11.6.14

Η Στιγμή Σου Σε Ένα Ποίημα





Τον Αργύρη Χιόνη τον γνώρισα όταν ήδη είχα κατασταλάξει σε ποια
ποιητικά μονοπάτια μου άρεσε να περιδιαβαίνω και  τότε η πορεία μου
απέκτησε έναν ακόμα σταθμό . Μόνο που αυτοί οι σταθμοί δεν είναι για να 
ξεκουράζεται κανείς αλλά για να βασανίζεται … κι όποιος δεν έχει 
ζαλιστεί και ξοδέψει φαιά ουσία για έναν στίχο τότε δεν καταλαβαίνει 
τι θέλω να πω.
Θα σημειώσω  δυο τρία δικά του κομμάτια που τα νοιώθω σαν πηγή
δροσερού νερού μέσα μου και θα βάλω την Ιροντίνα Κάνδραλη με την
καθάρια φωνή της να τα συνοδέψει σε μουσική Σ. Σπανουδάκη από
την ταινία του Π. Βούλγαρη «Νύφες». Είναι μια ερμηνεία που κυλά
αβίαστα μέσα στο κορμί, τυλίγεται στα σωθικά και ελευθερώνει την
σκέψη. Ταιριάζει κατά την ταπεινή μου γνώμη με τους παρακάτω
στίχους και ειδικά με το Χαϊκού που θα μπορούσε να είναι το επιμύθιο
αυτής της μελωδικής παρέμβασης.
Όσο για την εικόνα στην αρχή... αυτό το αφήνω στα μάτια της ψυχής σας. 





Το πρώτο είναι ένα Επίγραμμα… ο απόλυτος Έρωτας …


Δεν είμαι τίποτα
Είμαι αέρας στο στόμα σου
Είμαι μόνο
Η πιθανότητα μιας λέξης
Με προφέρεις και υπάρχω



Το δεύτερο είναι από την ποιητική του συλλογή «Το Υπόγειο» και φυσικά δεν μιλά 
για λίμνες , ούτε για ποτάμια και νερά τρεχούμενα….


Υπάρχουνε υπόγειες λίμνες, υπόγειοι ποταμοί
που τίποτε δεν αντικαθρεφτίζουν (αστέρια ή φεγγάρια)
ούτε και κατοικούνται ή διαπλέονται από τίποτε
(ψάρια ή σκάφη). Υπάρχουνε, απλώς, κάτω
απ' τα πόδια μας. Κάποτε κάποτε, τροφοδοτούν
κάποιο πηγάδι, κάποια πηγή, δροσίζουνε τα σπλάχνα
και το μέτωπό μας. Τόσο ταπεινά, τόσο αθόρυβα
βγαίνουν στην επιφάνεια αυτές οι υπόγειες δυνάμεις.



Το τρίτο είναι με τίτλο «Τα χέρια» από την ποιητική του συλλογή  «Λεκτικά Τοπία» 
και σκεφτείτε πόσο περισσότερο θα μπορούσαμε πράγματι να χρησιμοποιούμε αυτά 
τα ευλογημένα χέρια μας….



Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους
Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους
Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
Ή - το χειρότερο - τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα.




Θα τελειώσω με ένα τέταρτο κομμάτι … ένα Χαϊκού του Αργύρη Χιόνη… 
Πόσο χαμένη ζωή είναι αλήθεια  η μοναξιά!


Θεέ μου, τι αόρατο
ναυάγιο που είναι
η έρημη ζωή!





Η σημερινή ανάρτηση βασίζεται σε μια ιδέα της Μαρίας και
βρήκε αρκετούς αποδέκτες μέσα στον μπλογκοχώρο.... 




Levina






20 σχόλια:

Ελενα Λ. είπε...

Πάρα πολύ όμορφα όλα Λεβινάκι μου γλυκό!!
Ο απόλυτος έρωτας όμως μου έμεινε στην καρδιά.
Πέντε στίχοι και τα λένε όλα!
Πολλά φιλιά την καλημέρα μου!

airis είπε...

Καλημέρα Λεβίνα μου . Το τρίτο το γνώριζα, το έχω και εγώ στο παρελθόν αναρτήσει-τόσο πολύ μου αρέσει!
Υπέροχη και η φωτογραφία που επέλεξες!
Το κομμάτι δεν μπορώ να το ακούσω :(
Φιλάκια πολλά!♥

Levina είπε...

Μια ανάρτηση που δεν ήθελε να βγει στον αέρα και μόνο μετά από απανωτές δημοσιεύσεις εμφανίστηκε κάνοντας έναν μπλογκερ μπάχαλο!
Πως λοιπόν να μην είναι ξεχωριστή; και αυτοί οι λίγοι στίχοι Έλενα όντως τα λένε όλα!
Λίγα λόγια θα μου πρόσφεραν μεγαλύτερη ευχαρίστηση πέρα από αυτούς....

