18.6.14

14 bloggers γράφουν "Το μυστήριο του καφενείου..."






Στο προηγούμενο επεισόδιο που έγραψε η Μαρία Κανελλάκη


Η Ελπίδα δεν πρόλαβε να καταλάβει αν το “Φ”, ερμηνευόταν ως “Φώτης” ή “Φύγε!”. Λίγη ώρα αφότου μπήκε στη γκαρσονιέρα της Νάντιας, πέντε κουστουμαρισμένοι άντρες εισέβαλαν απ’ την πόρτα, κραδαίνοντας…

" Διαφυγή "

foto Kamil Vojnar


…. Τα όπλα τους στα χέρια λες και είχαν να αντιμετωπίσουν ολόκληρο επίλεκτο
τάγμα κι όχι δυο ανυπεράσπιστες γυναίκες που τους κοιτούσαν με μάτια θολά 
από τον φόβο.
Οι επίλεκτοι της Λεγεώνας τις είχαν βρει.  


Η Ελπίδα πετάχτηκε όρθια με τα γόνατα να τρέμουν και την αδρεναλίνη να 
κυλά ορμητικά στις φλέβες της ενώ η Νάντια παρέμεινε παγωμένη , με 
πρόσωπο σαν κέρινη μάσκα και  τα μάτια επίμονα καρφωμένα στο τραπεζάκι 
με τους καφέδες.
Η ένταση ήταν τόσο έντονη, σχεδόν χειροπιαστή μέσα στον μικρό χώρο, ένα 
αποπνικτικό σύννεφο που τύλιγε τα ανθρώπινα κορμιά και είχε βουτήξει τις 
δυο γυναίκες από τον λαιμό.
Τα όπλα ίδια με τα σκοτεινά μάτια της κόλασης παρακολουθούσαν την κάθε 
τους ανάσα, την παραμικρή τους κίνηση.
Χιλιάδες σκέψεις κύλισαν στο μυαλό της Ελπίδας ορμητικές σαν οργισμένο 
ποτάμι… δεν θα πρόφταινε ούτε την μητέρα της να γνωρίσει κι αυτό της το 
χρωστούσε η ζωή… μέχρι και λίγη ώρα πριν ήταν τόσο σίγουρη πως επιτέλους 
θα συναντούσε την γυναίκα που την έφερε στον κόσμο και τώρα ένοιωθε τόσο 
απελπισμένη πια ότι αυτό δεν θα γινόταν ποτέ. Δεν θα την άφηναν να ζήσει, 
έστω για λίγο ακόμα , να δει τα μάτια της μητέρας της, να την αγκαλιάσει, να 
την ρωτήσει αυτό το μεγάλο « γιατί» που υπήρχε μέσα της από τότε που 
ένοιωσε τον κόσμο.
Γιατί με άφησες ; Γιατί δεν ρώτησες ποτέ για εμένα ; Γιατί  δεν νοιάστηκες ; Τόσα πολλά ερωτηματικά αλλά ίσως και να μην ρωτούσε τίποτα… να της 
έφτανε να την δει, να την αγγίξει, να μυρίσει τα μαλλιά της να την σφίξει στον 
κόρφο της, να διώξει από πάνω της αυτή την μυρωδιά του ορφανοτροφείου. 
Αυτή την πικρή μυρωδιά του αντισηπτικού και της ποτάσας που έριχναν για 
απολύμανση στα πατώματα, στους νιπτήρες, ακόμα και τα ρούχα τους από 
φτηνό κάμποτο που πλήγιαζε τα τρυφερά κορμάκια τους τα έπλεναν με ποτάσα .

Τα δευτερόλεπτα κυλούσαν μέσα σε αφόρητη σιωπή, σαν κάτι να περίμεναν 
όλοι αυτοί που τις κοιτούσαν με πέτρινα μάτια … κάτι ή κάποιον … 
Η Νάντια δεν άντεξε.
Έκανε να σηκωθεί όρθια, μα το γόνατό της σκούντησε απότομα στο τραπεζάκι 
και  τα γυάλινα ποτήρια με τους καφέδες και τα νερά κύλισαν στο πάτωμα κι 
έγιναν θρύψαλα με έναν θόρυβο που ακούστηκε σαν πιστολιά μέσα στο δωμάτιο.
Δεν ήταν παρά ένα μικρό ‘’παφ’’ αυτό που ακούστηκε και από τον μαύρο 
κύλινδρο του σιγαστήρα βγήκε μια διάφανη στήλη καπνού.
Την ίδια στιγμή ένας τεράστιος κόκκινος λεκές φάνηκε στο στήθος της κοπέλας απλώθηκε στην κίτρινη μπλούζα της σαν κόκκινο τριαντάφυλλο και μια 
γλυκερή μυρωδιά  άρπαξε την Ελπίδα από τον λαιμό κόβοντάς της την 
ανάσα. Στα μάτια της Νάντιας ζωγραφίστηκε η έκπληξη κι άπλωσε τα χέρια 
για να κρατηθεί, όμως η ζωή έφευγε γοργά από μέσα της μαζί με το αίμα που 
κυλούσε ρυθμικά στα πλακάκια , με τους τελευταίους σφυγμούς της καρδιάς της. 
Η Νάντια, η δυνατή Νάντια που της ψιθύριζε παραμύθια μέσα στον σκοτεινό 
θάλαμο του ορφανοτροφείου, που της κρατούσε το χέρι κρυφά τα βράδια για 
να μη φοβάται το σκοτάδι, που την προστάτευε από τα μεγαλύτερα παιδιά 
παίζοντας ξύλο σαν αγόρι μαζί τους δεν υπήρχε πια. Η Λεγεώνα την είχε νικήσει.

