7.3.14

Η Μαριονέτα


8 Μαρτίου, η μέρα της Γυναίκας και θα ακουστούν πολλά 
γι αυτή την μέρα . Δεν ξέρω τι αξία έχει τώρα πια, 
όταν γύρω μας υπάρχουν τόσες κακοποιημένες γυναίκες 
(στατιστικώς ακόμα και στην πολιτισμένη χώρα μας 
1 στις 4 γυναίκες κακοποιείται από τον σύζυγο, τον φίλο, 
τον πατέρα, τον συγγενή με κάθε τρόπο… φραστικό, σεξουαλικό 
ή στην εργασία της) . Δεν μιλάμε για χώρες που βρίσκονται 
στον σκοταδισμό και την αμάθεια… εκεί η γυναικεία υπόσταση 
έχει λιγότερη αξία από μια αγελάδα και είναι περισσότερο 
αναλώσιμη από ένα τσιγάρο.

Το δικό μου αφιέρωμα στην γυναίκα έχει να κάνει με ένα διήγημα.
Αν είναι φανταστικό ή όχι ;

Ίσως ναι, ίσως όχι….





Η Μαριονέτα 

Οι ζαλάδες είχαν γίνει επίμονες τον τελευταίο καιρό. Σηκωνόταν από το κρεβάτι
και σερνόταν μέχρι την κουζίνα να φτιάξει λίγο καφέ και τις τελευταίες μέρες
είχε πάρει άδεια από την δουλειά της, αυτή την πολύτιμη άδεια που την
χρειαζόταν όταν θα ερχόταν ο άνδρας της από το ταξίδι του για να περάσουν
λίγες μέρες μόνο οι δυο τους, ίσως και να έκαναν ένα ταξιδάκι.
Όμως να που είχε σπαταλήσει αυτές τις μέρες με το να περιφέρεται σαν
ζόμπι στο άδειο σπίτι και μετά βίας να στέκεται όρθια στα πόδια της.
Ευτυχώς που στο κάτω διαμέρισμα έμενε η πεθερά της και είχε αναλάβει
τα ψώνια, της έφερνε συχνά κι ένα πιάτο φαΐ μια και ήταν μόνη της
και δεν χρειαζόταν να μαγειρεύει καθημερινά.
Ίσως αν υπήρχε ένα παιδί να μην ένοιωθε τόση μοναξιά όμως αυτό δεν
είχε έρθει ακόμα. Βέβαια η δουλειά του στα καράβια κρατούσε τον άντρα της
μήνες μακριά, όμως στα δυο χρόνια είχαν περάσει τουλάχιστον έξη μήνες
μαζί, κανονικά δεν θα έπρεπε να έχει μείνει έγκυος?
Οι φωνές από το σπίτι της πεθεράς της την έβγαλαν από τον λήθαργό της,
πάλι μάλωνε με τον κουνιάδο της, τον μεγαλύτερο αδελφό του άντρα της,
ένα ‘παιδί’ σαράντα χρονών που μια αρρώστια του είχε στερήσει την νοημοσύνη
και συμπεριφερόταν σαν πεισματάρικο τρίχρονο αγοράκι … με όλες τις ορμές
όμως ενός σαραντάρη άντρα. Σπάνια κατέβαινε στο διαμέρισμα τη πεθεράς της,
δεν ήθελε να έχει πολλές επαφές με τον κουνιάδο της, τον λυπόταν αφάνταστα
όμως από την ημέρα που την στρίμωξε στον πάγκο της κουζίνας βγάζοντας
άναρθρες κραυγές καθώς τριβόταν επάνω της, τρόμαξε τόσο από την
λάμψη που είχαν τα μάτια του ώστε κατέβαινε από σπανίως έως καθόλου.
Αν τότε δεν είχε μπει η πεθερά της μέσα να τον τραβήξει από πάνω της ,
ούτε ήξερε τι κατάληξη θα είχε αυτό γιατί εκείνος παρ΄ όλη την καθυστέρηση
που είχε στο μυαλό , είχε και μια αφύσικη μυϊκή δύναμη.
Ένοιωθε τόσο κουρασμένη να τους ακούει ξανά και ξανά να τσακώνονται
η πεθερά της κι αυτός που πάλι κάτι ζητούσε επίμονα και πετούσε αντικείμενα
στους τοίχους ενώ η γυναίκα προσπαθούσε να τον ηρεμήσει.
Σκέφτηκε πως θα έπρεπε να τον έχουν κλείσει σε κάποιο ίδρυμα, η μητέρα του
δεν μπορούσε πια να κουμαντάρει τις εκρήξεις θυμού του, η ίδια ενδόμυχα
τον φοβόταν, αυτό το άδειο βλέμμα του, την μονοτονία των κινήσεών του,
το πρόσωπό του που δεν το είχε δει ποτέ να χαμογελά κι ο άνδρας της ήταν
μακριά για να βοηθά σε αυτή την κατάσταση. Κάποτε το έχει προτείνει δειλά
στην πεθερά της να ζητήσουν την γνώμη ενός γιατρού για το τι θα μπορούσαν
να κάνουν, εκείνη όμως της έκοψε την συζήτηση.
'' Είσαι ξένη και δεν σου πέφτει λόγος, δεν είναι σπίτι σου, σπίτι μου είναι ''
κι από τότε δεν ξαναμίλησαν γι αυτό το θέμα.
Τσίμπησε λίγη σούπα που της είχε ανεβάσει το μεσημέρι η πεθερά της έκανε
ένα ζεστό μπάνιο και πήγε να ξαπλώσει, αυτή η υπνηλία δεν την άφηνε να
σταθεί στα πόδια της.

