7.10.14

Σιγανοτραγουδισμένα Λόγια






Μη φοβάσαι τα Φθινοπωρινά απομεσήμερα
τρεχοβολούν οι ώρες ‘ βιάζεται να γύρει η μέρα
στης νύχτας τις αγκάλες' σ’ ονείρατα μετάξια να χαθεί

Μη τα φοβάσαι τα Φθινοπωρινά θολά φεγγάρια
γελούνε μες τις συννεφιές σαν παιδιά
παίζουνε κυνηγητό με τα ετοιμοθάνατα φύλλα
που χορεύουν στων δέντρων τα κλαριά

Μήτε τα κρύα πρωινά να τα φοβάσαι που σε καλούν
στα δάκρυα τ’ ουρανού να περπατήσεις
βροχούλα είναι αγάπη μου Φθινοπωρινή

Να μη σε σκιάζει τίποτα και φόβο να μη νοιώσεις
πόνο μαργαριταρένια μου μην έχεις στην ψυχή
γιατί έχεις φύλακα άγγελο δίπλα στο προσκεφάλι
της μάνας το νανούρισμα και την γλυκιά αγκάλη

                                             

                                            Levina
                                            Νοε.1985
 



Κάτι που ξεκίνησε να με συγκινεί στον στίχο από πολύ μικρό παιδί 
ήταν τα μοιρολόγια … και μετά ήρθαν τα νανουρίσματα.
Μέσα από το νανούρισμα ανακαλύπτεις τον μαγικό κόσμο που μπορεί 
να μοιραστεί η μάνα με το παιδί της και που δεν χωρά κανένας άλλος 
εκείνες τις ώρες ανάμεσά τους. Είναι οι μελωδικές υποσχέσεις της, η 
καρδιά της, οι ελπίδες της, η αγάπη της που γίνονται κατάθεση στο βρέφος
 που κρατά στην αγκαλιά της και μέσα σε αυτό βλέπει το αύριο, το μέλλον 
ακόμα κι όταν αυτή δεν θα υπάρχει πια.



Ένα νανούρισμα διάλεξα για την ιδέα της Μαρίας
και για μουσική επένδυση ένα γνωστό νανούρισμα
του Μάνου Λοΐζου σε στίχο του Λευτέρη Παπαδόπουλου.

 

Victor Bauer Art painting
                                            

34 σχόλια:

Μαρία Νικολάου είπε...

Τι πιο γλυκό!
Σ΄ευχαριστώ για την συμμετοχή.
Καλημέρα.

Makis Del είπε...

Καλησπερα Λεβίνα! Μαρέσουν πολύ τα νανουρίσματα! Τα είπες όλα με αυτο... "Είναι οι μελωδικές υποσχέσεις της, η καρδιά της, οι ελπίδες της, η αγάπη της που γίνονται κατάθεση στο βρέφος
που κρατά στην αγκαλιά της και μέσα σε αυτό βλέπει το αύριο, το μέλλον ακόμα κι όταν αυτή δεν θα υπάρχει πια. "

Ariadni St. είπε...

Μακαρι να εχουμε πάντα δίπλα μας ένα φύλακα αγγελο!
Καλό μας απόγευμα :)

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Tι καλά που το μοιράστηκες μαζί μας, έστω και μετά από είκοσι χρόνια σχεδόν...
Μια γλυκιά, εγκάρδια παρακαταθήκη ζωής!
Νομίζω πως γράφτηκε σε στιγμές απόλυτης ψυχικής πληρότητας.
Η ιδέα της Μαρίας εξαιρετική τελικά!
Φιλιά πολλά Λεβινάκι μου και είθε να τους ακολουθούν πάντα τα λόγια και οι προτροπές σου!

nikol είπε...

Τόσο τρυφερό το νανούρισμά της μάνας που αφήνει παρακαταθήκη στα παιδιά της τα σιρόπια της ψυχικής της ανυπέρβλητης αγάπης .....
Καλό σου ξημέρωμα

Λιακάδα ☼ είπε...

:)

Λατρεύω τα νανουρίσματα... είχα φτιάξει ένα υπέροχο cd με παραδοσιακά πολύ όμορφα με τη φωνή της Σαββίνας Γιαννάτου... Είναι η γλώσσα ανάμεσα στη μητέρα και στο μωρό... ο δικός τους μυστικός κώδικας... και σένα σου πάει πολύ φιλενάδα!
Φιλάκια πολλα!

Ελενα Λ. είπε...

Καταπληκτικό Λεβινάκι μου.
Είναι τόσο μα τόσο όμορφα τα νανουρίσματα κλείνουν τόση αγάπη μέσα τους.
Και αυτό που διάλεξες είναι τόσο ωραίο.
Να ξέρεις πολύ με συγκίνησες σήμερα.
Πολλά φιλιά την καλημέρα μου!

agriomeli είπε...