Η Ελπίδα κατάλαβε πως έφτασε κι η δική της ώρα. Ο χρόνος της είχε τελειώσει.
Άπλωσε το χέρι δίπλα της στον τοίχο κι έκλεισε τον διακόπτη του ρεύματος. 
Στην στιγμή όλα βυθίστηκαν στο σκοτάδι και μέσα στην αναταραχή που 
επικράτησε, με σβέλτες κινήσεις γλίστρησε  στο μικρό μπάνιο πίσω της και 
κλείδωσε την πόρτα. Ήλπιζε πως αυτό θα τους καθυστερούσε έστω για λίγο.
Πάτησε επάνω στην λεκάνη κι έφτασε το μικρό παράθυρο που έβλεπε στον 
δρόμο. Μόλις που χωρούσε να περάσει, έγδαρε άσχημα τις παλάμες της  και 
κάπου ένοιωσε έναν φρικτό πόνο ψηλά στο πόδι της ενώ άκουγε να σκίζεται 
και το ύφασμα του παντελονιού της. Τα κατάφερε όμως και έπεσε με την πλάτη επάνω στις πλάκες του πεζοδρομίου.
Πονούσε αφόρητα, δυσκολευόταν ακόμα και να αναπνεύσει, είχε χτυπήσει 
άσχημα στο κεφάλι κι ήταν μισοζαλισμένη, όμως ήταν αδύνατον πια να 
σταματήσει για να κοιτάξει τις πληγές της.
Ο θόρυβος από την πόρτα του μπάνιου που έσπαγε, έφτασε μέχρι τα αυτιά της, 
δεν είχε παρά μόνο ελάχιστα λεπτά μέχρι να την εντοπίσουν, γι αυτό 
παραπατώντας σε κάθε βήμα τράβηξε προς την γωνία που είχε παρκάρει το 
αυτοκίνητό της. Ευτυχώς είχε ακόμα τα κλειδιά στην τσέπη της γιατί  με τα 
πόδια στην κατάσταση που ήταν δεν θα μπορούσε να πάει μακριά.
Σύρθηκε σχεδόν στο αμάξι της, έβαλε εμπρός κι έφυγε όσο πιο ήσυχα γινόταν 
για να μη δώσει στόχο.
Που θα πήγαινε; Σε ποιον να έχει πια εμπιστοσύνη; Μόνο ο κυρ Μιχάλης ήταν 
στην σκέψη της, μα θα τον έβαζε σε μπελάδες… άσε που ήταν σίγουρη πως κι 
εκείνον πια θα τον παρακολουθούσαν.

Ένας φρικτός πονοκέφαλος αποσυντόνιζε τις σκέψεις της, όμως αυτό το ‘ Φ ‘ 
που χάραζε επίμονα στο ποτήρι της η Νάντια σαν μέλισσα τριγύριζε στο 
μυαλό της. Τι ήταν αυτό; Τι μήνυμα ήθελε να της περάσει η φίλη της πριν 
πέσουν στα χέρια της Λεγεώνας; Φύγε  μας της έχουν στημένη; Φώτης; Ψάξε 
να βρεις τον Φώτη; Και που να ψάξει; Εκείνος είχε χαθεί ξαφνικά, τις είχε 
εγκαταλείψει εδώ και αρκετό καιρό…
Φρυκτωρία!!! Μα πως δεν το κατάλαβε από την αρχή; Η Νάντια της έλεγε να 
κρυφτεί σε μια από τις φρυκτωρίες τους!!!

