είχε κοιμηθεί ποτέ ήρεμα για περισσότερο από λίγα
λεπτά και αυτό ήταν δύσκολο να αλλάξει σε μια νύχτα. Εξ άλλου ποιος ξέρει με τι
διάθεση θα σηκωνόταν η γριά το πρωί!
Το ξημέρωμα
βρήκε την Φλο σε ετοιμότητα αν και κατά βάθος δεν ήθελε να αφήσει την ζεστή
γωνιά της. Η γριά σηκώθηκε και ήρθε σέρνοντας τις παντόφλες της. Μπήκε στην κουζίνα
και άφησε ένα κομμάτι κρύο ψάρι στο πιάτο της Φλο που εκείνη το καταβρόχθισε
λαίμαργα μέχρι η γριά να φτιάξει το δικό της πρωινό.
Όταν δυο
ώρες αργότερα η γριά ντύθηκε για να πάει να κάνει τα ψώνια της άφησε ανοιχτή
την πόρτα για να βγει και η Φλο που πίστεψε ότι η φιλοξενία της τελείωσε και η
γριά την έδιωχνε. Ωστόσο δεν έφυγε, παρά κρύφτηκε και πάλι κάτω από την ξύλινη
σκάλα περιμένοντας κι όταν η γριά επέστρεψε λίγο αργότερα κρατώντας δυο βαριές
τσάντες της άφησε και πάλι την πόρτα μισάνοιχτη και η γέρικη γάτα τρύπωσε και
πάλι μέσα στο ζεστό σπίτι.
Κοίτα τι σου
πήρα … μουρμούρισε η γριά στην γάτα και έβγαλε από την τσάντα μια ντουζίνα
κονσέρβες. Έτσι για πρώτη φορά η Φλο δοκίμασε κρέας σε κονσέρβα και ήταν τόσο
νόστιμο αυτό το φαγητό που αν δεν ήταν γάτα θα αγκάλιαζε αυτή την παράξενη γριά
και θα γέμιζε με φιλιά το ρυτιδιασμένο της πρόσωπο. Όμως ήταν γάτα και το μόνο
που μπορούσε να κάνει ήταν να τριγυρίζει στα πόδια της και να τρίβεται
γουργουρίζοντας επάνω στις πάνινες παντόφλες της.
Οι μέρες
περνούσαν και η Φλο ήταν πια η γάτα του σπιτιού. Μπαινόβγαινε με άνεση από την
μισάνοιχτη πόρτα, κοιμόταν ατελείωτες ώρες στο ζεστό χαλάκι της και η γκρίζα
γούνα της είχε πάρει μια ασημένια απόχρωση που δεν θύμιζε σε τίποτα την γερασμένη
γάτα των δρόμων.
Θέλω να
κοιμηθώ, μουρμούρισε και η Φλο που είχε τελειώσει με το φαΐ της πλησίασε
παραξενεμένη. Την φόβισε αυτή η ακινησία της γριάς, την είχε ξαναδεί στους
δρόμους που τριγύριζε όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν η ίδια ακινησία που είχαν οι
γάτες στους δρόμους, όταν το χιόνι σκέπαζε τα μάτια τους κι εκείνες παρέμεναν
ακίνητες χωρίς να νοιώθουν πια φόβο και χωρίς καμία διάθεση για να
προστατευτούν. Έτσι θα γινόταν και με την γριά σκέφτηκε η σοφή Φλο.
Στα κλειστά
μάτια της γριάς η Φλο με τρόμο διάβασε τους μπελάδες που ερχόταν κατ’ επάνω
της. Είδε την πείνα, τις αρρώστιες που ροκανίζουν το δέρμα, την ατελείωτη παγωνιά
που έκανε το γέρικο κορμί της να τρέμει, είδε τους νταήδες της γειτονιάς και τα
ατελείωτα κυνηγητά, είδε τις μπότες που την έσπρωχναν και την κλωτσούσαν. Για
πρώτη φορά η Φλο πήδησε στα γόνατα της γριάς και κουλουριάστηκε στην ποδιά της.
Ήταν αποφασισμένη να μοιραστεί μαζί της αυτή την μοναδική έβδομη ζωή που της
είχε απομείνει φτάνει να είχαν μαζί την ίδια μοίρα.
Κάπου ψηλά στον ουρανό τα σύννεφα άνοιξαν και το χιόνι σταμάτησε να πέφτει. Μια λαμπερή αχτίδα ήλιου έπεσε βαριά επάνω στην γη, πέρασε μέσα από τα τζάμια και στάθηκε απαλά επάνω στην γάτα που ήταν κουλουριασμένη στην αγκαλιά της γριάς.
Ο ουρανός χαμογελούσε με αυτό το θέαμα.
Εφτά ζωές ψιθύρισαν τα σύννεφα.
Εφτά ζωές
ψιθύρισε και ο ήλιος.
Το απόγευμα
η γριά ξύπνησε από τον λήθαργο που είχε πέσει και μαζί της ξύπνησε και η Φλο.
Η γριά
χαμογέλασε στην γάτα και την χάιδεψε απαλά.
Πω πω πόσο
κρύο κάνει ! μουρμούρισε η γριά και σηκώθηκε σβέλτα από την πολυθρόνα της,
τεντώθηκε για να ξεμουδιάσει και έσκυψε να ανάψει το τζάκι. Μετά πήγε στην
κουζίνα να γεμίσει το πιάτο της Φλο και να φτιάξει κάτι για να φάει και η ίδια.
Λοιπόν Φλο,
έχουμε ακόμα πολύ ζωή μέσα μας, ψέματα; Είπε ζωηρά η γριά και η Φλο γουργούρισε
ευχαριστημένη. Έφαγαν και οι δυο με όρεξη και μετά γύρισαν στην αγαπημένη τους
πολυθρόνα μπροστά στο αναμμένο τζάκι. Η γριά άρχισε να πλέκει και η γάτα
ανέβηκε στην αγκαλιά της και κουλουριάστηκε στην ποδιά της.
Εφτά χρόνια
αργότερα μέσα στην βαρυχειμωνιά άνοιξαν
και πάλι οι ουρανοί και μια γριά με πάνινες παντόφλες ανέβαινε
χαμογελώντας προς το φως του ήλιου
κρατώντας στην αγκαλιά της μια όμορφη γάτα με ασημένια γούνα και θολό το ένα
μάτι.
Levina