Ένα τέρας την κυνηγούσε, έτρεχε ουρλιάζοντας σε ένα σκοτεινό μονοπάτι
κι εκείνο έτρεχε ξωπίσω της, ένοιωθε τα νύχια του να αρπάζουν τα πόδια της,
τα μαλλιά της, του ξέφευγε και πάλι την έφτανε, την έπιασε και την έριξε κάτω …
το στόμα του ήταν σαν κόκκινη σπηλιά, έσταζε σάλια από τις άκριες των
μυτερών δοντιών … το βάρος του ήταν ανυπόφορο κι αυτός ο ρυθμικός
χτύπος… πονούσε … ούρλιαξε ξανά μα δεν βγήκε φωνή από μέσα της.
Με ορθάνοιχτα μάτια κοιτούσε το τέρας καταπρόσωπο ανίκανη να αντιδράσει
όσο εκείνο μπαινόβγαινε ρυθμικά στο κορμί της … πονούσε μα ήταν αδύνατον
να κάνει την παραμικρή κίνηση … ένοιωσε ακόμα και τους σπασμούς του
οργασμού του και πάλι δεν κούνησε ούτε τα βλέφαρά της, με βλέμμα
γυάλινο απέμεινε να κοιτά το ταβάνι μέχρι που και πάλι όλα σκοτείνιασαν
γύρω της.
Ξύπνησε αργά το πρωί, είχε την ακαθόριστη αίσθηση πως κάτι είχε συμβεί
το βράδυ μα δεν θυμόταν τίποτα, σηκώθηκε, κοιτάχτηκε στον καθρέφτη,
το ατσαλάκωτο νυχτικό της λες και δεν είχε κοιμηθεί με αυτό, τα μάτια της
που γυάλιζαν σαν να είχε πυρετό, τα χέρια της που έτρεμαν.
Ήπιε λίγο γάλα , έπρεπε να γυρίσει στην δουλειά της , είχε τόσα να κάνει …
Κρακ
Ο θόρυβος από το ποτήρι που της έπεσε από το χέρι και θρυμματίστηκε
στα πλακάκια την ξύπνησε για τα καλά.
Όχι το θυμόταν αυτό, δεν είχε κοιμηθεί με αυτό το νυχτικό, είχε φορέσει το
γαλάζιο, είχε κάνει μπάνιο και είχε φορέσει το γαλάζιο με την λευκή κορδελίτσα.
'' Τρελαίνομαι '' ψιθύρισε κι έτρεξε στο μπάνιο της να κοιτάξει στο καλάθι
με τα άπλυτα … πουθενά ούτε το νυχτικό της, ούτε η πετσέτα που σκουπίστηκε
την προηγούμενη βραδιά.
Το τέρας ξανάρθε στο μυαλό της, το τέρας που αγκομαχούσε, που της έκανε έρωτα,
ο πόνος …η υποψία που όρμησε κι ήταν σα να την έλουσε ένας κουβάς
παγωμένο νερό !
Τόση διαύγεια μυαλού είχε μέρες να νοιώσει.
Κατέβηκε τρέχοντας τα σκαλιά και βρόντηξε με τις γροθιές της την
πόρτα της πεθεράς της .
'' Τι βαράς έτσι ανόητη, ποια νομίζεις πως είσαι; '' Την παραμέρισε κι έτρεξε
στο μπάνιο. Ανάμεσα στα άπλυτα βρήκε την πετσέτα της και το γαλάζιο της
νυχτικό τσαλακωμένο, λερωμένο με τεράστιους κίτρινους λεκέδες , βρωμερό …
Κάθισε βαριά στην λεκάνη της τουαλέτας κρατώντας το στην αγκαλιά της
ενώ η πεθερά της ακουμπούσε στον παραστάτη της πόρτας λες και
δεν την κρατούσαν πια τα πόδια της.
'' Τι μου έκανες; ''
'' Εκείνος το ζήτησε κόρη μου ''
'' Δεν είμαι κόρη σου γαμώτο σου, νύφη σου είμαι , στην κόρη σου δεν θα το
έκανες αυτό , τι μου έβαζες στο φαγητό και νόμιζα πως με λυπόσουν
και μου το έφερνες. ''
'' Για εκείνον το έκανα, σε ήθελε, από τότε που σε έφερε ο αδελφός του
σε ήθελε. Με απειλούσε πως θα με σκότωνε, θα μας σκότωνε όλους. ''
'' Να σε σκότωνε παλιόγρια, αντί να τον κλείσεις σε άσυλο και να πας
κι εσύ μαζί του, θα σας κάψω ζωντανούς, αν νομίζεις πως θα το
αφήσω αυτό να περάσει έτσι , είσαι τρελή, θεότρελη και κρατάς κι αυτόν
τον τρελό εδώ μέσα. ''
Σηκώθηκε και παραμέρισε την πεθερά της που είχε κατεβασμένο το κεφάλι,
θα ντυνόταν και θα πήγαινε στην αστυνομία, δεν μπορούσε να το αντέξει
πως είχε γίνει έρμαιο στα χέρια μιας άρρωστης γριάς και ενός καθυστερημένου.
Δεν τον είδε που ήρθε πίσω της την ώρα που έβγαινε από την πόρτα,
ούτε καν ένοιωσε τα χέρια του που σφίχτηκαν γύρω από τον λαιμό της.
Προσπάθησε να πάρει μια ανάσα κι ένοιωσε ένα φριχτό κάψιμο στο στήθος.
Ένα ουρλιαχτό ακούστηκε μα δεν ήταν η δική της φωνή αυτή.
Σπαρτάρισε στα χέρια του, προσπάθησε να του γραντζουνίσει το πρόσωπο
μα δεν έφτανε, τα χέρια της δεν υπάκουαν, μια ανάσα χρειαζόταν μόνο,
άνοιξε το στόμα της μα ο αέρας είχε στερέψει κι όλα σκοτείνιασαν .
Σαν μαριονέτα που της έκοψαν τα σχοινιά σωριάστηκε στο κατώφλι της πόρτας.