Όταν ξεκίνησαν την σταυροφορία τους απέναντι στην Λεγεώνα ο Φώτης είχε 
νοικιάσει δυο διαμερίσματα, σε διαφορετικά ονόματα το καθένα και δεν 
πήγαιναν ποτέ σε αυτά, ούτε και τα είχαν δει ποτέ οι δυο κοπέλες. Ήξεραν μόνο την θυρίδα που ήταν κρυμμένα τα κλειδιά των διαμερισμάτων κι ότι εκεί θα 
έπρεπε να καταφύγουν μόνο στην έσχατη ανάγκη για να γλυτώσουν την ζωή 
τους. Θα έβρισκαν πλαστά έγγραφα, χρήματα και καινούργιες ταυτότητες για 
να αρχίσουν ξανά από την αρχή και οδηγίες για να επικοινωνήσουν με 
‘’ αόρατους φίλους’’ που θα τους βοηθούσαν να ξεφύγουν.
Ποτέ δεν τους είπε ο Φώτης που έβρισκε τα χρήματα για να τα κάνει όλα 
αυτά… κάποια στιγμή όμως του είχε ξεφύγει πως υπάρχει μια Οργάνωση  που 
προσπαθεί να βάλει φρένο στα βρώμικα παιχνίδια της Λεγεώνας.
Έπρεπε να φτάσει στην Φρυκτωρία… να ξεφύγει … να ζήσει… να τους νικήσει .

Πόσο ήθελε να κλάψει, να κουλουριαστεί σε μια γωνιά μέχρι να σταματήσουν 
οι πόνοι από τις πληγές της και να κλάψει για ώρες… όμως αυτό ήταν 
πολυτέλεια κι η Ελπίδα δεν είχε χρόνο για πολυτέλειες. Όταν θα έφτανε  στο 
αόρατο διαμέρισμα θα μπορούσε να σκεφτεί τις επόμενες κινήσεις της.
Από συνήθεια κοίταξε στον καθρέφτη του αυτοκινήτου κι αυτό που είδε της 
πάγωσε το αίμα.

Ένα θηριώδες κατάμαυρο τζιπ με φιμέ τζάμια την ακολουθούσε κι ερχόταν 
ορμητικά, ολοταχώς κατ’  επάνω της. Η σύγκρουση θα ήταν αναπόφευκτη. 
Το μόνο που της έμενε να κάνει ήταν…




Αυτό το κομμάτι της ιστορίας είναι η δική μου συμμετοχή στο «14 bloggers γράφουν» και βασίζεται στην αρχική ιδέα της Μαρίας Νι , που πήρε μέρος στις « ιστορίες Καφενείου».
Και τώρα την σκυτάλη την παίρνει η Xris Kat ...

 συμμετέχουν οι εξής φίλοι μπλογκερς
 Μαρία Νι ...η αρχή του μυστηρίου
 ​Έλενα Λ....μια ανάσα
 MARILISE....Ισιδώρα
 Hengeo...το γιασεμί
 ΕΚΦΡΑΣΟΥ... η Λεγεώνα
 des tzav ...σαν σε όνειρο
 Αριστέα...Ελπίδα
 Funky Monkey...​παράλληλες κινήσεις
 Απάγκιο..." Φ "
 Levina...Διαφυγή
 Xris Kat....Μοιραία συνάντηση
 me (maria).....Η νύχτα των αποφάσεων
 Xristina....Μικρές ζωές
 Georgette B.
 Μαρία Ν.
 Levina


51 σχόλια:

Κική Κωνσταντίνου είπε...

Η ιστορία μιλάμε έχει εξελιχθεί σε υπέροχο πέπλο μυστηρίου!
Τι να πω! Ειλικρινα δεν εχω λογια! Μπραβο και σε σενα Λεβινα μου που εδωσες μια καταπληκτικη συνεχεια μετα απο την ομολογουμενος εκπληκτικη και δυσκολη πασα που σου εδωσε η Μαρια μας.

Ανυπομονω να δω που θα μας βγαλει αυτη η ιστορια! Νομιζω πως η σταυροφορια απεναντι στη Λεγεωνα θα νικησει! Για να δουμε!

Φιλακια πολλα! Καλημερα!

Levina είπε...

Η αλήθεια είναι Κική μου πως όταν ξεκίνησα το βράδυ να γράφω κόντεψα να βάλω και τίτλους τέλους!!! αλλά ... το έκοψα και περιμένω κι εγώ πια να δω τι θα γεννήσει το μυαλό των κοριτσιών που παίρνουν την σκυτάλη... Την τελική πινελιά θα την βάλει η Μαρία οπότε από αυτήν θα περιμένουμε την κατάληξη ...

Ευρηματική η Λεγεώνα σου πάντως Κική μου... αν και πλέον σου κηρύττω πόλεμο με την μυστική Οργάνωση!! :-)) :-))

Σε φιλώ και σου εύχομαι Καλημέρα κι εσύ να έχεις!

airis είπε...

Λεβίνα ..υποκλίνομαι! Νομίζω ότι απογείωσες το υλικό έλαβες από Έλλη και Μαρία!
Μπήκατε στις κατάλληλες θέσεις ....
Θέλω να κλάψω από χαρά που κυλάει σαν ταινία για γερά νεύρα...!
Είσαι υπέροχη!
Φιλιά καρδιάς!

airis είπε...