Εκεινες τις στιγμες
της γλυκιας μητρικης αγκαλης
ο φοβος ειναι απλα
ενα παιχνιδακι
μιακουδουνιστρα σε μικρα χερια...
θα ηθελα.
Μα ομως δεν ηταν ετσι.
Και ακομα
ακουω βηματα πισω μου.

Καλημερολουλουδοπουατρομητοποτεδενεχειυπαρξεικιομωςανθιζειχαρωπα

Levina είπε...

Kαλημέρα Μαρία μου...
η ευχαρίστηση δική μου να συμμετέχω σε μια ιδέα που
μας πάει ένα βήμα παραπέρα...
Να είσαι καλά !

Levina είπε...

Να είσαι καλά Μάκη μου... νομίζω πως σε όποιον αρέσει η μουσική
βρίσκει κάτι ιδιαίτερο στους στίχους που έχουν τα νανουρίσματα ... και είναι
ανεξάντλητοι αν σκεφτούμε πόσα χείλη και σε πόσες γλώσσες έχουν
ειπωθεί ...
Όμορφη μέρα να έχεις :-)

Levina είπε...

Αριάδνη μου.... πιστεύω πως έχουμε !
Όχι σαν τις αμερικανιές που βλέπουμε στις ταινίες... αλλά κάτι πολύ
βαθύτερο που πηγάζει μέσα από την ψυχή μας... εγώ νοιώθω πως
ο δικός μου φύλακας άγγελος είναι η μητέρα μου που την έχασα
πριν πολλά πολλά χρόνια... την νοιώθω κοντά μου σε αυτές τις σπάνιες
στιγμές που όλα μοιάζουν να καταλήγουν σε πραγματικό αδιέξοδο
να με οδηγεί στο φως...

Καλό απόγευμα να έχεις :-))

Levina είπε...

σχεδόν τριάντα χρόνια Κανελλάκι μου και είναι από τα πολύ λίγα
που υπάρχουν κατά λάθος μετά τις πλημμύρες που πέρασε το σπίτι μας
και χάθηκαν ανάμεσα στα άλλα ... βιβλία και τετράδια...
Σε φιλώ Μαρία μου, να είσαι καλά κοριτσάκι μου :-)

Levina είπε...

Έτσι το βλέπω κι εγώ Νικόλ μου... και κάπως έτσι ξεκινά με γλύκα η ζωή του ανθρώπου...
Μακάρι να ήταν έτσι όμως για όλα του κόσμου τα παιδιά, γιατί δεν είναι.
Καλό απόγευμα να έχεις :-)

Levina είπε...

Είναι καρμικό χαρά μου να έχω στην ζωή μου σχέση με μωρά...τώρα παιδάκια θα είναι, γατάκια, σκυλάκια και πάλι παιδάκια στην σειρά... η ζωή θα δείξει :-)
Σε φιλώ και σου εύχομαι όμορφη μέρα να έχεις ....

Levina είπε...

Να είσαι καλά Έλενά μου ... σ ευχαριστώ κοριτσάκι μου
και νοιώθω πως πάντα υπάρχει ένα τόνος έντονου συναισθήματος
όταν διβάζεις στίχους από λόγια που λέει η μάνα στο παιδί της ή
τα ακούς σιγανοτραγουδισμένα...
Σε φιλώ ... Καλημέρα να έχεις...

Levina είπε...

Είναι το άγνωστο που
μοιάζει τόσο μακρινό
κι η μάνα που το ξέρει
σαν καραμελίτσα το μοιράζει
με τα γλυκά της λόγια...

Αλοίμονο αν είχαν επίγνωση τα τρυφερά λουλούδια
πόσοι κίνδυνοι καιροφυλαχτούν... ποτέ δεν θα χαμογελούσαν :-)

Καλημέρα μελένια μ


Άιναφετς είπε...

Τόσο όμορφο και τόσο τρυφερό!
ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς! :))))))))))

Ανώνυμος είπε...

Πολύ τρυφερό, πολύ γλυκό, πολύ γυναικείο...
Πολύ ΛΕΒΙΝΑ με άλλα λόγια.

Εδώ και πάλι καλή μου φίλη. Την αγάπη μου και τον θαυμασμό μου για την δημιουργικότητα σου που φτιάχνει καλλιτεχνηματα. .

Άρης Άλμπης είπε...