Να είσαι καλά!
Κι εγώ σε φιλώ και σου εύχομαι όμορφη μέρα :-)

Levina είπε...

Σοφά λόγια Αριστάκι μου, σαν παλιό καλό κρασί τα νοιώθεις να κατεβαίνουν μέσα σου όταν τα προφέρεις...λυπάμαι που δεν μπόρεσες να ακούσεις αυτό ειδικά το κομμάτι, μα μπορείς να το βρεις και μόνη σου, η φωνή της Κάνδραλη και ο στίχος μπορούν να γίνουν πηγή έμπνευσης...

Σε φιλώ, καλό υπόλοιπο μέρας σου εύχομαι :-)

Hengeo είπε...

Πολύ μου άρεσαν αυτά που μας έβαλες Λεβίνα! Αυτό που λες με το ζάλισμα των στίχων θα έλεγα ότι το έχω κάνει αρκετές φορές και καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις..

Καλή υπόλοιπη μέρα!

Maria Fe είπε...

Ποσο ομορφα ολα Λεβινα μου...
Χορτασα απο τοση ομορφια σε ενα ποστ...
Το τραγουδι το λατρευω.. Με συγκινει τοσο μα τοσο πολυ αν και το ανακαλυψα μολισ πριν λιγες μερες...
Φιλια πολλα

airis είπε...

Ήρθα από το σπίτι Λεβίνα μου να ακούσω :))
Στη δουλειά δεν είμαι ο server, δεν έχω ηχείο, αν είχα Παντελίδη θα αναγκαζόμουν να ακούω ολημερίς;
Απόλαυσα !
Σε ευχαριστώωωω μάτια μου ♥

τι φωνή!

Velvet είπε...

Ωστόσο, ποιήματα δε γράφουμε μόνο για να γίνουμε ποιητές, αλλά για να φωτίσουμε τον μέσα μας κόσμο και, κατά συνέπεια, τον κόσμο που μας περιβάλλει. Γι’ αυτό, μιμούμενο το γνωστό σύνθημα «Φύτεψε κι εσύ ένα δέντρο’ μπορείς!» θα έλεγα «Γράψε κι εσύ ένα ποίημα’ μπορείς!». Όσο υπάρχουν άνθρωποι που συγκινούνται, αγαπούν και συμπάσχουν, υπάρχει ελπίδα.»
Αργύρης Χιόνης, Μάιος 1999


ΥΓ.
Μ’ αρεσει αυτή η ποιηση όπως του Αργυρη Χιονη που παταει δυνατά στο χωμα
και φυτεύει ψηλα δέντρα

Εξαιρετη η επιλογή σου

Μαρία Κανελλάκη είπε...

"...Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα / Ένα σωρό ποιήματα άγραφα".
Δεν ξέρω αν η ποίηση εξυψώνει το πνεύμα, όπως συνηθίζεται να λέγεται.
Προσωπικά, προτιμώ να με ρίχνει στο κενό, δίχως δίχτυ ασφαλείας. Για να βασανίζομαι, όπως λες κι εσύ.
Ο Αργύρης είναι ένας απ' αυτούς.
Ό,τι καλύτερο διάλεξες να μας κεράσεις απόψε! Να'σαι καλά Λεβινάκι μου γλυκό!

ΦΛΩΡΑ είπε...

Εύη μου,
όταν αγγίζεις την ψυχή μου με καταθέσεις, με μαρτυρίες, με αφιερώματα....
δεν μπορώ να σε λέω Λεβίνα, θέλω να προφέρω το αληθινό σου όνομα
γιατί αλήθειες κι ομορφιές έλαβα κι απόψε εδώ.

Μαρία Νικολάου είπε...

Πολύ όμορφη ανάρτηση.
Τελικά δεν χρειάζεται να πεις πολλά για να τα πεις όλα.

Σ΄ευχαριστώ πολύ για την τιμή.
Θα την προσθέσω στο επόμενο.
Φιλιά πολλά.

Levina είπε...

Εύχομαι Γιώργο μου να το νοιώθεις πάντα αυτό το ζάλισμα....
αυτό θα σημαίνει πως υπάρχουν ευαίσθητες χορδές ακόμα στην ψυχή σου...
Όταν το χάσεις να ανησυχήσεις :-)

Καλημέρα να έχεις .....

Levina είπε...