*το υλικό που έλαβες ;-)

Ελενα Λ. είπε...

Οχιιιιιιιιι!!!!!!!!!!!!!!!
Θα με τρελάνετε θέλω την συνέχεια τώρα!!!
Λεβίνα μου είναι καταπληκτική η συνέχεια που έδωσες.
Εχω συγκλονιστεί.
Σε τι μονοπάτια μας πήγατε άντε να δούμε γρήγορα την συνέχεια γιατί δεν αντέχω άλλο!
Τι θα γίνει παρακάτω, πως θα εξελιχθεί τι θα απογίνει η Ελπίδα;;
Δεν αντέχω άλλη αγωνία!
Αχ!!!
Πολλά πολλά φιλιά!

Μαρία Νικολάου είπε...

Νομίζω πως αντί για βιβλίο θα πρέπει να γίνει ταινία.
Περιγραφικότατη!
Έκανα εικόνες στο μυαλό μου σαν ταινία.
Αναμένουμε αγωνιωδώς την συνέχεια.
Καλημέρα.

Ελένη Φλογερά είπε...

Καταπληκτική συνέχεια, γεμάτη ένταση, αγωνία, εικόνες...
Καλημέρα!

ποιώ - ελένη είπε...

Καλησπέρα Λεβίνα
Πάνω στο καλύτερο μας το έκοψες....
στην μεγαλύτερη αγωνία....
Το απόλαυσα και περιμένω εναγωνίως
την συνέχεια!!

φιλί γλυκό

Hengeo είπε...

Πωπω, η αδρεναλίνη στα ύψη και με κομμένη την ανάσα περιμένω τη συνέχεια! Μπράβο για τη συνέχεια που έδωσες Λεβίνα!

Καλή υπόλοιπη μέρα!

DesTzav είπε...

Εχω μείνει άφωνη! Φοβερή συνέχεια και πολύ ωραία και λεπτομερης η περιγραφή, έβλεπα μπορστά μου πεντακάθαρα όσα γράφεις!
Αντε να δούμε τη συνεχεια!

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Λοιπόν... κάτσε να βρω τις λέξεις...
Αγωνία, απογοήτευση, λύπη, τρόμος, ταχυπαλμία, ελπίδα, θαυμασμός (μπορώ να γράφω ως αργά, για το τι με έκανες να νιώσω).
Στις "Φρυκτωρίες" σου όμως, βγάζω το καπέλο μου, υποκλίνομαι, χειροκροτώ και δηλώνω απέραντο θαυμασμό!!! Πού το σκέφτηκες ρε Λεβίνα; Είναι όντως μια κωδικοποιημένη συνεννόηση με σημάδια και δεν θα μπορούσε ποτέ να πάει το μυαλό μου πως θα έπαιρνες το "Φ" και θα πάταγες τόσο πετυχημένα πάνω του!!!!
Κυρία μου... υποκλίνομαι στη μαγική πένα σας!!!!

Levina είπε...

Από την αρχή ξεκίνησε το καλό υλικό Αριστάκι... μετά έρχεται η πλοκή που περνά μέσα από τόσους διαφορετικούς ανθρώπους ώστε να μη ξέρεις ποτέ πως θα τραβήξει... σε τι μονοπάτια θα πάει !
Τελικά βρήκα άκρως ενδιαφέρουσα αυτή την διαδικασία με τις πάσες για συνέχεια της ίδιας ιστορίας αν και παίζει πολύ ρόλο και το θέμα που προσφέρεται για απογείωση της φαντασίας!

Καλό βράδυ Αριστάκι μου
σε φιλώ :-)

Levina είπε...

Mαζί σου! κι εγώ την θέλω αγάπη μου αλλά υπομονή...
Πάντως κακά τα ψέματα... βγάζαμε σήριαλ για μια σεζόν με όλο αυτό:-))

Φιλιά Ελενά μου γλυκιά...
καλό βράδυ να έχεις ...

Levina είπε...

Κυρία μου κι εγώ αναμένω την συνέχεια... δυο μέρες έκανα εντατικά επάνω στις αναγνώσεις αυτού του σήριαλ ! Τώρα έχω κι εγώ αγωνία...

Καλό βράδυ Μαρία μου...
καλή ξεκούραση :-)

Levina είπε...

Εφτασε πια το σημείο όπου η πλοκή της ιστορίας βρίσκεται στην κορύφωσή της Ελένη μου...
Δόθηκαν εξηγήσεις για τα παλιά, μάθαμε τι γίνεται στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού και τώρα μένει να πολεμηθεί το κακό ...
ότι συνταρακτικό είναι να γίνει θα συμβεί στα επόμενα επεισόδια ....
Εν αναμονή λοιπόν!!
Καλό βράδυ εύχομαι :-))

Levina είπε...