Τρυφεροί στίχοι, Levina, μέσα από φθινοπωρινές ομορφιές. Κι όπως σ’ όλα τα νανουρίσματα, κρυμμένος ο πόνος. Ο πόνος τής ανησυχίας για την τύχη τού παιδιού.
Κι όσο μεγαλώνουμε, εκτιμούμε περισσότερο την αξία αυτών των τραγουδιών κι ο πόνος γίνεται εντονότερος κι αναμιγνύεται με την πονεμένη αγάπη για τη μάνα. Αλλά εδώ θα έπρεπε να γράψω πολλά, και με κέντησε και η απάντησή σου στην Αριάδνη…
Όσο για τα μοιρολόγια, υπάρχουν εξαιρετικά λογοτεχνήματα, αλλά δεν αντέχονται. Εκεί ο πόνος είναι οξύτατος.

airis είπε...

Πόσο γλυκό, πόσο τρυφερό Λεβίνα μου και τι όμορφα το ταίριαξες με το κομμάτι!
Αχ να'σαι καλά..ηρέμησα εδώ ...
Φιλάκια πολλά μάτια μου ♥

Kate'sCakeBox είπε...

Καλησπέρα αγαπημένο Λεβινάκι!!μελωδικό ευλογημένο νανούρισμα που με καθήλωσε να το διαβάσω να το ξαναδιαβάσω κι άλλη..κι άλλη φορά... μέχρι να το χορτάσω και να μπεί στην ψυχή μου..είσαι απίστευτα τρυφερό πλάσμα και δεν είναι τυχαίο ότι είσαι η αγαπημένη μου ποιήτρια..τίποτα δεν είναι τυχαίο..στίχοι που χτυπάνε στη φλέβα και συναίσθημα που ρέει άφθονο..να είσαι καλά Λεβινάκι μου!!!!!!!!!!!!άπειρα φιλάκια!!

Velvet είπε...

Σαν μια μεγαλη αγκαλια τα λογια σου
Που δινουν, σιγουρια και γαληνη
Σου μοιαζουν

Προσεξα και την αποπειρα ριμας
Εν ετη 85, στο στιχο
που μαλλον δεν συνεχισες....:)

Καλο βραδυ

Levina είπε...

Όσο τρυφερό είναι το δικό σου χαμόγελο όταν μιλάς για εκείνους που αγαπάς μαγισσούλα μου :))
Σε φιλώ γλυκά και εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε...

Levina είπε...

Gip μου πάντα γενναιόδωρος απέναντί μου…
Να είσαι καλά !
σε φιλώ και σου εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο :-)

Levina είπε...

Τα μοιρολόγια Άρη μου τα έμαθα σε πολύ μικρή ηλικία και με εντυπωσίασε ο πλούτος του λεξιλογίου που είχαν αυτές οι μαυροφορεμένες γυναίκες που αγράμματες καθώς ήταν μπορούσαν με τόση εκφραστικότητα να βγάζουν τον πόνο τους. Έπρεπε να μεγαλώσω για να μάθω πως ο άνθρωπος εκφράζει με το τραγούδι το συναίσθημα καλύτερα από τα λόγια και τα γραπτά. Η αγάπη της μάνας, ο χαμός του αγαπημένου προσώπου, ο έρωτας, ο αποχωρισμός, η ξενιτειά... όλα με ένα τραγούδι. Και γλυκαίνει ο πόνος, ξεσπάει, βγαίνει από τα σωθικά και λευτερώνει τον άνθρωπο, έστω και για όσο διαρκεί ένα τραγούδι μόνο, λίγα λεπτά.

Να είσαι καλά Άρη μου,
καλό Σαββατοκύριακο να έχεις ....

Levina είπε...

Αριστέα μου με τόσο που τρέχεις και τόσα που κάνεις απορώ αν προλαβαίνεις να ηρεμείς καθόλου στην πραγματικότητα...
κι εσύ να είσαι καλά καλή μου, σε φιλώ και σου εύχομαι καλό και ξεκούραστο Σαββατοκύριακο και κάθε επιτυχία στο κανούργιο Συμπόσιο που άνοιξε σήμερα τις πύλες του :-))

Levina είπε...

Γλυκιά Καίτη τι να πω για τα λόγια σου; Ένα από καρδιάς ευχαριστώ και φτάνει, πριν χάσουν τα λόγια την αξία τους. Μα ποιήτρια δεν είμαι κι ας τονώνουν τον εγωισμό μου τα ευγενικά σου λόγια ... είμαι πολλά και όλα είμαι εγώ ... χωρίς να ξέρω να σου πω τι είμαι γιατί σαν ατίθασο μουλάρι σηκώνω ψηλά το κεφάλι όταν είναι να βάλω μια ταυτότητα στον εαυτό μου ... λίγο απ όλα λοιπόν και τίποτα :-)
Σε φιλώ πολύ και σου εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο :-))

Levina είπε...