Μαρία μου το τραγούδι το γνώρισα με την ταινία και δεν θα πω ότι το άκουγα συχνά , όμως είναι ο τελευταίος καιρός που συντονίζονται μαζί του τα δικά μου συναισθήματα .... βρήκα πως ταίριαζε και με τους στίχους του Αργύρη Χιόνη κι έτσι θέλησα να το γνωρίσουν όσοι δεν το είχαν ακούσει.

Εύχομαι να είσαι καλά...
Καλημέρα να έχεις :-))

Levina είπε...

Aν κάποιος θέλει να φορέσει την ταμπέλα του ''ποιητή'' κορώνα στο κεφάλι του αυτό για τα δικά μου δεδομένα σημαίνει πως έχει απωλέσει προ πολλού την ικανότητα να ''φυτεύει δέντρα'' ... και ως γνωστόν το πράσινο δίνει ανάσες ζωής ναι ;

Σίγουρα θα έχεις διαβάσει και το ' Οριζόντιο Ύψος ' , τα παραμύθια που δεν είναι παραμύθια και που έγραψε τους τελευταίους χρόνους θέλοντας να δείξει πως η φρίκη που υπάρχει γύρω μας μόνο με το χιούμορ μπορεί να αντιμετωπιστεί και με το όνειρο.... Αλοίμονο στον άνθρωπο που δεν μπορεί να ονειρευτεί λοιπόν...

Να είσαι καλά Velvet,
Καλημέρα να έχεις :-))

Levina είπε...

Είδες Κανελλάκι μου αυτά τα χέρια που άπραγα μένουν πόσα θα μπορούσαν να κάνουν;
Καμιά φορά όταν χτυπώ άσκοπα τα πλήκτρα του πληκτρολογίου το μυαλό μου τους λέει να φύγουν απ' αυτό και να βρουν κάτι πιο σημαντικό να κάνουν... φτάνει να μη γεράσουν άπραγα....

Κι εσύ καλά να είσαι Κανελλάκι μου...
την Καλημέρα μου να έχεις :-))

Levina είπε...

Όπως νοιώθεις να με λές Φλωράκι μου κι αντίρρηση δεν έχω ...
ένα "Λ" μπήκε εμπρός κι ένα "να" για κατάληξη κι η Εύη
απέκτησε καλλιτεχνικό ψευδώνυμο !!!

Έχεις τις δικές σου ομορφιές Φλώρα μου, εγώ μαθαίνω από σένα
κι έτσι μπορούμε μέσα από αυτές τις απρόσωπες σελίδες να
ανακαλύπτουμε όλο και καινούργια πράγματα, καινούργιες ιδέες...
Είναι από τα καλά του διαδικτύου... :-))

Την Καλημέρα μου Φλωράκι,
να είσαι καλά ...

Levina είπε...

Μαρία μου θέλοντας να δικαιολογήσω το "εκτός τόπου και χρόνου"
που γράφω στο προφίλ μου ( είναι τσεκαρισμένη αλήθεια αυτή),
δεν είδα πως είχε λήξει η διορία που έδινες... μα τώρα πια θα με
μάθατε πως ο χρόνος κι εγώ έχουμε μια άτυχη αποσυντονισμένη σχέση.

Κι εγώ ευχαριστώ για την ιδέα σου...

Καλημέρα να έχεις ... σε φιλώ :-))

Memaria είπε...

Οι επιλογές σου καταπληκτικές, το αφιέρωμα υπέροχο!
Όλα στα μάτια, αλλά και στα αυτιά της ψυχής μας τα άφησες και σε ευχαριστώ γι΄αυτό!
Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

agriomeli είπε...

Αποσπασματικα θησαυρουδια,λιβελουλα μου.
Και το μουσικο κομματι
δεν το γνωριζα
αλλα μου αρεσε υπερ+βολικα.

Ισως...
για να υπαρχει ισορροπια
καποια χερια δινουν απεραντοσυνες
εκει που καποια αλλα
δεν δινουν τιποτα.


Unknown είπε...

Με εξέφρασε απόλυτα το σχόλιο της Κανελλάκη ...."μου αρέσει η ποίηση να με ρίχνει στο απόλυτο κενό, χωρίς δίχτυ ασφαλείας"...Τον Χιόνη τον ανακάλυψα κάπως αργά, αφορμή ένα βιβλίο - δώρο στο παιδί μου από το σχολείο του, μου αρέσει πολύ..
Στάθηκα κι εγώ στην "Απραξία"(η δική μου ερμηνεία) ή όπως το λέει ο ποιητής"Τα χέρια"...."Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα / Ένα σωρό ποιήματα άγραφα".
Χάρηκα που σε γνώρισα, αξιόλογο κορίτσι.

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...