Ελένη μου με ρωτάς αν μπορούσα να σταματήσω; Τα μισά από όσα έγραψα έβαλα γιατί κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι το παρατραβάω ... μένει στα επόμενα κορίτσια πως θα ξεδιπλώσουν τα στοιχεία που έχουν πια στα χέρια τους…

Καλό βράδυ να έχεις...
σε φιλώ :-)

Levina είπε...

Κι εγώ μαζί σου στη αναμονή Γιώργο μου... η συνέχεια έρχεται φυσικά και αβίαστα μέσα από τις πάσες και το υλικό (όπως γράφει η Αριστέα μας) που σου δίνεται ...
Καλό βράδυ να έχεις :-))

Levina είπε...

Φάνηκαν και κάπου χρήσιμα τόσα αστυνομικά βιβλία που διάβαζα στα νιάτα μου Δεσποινάκι μου κι αν σκεφτείς πόσους φόνους έχουμε δει σε ταινίες και πάλι λίγα τα έγραψα !
Να είσαι καλά... ας περιμένουμε την συνέχεια...
Καλό βράδυ να έχεις :-))

Levina είπε...

Πάει… με έκανες σκόνη!
Κανελλάκι μου, όταν σου δίνουν την πάσα που μου έδωσες εσύ για εμένα ήταν μασημένη τροφή έτοιμη στο πιάτο…
Οι Φρυκτωρίες ήταν το μονο εύρημα και η Οργάνωση πίσω από αυτές…
Οι Φρυκτωρίες που άναβαν για να ειδοποιήσουν πως υπάρχει κίνδυνος συνήθως … Τα διαμερίσματα που όποιος κατέφευγε σε αυτά θα σήμαινε κίνδυνος ζωής και η Οργάνωση που κρυβόταν πίσω τους. Σκέφτηκα πως είναι αδύνατο μερικοί απλοί άνθρωποι, όσο αποφασισμένοι κι αν είναι να πολεμήσουν την ‘’Λεγεώνα’’ και ότι κρύβει πίσω της. Μόνο μια δυνατή Παγκόσμια Οργάνωση με γερή χρηματοδότηση μπορεί να βάλει φρένο στις παράνομες και σκοτεινές δραστηριότητές της.
Τώρα πλέον μένει στα επόμενα κορίτσια το πώς θα χειριστούν όλο αυτό που έρχεται στα χέρια τους :-))

Να είσαι καλά Κανελλάκι μου, το χάρηκα και σ ευχαριστώ γι αυτό!
Καλό βράδυ να έχεις ....

Xristina @ Dear e-diary είπε...

Αχ αχ αχ.... Είστε υπέροχοι-ες όλοι-ες!

Ταινία κανονική!!! Τι φαντασία είναι αυτή? Μπράβο και για το κείμενο και για τη συνέχεια!

Ελενα Λ. είπε...

Εννοείται τύφλα να έχει ο Φώσκολος!!!
Χαχαχαχαχα!!!!

Λάχεσις είπε...

Λεβίνα είχες πραγματικά πολύ δύσκολη έργο αναλάβει μετά την Έλλη και τη Μαρία. Ακολούθησες επάξια, όντως όπως είπε και η Κανελλάκη είναι συλλογική δουλειά η δημιουργία αυτή, και όσο σας διαβάζω συνειδητοποιώ ότι ο ένας τρέφει τη φαντασία του άλλου τόσο αβίαστα και τόσο αρμονικά!!!! Είναι σαν να διαβάζω ένας περιπετειώδες μυθιστόρημα που το δίνει ο ίδιος συγγραφέας σε συνέχειες... Δεν μπορώ να ξεχωρίσω πλέον αν υπάρχει κάποιος με λίγο περισσότερο ταλέντο...Είστε όλοι διαμάντια!
Συγχαρητήρια λοιπόν διαμαντάκι, να έχεις πάντα τόσο όμορφες και καλοδουλεμένες εμπνεύσεις...
Με τρέλανε η οργάνωσή σου...ε μα πια !περίμενα πως και πως τους καλούς να κάνουν εμφάνισει, ευτυχώς βρέθηκες να τους "γεννήσεις"...φιλάκια πολλά

follow me ... σκέψεις, απόψεις είπε...

Η συνέχεια που έδωσες Levinaki μου είναι συνταρακτική, σπουδαία με μια άνεση έκφρασης και με "σκούρες" πινελιές αγωνίας πέρασες με τέχνη το μυστήριο και στην επόμενη της παρέας!
Αυτές οι λεπτομέρειες "να φύγει η μυρωδιά του ορφανοτροφείου", " ν' αγγίξει να μυρίσει τη μητέρα της", συγκίνηση κι ανατριχίλα!
Να είσαι καλά γλυκιά μου και να έχεις ένα υπέροχο βράδυ!
Φιλιά με αγκαλιά καλοκαιρινή!:))

Levina είπε...

