2.8.12

Λόγια Ά-λογα









Ξεκίνησα άλλα να γράψω όμως
άλλα σκέφτηκα στην πορεία,
άλλα μου βγήκαν τελικά ,
ίσως γιατί το μυαλό ακολουθεί
τους δικούς του δαιδαλώδεις δρόμους...
Οπότε τα άφησα όλα στην άκρη,
άλλη φορά θα τα πω'  και μένω
σε αυτό που μου έχει καρφωθεί
από ώρα ...
''  Ο Μανώλης με τα λόγια
χτίζει ανώγια και κατώγια  ''
Αναρωτιέμαι αν θα αναγνωρίσει
κάποιος τον εαυτό του μέσα σε αυτό,
εγώ τον δικό μου εαυτό τον έχω πιάσει
πολλές φορές να σκέφτεται ανόητα,
να αντιδρά ακόμα πιο χαζά,
να δικαιολογεί ή να κατηγορεί κάτι που δεν
έπρεπε να κάνει ,
μόνο που ποτέ δεν υποσχέθηκε κάτι
που ήξερε εκ των προτέρων πως
δεν θα μπορούσε να το τηρήσει
Όχι
απαντώ πριν με ρωτήσετε...
πως δεν το γράφω γιατί κάποιος αθέτησε
απέναντι σε μένα μια υπόσχεση
ούτε γιατί εγώ έκανα κάτι τέτοιο...
το είπα εξ άλλου
υποσχέσεις δεν δίνω αν δεν πρόκειται να τις κρατήσω!
Με ενοχλεί όμως αφάνταστα
να το βλέπω να γίνεται
να βλέπω να καταρρακώνεται μια ανθρώπινη ψυχή
να βλέπω στο όνομα μια εγωιστικής συρρίκνωσης μυαλού
να καταπατώνται ανθρώπινες αξίες και ευαισθησίες.
Με ενοχλεί  ακόμα περισσότερο
ο θύτης να απαιτεί κατανόηση  από το θύμα
και νοιώθω χειρότερα όταν γνωρίζω πως το θύμα
στο όνομα της ανιδιοτελούς αγάπης
παραδίδει το σπαθί στον θύτη μαζί
με την  φλέβα που κυλά το αίμα
ώστε η θυσία να είναι ολοκληρωμένη
για να φυσάνε ούριοι άνεμοι στα πανιά του θύτη . 
Δεν χρειάζεται τελικά πολλή σκέψη
το χειρότερο αιμοβόρικο θεριό είναι ο άνθρωπος
δεν μπορεί ούτε το φως της μέρας να σηκώσει

Ε κακομοίρη άνθρωπε, μπορείς να μετακινήσεις βουνά,
να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά,
στην τεμπελιά και στην απιστία!
Θεό έχεις μέσα σου,
Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις
το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις,
μα 'ναι πολύ αργά.

Νίκος Καζαντζάκης
υγ. πόσες φορές έρχεται στην μίζερη ζωή σου το φως
      για να έχεις την πολυτέλεια να το σβύσεις ?

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...