2.4.12

στην νύχτα μου





Έσπασα τους γυάλινους  καθρέφτες μου 
το είδωλο μου  αντικρίζω θολό ανεστραμμένο
μέσα  στων ματιών σου  τις γαλάζιες ίριδες

Τις  άγρυπνες νύχτες με τρόμαζε
η αντανάκλαση  στην αλήθεια 
που έβγαινε γυμνή 
δίχως  την προστασία του δέρματος,
Οστέινες απολήξεις
να καλύπτουν πάλλουσα καρδιά 
την  δύσκολη ώρα
που  τα νυστέρια των λόγων
την χάραζαν μετρώντας 
μήνες, χρόνια, ανάσες .

Κουραστικό να μετράς τον χρόνο
με την ανθρώπινη διάσταση
στην σημασία του σήμερα
πως μόνο εσύ υπήρξες,
υπάρχεις, θα υπάρχεις

Κουραστική  η αναμονή
των όσων θα  έλεγες 
και σβήστηκαν μέσα σου
πριν ακόμα περάσουν
το φράγμα των χειλιών σου

Κουραστικές οι ελπίδες
που  στοχεύουν  τα σύννεφα 
μα  έχουν διάρκεια ζωής 
όσο να  ξεδιπλώσει 
μια πεταλούδα τα φτερά της,
να πετάξει 
κάτω από  την ζεστασιά του ήλιου
και η νύχτα  να την μοιράσει
κομμάτια σε μυρμηγκιών φωλιά.

Καταλήγω αφιέρωμα να κάνω
στην νυχτερινή σιωπή ...
κι αυτή την ακυρώνουν οι ήχοι
από τα κρύσταλλα του μόμπιλε
που παίζουν ανάλαφρα στην πόρτα
και τ΄ άγρια γαυγίσματα 
από τους φύλακες που κυνηγάνε
φαντάσματα κι  ατίθασους ανέμους.


Levina






Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...