:-))
Καλημέρα Χριστινάκι...
Τι ταινία παιδί μου; Φωσκολειάδα για γερά νεύρα είναι αυτή....
ετοίμασε την πένα σου κι έρχεται η σειρά σου....

Τα φιλιά μου :-))

Levina είπε...

Νίκη μου η μπλογκογειτονιά είναι μια μικρή κοινότητα ... έχουμε τα πάνω μας, τα κάτω μας, τις εντάσεις ή τις χαρές μας, θέλουμε ησυχία ή θέλουμε τζερτζελέ...συντονίζονται τα μυαλά μας ή όχι και πάντα θα υπάρχουν μικροπαρεξηγήσεις που τις φέρνει μια απρόσωπη οθόνη.
Πάντα όμως θα συνεχίζουμε με καλή καρδιά γιατί όπως και να το κάνουμε γνωριζόμαστε πια και μας αρέσει αυτό που κάνουμε.
Αλλιώς δεν θα το κάναμε νομίζω!
Όντως δίνει πάσα ο ένας στον άλλο, ακόμα κι όταν δεν υπάρχουν δρώμενα όπως αυτό με τις ιστορίες, οι συζητήσεις και τα θέματα που έχουμε είναι ανεξάντλητα και όσο μπαίνει καινούργιο αίμα σε αυτή την γειτονιά ( καλή ώρα όπως εσύ) τόσο και πιο ενδιαφέρον θα αποκτά η συνέχεια εδώ μέσα.

Σε φιλώ λοιπόν, σου εύχομαι Καλημέρα
και σ' ευχαριστώ για τα θερμά σου λόγια :-))

Levina είπε...

Σ ευχαριστώ Κατερίνα μου...
τόσο θρίλερ και φόνους σε ταινίες (βεβαίως βεβαίως) που έχω δει στην ζωή μου δεν μπορεί! κάτι καλό θα μου άφησε.... :-))

Καλημέρα κορίτσι μου, να είσαι καλά,
με απογειώνουν τα λόγια σου....

Άιναφετς είπε...

Τι να πω Εύη μου;
ΤO ΘΡΙΛΕΡ ... η φαντασία σου απογείωσε την ιστορία της Μαρίας και μας άφησες τρεμάμενες να περιμένουμε κάποιο χάπι-εντ!!!

ΑΦιλάκια τρυφερά αλλά εκνευριστικά λόγω καιρού! :)))

Funky Monkey είπε...

Καλώς σε βρήκα, Λεβίνα!
Η συνέχεια που έδωσες είναι εξαιρετική, καλογραμμένη, γεμάτη εικόνες, ένταση και αγωνία!
Ευφυέστατη και η Φρυκτωρία σου, έδεσε ιδανικά με το Φ που σου έκανε πάσα η Κανελλάκη. Συγχαρητήρια!
Καλό σου βράδυ! :)

Levina είπε...

Ούτε και που ξέρει τι θέλει να κάνει ετούτος ο καιρός μαγισσούλα μου....
δεν ξέρω αν ζεσταίνομαι, αν κρυώνω, αν θα βρέξει ή θα ψοφήσουμε κάτω από τον ήλιο...

Ούτε εγώ γνωρίζω το τέλος ... θα είναι μια έκπληξη από την Μαρία Νι που έχει
αναλάβει να μαζέψει τα κομμάτια της ιστορίας και να βάλει τους τίτλους τέλους....
Λίγος δρόμος ακόμα έμεινε...

φφφιλιά κοριτσάκι μου και καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε :-)))

Levina είπε...

Aν δεν σε εμπνεύσει κάτι που διάβασες κοριτσάκι μου με τίποτα δεν λειτουργεί το μυαλό για να το συνεχίσει... το αντίθετο θα έλεγα... το απωθεί εντελώς και κατεβάζει ρολά.
Εδώ υπήρχε μια κανονική ροή και η Κανελλάκη έκανε ένα υπέροχο δέσιμο της ιστορίας ... η συμβολή της ήταν καθοριστική για την συνέχεια...
Εγώ θα σε ευχαριστήσω για τα επαινετικά σου λόγια, με τιμούν ..
Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη και θα σου ευχηθώ καλό Σαββατοκύριακο :-))

Velvet είπε...

Εκτος απο την ποιηση
Τα καταφερνεις εξισου καλα και στο διηγημα

υγ.
Αν θες επελεξε πληρη στοιχηση και ξεχωριστες παραγραφους στο κειμενο
διαβαζεται καλυτερα

ακυβέρνητος είπε...

Διάβασα μια πολύ όμορφη ιστορία, μια συνέχεια που ανέβασε την κοινή προσπάθεια σε άλλο επίπεδο, ένα πολύ μεστό κείμενο με αρχή μέση και τέλος, μια πραγματική προσπάθεια όχι απλά να δοθεί πάσα στον επόμενο αλλά να αξιοποιηθεί στο έπακρο και απόλυτα ο δικός της χρόνος.
Μπράβο Λεβίνα.