Ας σε κάνω να γελάσεις λοιπόν μια και πρόσεξες την απόπειρα ρίμας...
πολλές εργατοώρες επάνω από λέξεις να ταιριάξουν, να βγάλουν αυτό
που ήθελε η ψυχή μου μα σε κάθε αποτυχημένο σχεδόν τελείωμα
η αφεντιά μου πρόσθετε μια μεγαλειώδη φράση... " Και στην κορφή κανέλα" ....
μπλα μπλά μπλά
και στην κορφή κανέλα...
Που σημαίνει πως όλο ήταν τόσο φτιαχτό , ώστε δεν ήμουν εγώ, παρά
οι απέλπιδες προσπάθειές μου να παραστήσω κάτι που δεν ήμουν...
Ακόμα με ακολουθεί αυτή η φράση... όταν βαριέμαι να συνεχίσω
την συζήτηση, όταν δεν μου αρέσει κάτι, όταν βλέπω ανοησίες γύρω μου...
και στην κορφή κανέλα λοιπόν!

Να είσαι καλά καλέ μου... καλό βράδυ και καλό Σαββατοκύριακο να έχεις :))

nikosmous είπε...

Μερικές φορές Λεβίνα μου καλό θα ήταν να μην ακούγαμε κανένα νανούρισμα, μήπως και κρατούσαμε τα δικά μας μάτια!Όσο τρυφερό κι αν ακούγεται ένα νανούρισμα, τόσο εισχωρεί στο υποσυνείδητο κι αν δεν καταφέρουμε να ρυθμιστεί, τότε υπάρχει η πιθανότητα να επέλθει κι η ύπνωση!Τέλος πάντων... για τις ΜΗΤΕΡΕΣ είναι μια στοργική κι εκπαιδευτική βίβλος, που κάθε πατέρας θα 'θελε να μεγαλώνει το παιδί τους.
Δεν ξέρω από πότε γράφεις τόσο μαγικά(προσωπικά μ' έχεις γοητεύσει πολύ!), νιώθω ότι είσαι ευαίσθητος Άνθρωπος, πολύ μετριόφρων... και που να πάρει, με το ποίημα αυτό με συγκίνησες!!!
Σου στέλνω την αγάπη μου!!!

Ανώνυμος είπε...

Μα και το φθινόπωρο νανούρισμα μου φαίνεται!

Ανώνυμος είπε...

Ένιωσα ότι μου κρατάς σφιχτά το χέρι όταν διάβασα για τα μοιρολόγια... περάσαμε απ'το ίδιο στάδιο, Εύη μου. Νομίζω πως τούτα τα δυο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, και δένουν μ'έναν τρόπο ανεξήγητο. Καμία φιλολογική ή κοινωνική ανάλυση/προσέγγιση δεν θα καταφέρει ποτέ να εισχωρήσει εις βάθος στη Μεγάλη Ψυχή του κάθε Λαού που αποτυπώνει στους στίχους αυτούς όλο το βιος του. Φιλί ολόγλυκο, τρυφερό, παιχνιδιάρικο στη μουσούδα :)

Levina είπε...

Θα προσθέσω Νίκο μου στον λόγο σου, πως καλό θα ήταν τα νανουρίσματα να ήταν αυτά που ίσως ακούσαμε στα βρεφικά μας χρόνια και μόνο …γιατί μετέπειτα ότι νανούρισμα υπήρξε να μας κοιμίσει, μόνο σε εφιάλτες μας έβγαλε…

Σ’ ευχαριστώ Νίκο μου αν και η μετριοφροσύνη κρύβει πολύ γλυκά την δειλία και τις φοβίες απέναντι μη χαθώ, σε παντός είδους νανουρίσματα που δεν ταιριάζουν με την πορεία της ζωής μου.

Σε φιλώ και εύχομαι καλή εβδομάδα σε σένα και το Σοφάκι σου:))

Levina είπε...

Μήπως δεν είναι ;
γλυκό , απαλό σαν θρόισμα... και μετά έρχεται ο μεγάλος ύπνος του Χειμώνα :-))
Καλημέρα ηλιογράφε....

Levina είπε...

Κι εγώ έτσι το βλέπω Αγριμιώ μου... άρρηκτα συνδεδεμένα... ζωή και θάνατος, αρχή και τέλος με τραγούδι... απαλό, σιγανό, γλυκό το ένα ... δυνατό, παραπονεμένο, άγριο το άλλο.
Πρώτα οι υποσχέσεις στο νανούρισμα και μετά το ''γιατί'' στο μοιρολόι και η ζωή στο ενδιάμεσο...

Καλημέρα αγαπημένο μου, παίρνω το γλυκό φιλί σου και πάω να περάσω την εβδομάδα μου...
:-)))

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...