4.12.12

Επίλογος









Γκρεμίσαμε ότι μας παραδόθηκε
σπίτια θλιμμένα κατάφορτα με μνήμες
οι τοίχοι σημαδεμένοι από τις σφαίρες
στο πάτωμα ξεραμένα της σφαγής τα αίματα
γκρεμισμένα τα κεραμίδια της σκεπής
και στο αδειανό κατώφλι σκουριά σκορπίζει
το σίδερο’ σπαθί πιασμένο σε οστέινη παλάμη
στον λόφο επάνω να στέκει ακόμα  το
άφυλλο δέντρο και οι πιστοί για προσκύνημα
αγχόνες να κρεμάνε στα μαύρα κλαριά του
σπασμοί ανάσας τελευταίας ‘ σπέρμα νεκρό
στην χέρσα γη τους μανδραγόρες να ποτίζει
περνούν οι αγέρηδες των διψασμένων χρόνων
στρόβιλοι  παρασέρνουν άγραφες σελίδες
κι  είναι   οι ζωές μας  ετούτα τα  χαρτιά
που άμυαλα  δωρίσαμε στο τίποτα
Κι οι γέροντες με τις λευκές γενειάδες που μας γνέφουν
δεν ξέραμε πως ήταν του μέλλοντος οι χρόνοι
ποτέ δεν υπήρξαν αυτοί παιδιά
κι εμείς
δεν παίξαμε ποτέ μαζί τους
από την γέννα μας στον θάνατό μας πήγαμε



                                                                                   Levina






Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...