Unknown είπε...

Λεβίνα, respect!!!Απλά την απογείωσες την ιστορία!Το έχεις με το μυστήριο πολύ, και όχι μόνο...εικόνες, σκηνές ολόκληρες, συναισθήματα στο ζενίθ... ναι κι εμένα ταινία μου έκανε!Φιλιά και πάντα αξιόλογες δημιουργίες!

Levina είπε...

Velvet Καλησπέρα...
γνωρίζοντας πόσο φειδωλός είσαι στα λόγια το θεωρώ εξαιρετικό κοπλιμέντο το σχόλιό σου και σ΄ευχαριστώ...
Δυστυχώς στην μεταφορά που κάνω στο μπλογκ ενός κειμένου και μετά κατά την επεξεργασία, το χάνω το ''παιχνίδι'' , δεν το καταφέρνω καλά ή ο ίδιος ο μπλογκερ μου βγάζει ότι θέλει σε κάθε ενημέρωση... πάντως όντως δυσκολεύομαι...

Καλό βράδυ σ ευχομαι :-))

Levina είπε...

Πέτρο μου σ ευχαριστώ πολύ...
ούτε στιγμή δεν θα περνούσε απ' το μυαλό μου να κάνω ένα αδιάφορο πέρασμα
σε αυτή την ιστορία μόνο για να καλύψω το κενό... κι ελπίζω κι εγώ να αξιοποιηθούν
τα στοιχεία που δίνονται από τους επόμενους ... έχει μια αρκετά εύκολη ροή πλέον
η ιστορία για να φτάσει η κορύφωση και το τέλος.

Καλό βράδυ να έχεις... :-))

Levina είπε...

Σ ευχαριστώ πολύ Georgette... ( για να κάνω και λίγο χιούμορ) άρα όπως με λένε και στο σπίτι μου είμαι καλή παραμυθατζού!!
Να είσαι καλά...
Καλό βράδυ σ εύχομαι να έχεις :-))

BUTTERFLY είπε...

Λεβινα μου δεν εχω λογια! Ειναι εκπληκτικη αυτη η ιστορια και γινεται ολο και καλυτερη! Μπραβο!

Memaria είπε...

Εδώ και ώρα μελετώ τις συνέχειες που έχασα!
Διάβασα τη δική σου μονορούφι και ήταν σα να έβλεπα μια πολύ καλή ταινία...είχε δράση, είχε αγωνία και το κυριότερο είχε και έναν μπούσουλα που θα με βοηθήσει τώρα που έφτασε η ώρα να γράψω κι εγώ τη δική μου!
Φιλιά πολλά!

Ανώνυμος είπε...

Έχασα επεισόδια! Πρέπει να ανακτήσω το χαμένο φηφιακό μου χρόνο!

Levina είπε...

Έστω κι αν έχει περάσει τόσος καιρός οφείλω να σου πω ευχαριστώ πολύ πεταλούδα μου....
και από όσο είδα συνεχίζει να γίνεται καλύτερη!!
Nα είσαι καλά!
Την Καλημέρα μου :-))

Levina είπε...

Μαρία μου κι εγώ το ίδιο έκανα όταν είχε έρθει η σειρά μου! Μόνο έτσι θα μπορούσα να πάρω την σκυτάλη και τώρα που σου απαντώ έχουν περάσει οι μέρες... συνεχίστηκε η ιστορία και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο... η ισχύς εν τη ενώσει δεν λένε; Να λοιπόν που για μια φορά ακόμα οι μπλόγκερ τα κατάφεραν!
Σε φιλώ καλή μου... Καλημέρα να έχεις :-))

Levina είπε...

ηλιογράφε άστα! εγώ να δεις επεισόδια που έχω χάσει και μέχρι τον Σεπτέμβρη που θα ξαναπάρω ανάσα έχω να χάσω πολλά ακόμα :-))
Καλημέρα να έχεις...

nikol είπε...

Εστω και με καθυστέρηση διάβασα και την δική σου συνέχεια και τα συναισθήματα της αγωνίας του μυστηρίου και της ωραίας γραφής σου με συνεπήραν !!!
Πάω να διαβάσω τις συνέχειες τώρα που το ιντερνετ με επισκέφτηκε.
Καλό σου ξημέρωμα

Kate'sCakeBox είπε...

Αγαπημένο μου Λεβινάκι καλώς σε βρίσκω μετά απο τόσους μήνες απουσίας μου!ο τραυματισμός της μαμάς μου το ατύχημα που είχαμε μέσα στο σπίτι και τα κατάγματα που έπαθε με απομάκρυναν εντελώς απο τον υπολογιστή μου και τα δρώμενα γιατί ήμουν και είμαι συνεχώς δίπλα της μιά και δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί εντελώς ακόμα γιατί το κάταγμα στο δεξί βραχιόνιο δεν πήγε καλά και κόλησσε στραβά..παρ'όλα αυτά τώρα που πάνε καλύτερα τα πράγματα ξαναβρήκα την διάθεσή μου και ήρθα κοντά σας γιατί μου είχατε λείψει απίστευτα όλοι σας!είδα την αποχή σου για 5 εβδομάδες πιστεύω να περνάς καλά όπου κι αν βρίσκεσαι ότι κι αν κάνεις αγαπημένη μου φίλη!ρώτησα για σένα τη Μελένια μας και μου είπε ότι είσαι καλά!την ανάρτησή σου αυτή δεν την κατάλαβα εντελώς γιατί έχασα απο την αρχή την σκυταλοδρομία των 14 bloggers,την αρχή και τη συνέχεια της ιστορίας..κατάλαβα ότι είναι εξαιρετική αλλά έχασα πάρα πολλά..έχει ατμόσφαιρα και εικόνες καταλαβαίνω ότι είναι κάτι πολύ σούπερ..περιμένω νέα σου,σου στέλνω την αγάπη μου και φυσικά το στίγμα ότι θα είμαι και πάλι κοντά σας!να περνάς καλά Λεβινάκι μου το Καλοκαιράκι σου!!!άπειρα φιλάκια!

Levina είπε...

Nikol σ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
Σου εύχομαι καλό υπόλοιπο Καλοκαιριού και ελπίζω όταν μαζευτούμε και πάλι από τις Καλοκαιρινές μας ασχολίες να ξεκινήσουμε να γράφουμε ομαδικά καινούργιες ιστορίες...
Να είσαι καλά :-))

Levina είπε...

Καίτη μου, πραγματικά σε νοιώθω πόσο δύσκολο είναι για εσένα και την μητέρα σου να περνάτε αυτή την ταλαιπωρία ...είναι ακόμα πιο δύσκολο να βλέπεις τον αγαπημένο σου άνθρωπο να υποφέρει και να μη μπορείς να του προσφέρεις μια επιστροφή στον χρόνο.... κάτι που θα τον έκανε να σταθεί με σιγουριά όπως παλιά στα πόδια του, να ζει όπως ζούσε, να απολαμβάνει την κάθε του μέρα δίχως πόνους, δίχως προβλήματα... μακάρι να γινόταν !
Εύχομαι τουλάχιστον ο χρόνος που κυλά να είναι προς το καλύτερο για όλους σας...
Κι εγώ έχω χαθεί όπως το γράφεις ... είναι τόσες οι υποχρεώσεις μου αυτούς τους μήνες του Καλοκαιριού που δεν μου επιτρέπουν την πολυτέλεια της βόλτας στην μπλοκογειτονιά και πολύ περισσότερο να ανεβάζω αναρτήσεις στις οποίες δεν θα μπορούσα να ανταποκριθώ στα σχόλια. Έτσι προτιμώ να απέχω μέχρι να τελειώσουν όλα και να ξαναβρώ τους ρυθμούς μου.
Σου εύχομαι και εσένα καλό υπόλοιπο Καλοκαιριού Καίτη μου και να προσέχεις τον εαυτό σου...
Τα φιλιά μου :-)))

Ελενα Λ. είπε...

Λεβινάκι μου γλυκό μας έλειψες πολύ, ελπίζω να είσαι καλά.
Πολλά φιλιά!

Levina είπε...

Ελενα μου κι εγώ επιθυμώ να είστε όλοι καλά ...
κι εμένα μου έχουν λείψει οι ώρες που περνούσα κάνοντας βόλτες στην μπλογκογειτονιά μας και αυτό θα ξαναρχίσει μετά τον Σεπτέμβρη όταν θα έχουν τελειώσει οι υποχρεώσεις μου...
Να περνάς καλά κοριτσάκι μου με τους αγαπημένους σου :-))
Σε φιλώ...

Νίνα είπε...

Πόσο όμορφο το συλλογικό σας αυτό άρθρο!!!Περιμένω με αγωνία την συνέχεια! :*

xristina είπε...

test

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Eισαι καταπληκτικη!!!!Πολυ ωραια η συνεχεια!!!
♫══♫══♫══♫ ♫══♫══♫══♫ ♫══♫══♫══♫ ♫═.♫══♫══♫══♫ (●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)Καιρο ειχα να περασω απο τη μπλοκογειτονια ,αλλα τωρα ηρθα αφηνοντας τις καλυτερες ευχες μου για ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ και ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ!!Να εισαι παντα καλα και να βρισκω ανοιχτο το σπιτικο σου!!♫══♫══♫══♫ ♫══♫══♫══♫ ♫══♫══♫══♫ ♫═.♫══♫══♫══♫ (●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...