Τον έσφιξε στο στήθος της κι άρχισε να τον νανουρίζει όπως τότε που ήταν
μωρό ενώ κάπου μακριά ακουγόταν η σειρήνα του περιπολικού που πλησίαζε.
'' Θέλω την κούκλα, θέλω την κούκλα. '' ψεύδιζε επιτακτικά , μονότονα τις λέξεις
ο άντρας – παιδί.




Levina

συλλογή- Γυναικείες Στάχτες 2012-13





33 σχόλια:

ΦΛΩΡΑ είπε...

Εύη μου, ένα πεζό σου με έκανε φανατική αναγνώστριά σου...
Κάθε φορά που δημοσιεύεις κάποιο πεζό σου ξέρω πως είναι καταπληκτικό!!!
Όποιο κι αν είναι το κλίμα που θέλεις να κυριαρχεί
καταφέρνεις να το πετυχαίνεις.
Βάζεις τον αναγνώστη σου στη θέση του ήρωά σου.
Σήμερα βέβαια οι εξελίξεις ομολογώ πως δεν ήταν καθόλου αναμενόμενες
μέσα στην ιστορία αυτή.
Ήταν όμως εκπληκτικές.....
Φιλιά πολλά και σ' ευχαριστώ για τη λίγη ώρα απολαυστικού διαβάσματος
που μου χάρισες για ακόμη μια φορά.

Hengeo είπε...

Αν και ήταν λίγο θρίλερ, θα συμφωνήσω με τη Φλώρα από πάνω!

Καλό Σ/Κ και με λιγότερες μαριονέτες..

Κική Κωνσταντίνου είπε...

πω πω τελειο!!!!
μιλαμε δεν περιμενα με τιποτα αυτο το τελος!
συγκλονιστικο!
ενθουσιαστηκα!

φιλακια πολλα!

Μαρία Νικολάου είπε...

Τραγικό...
Εξαιρετικό...
Καλημέρα.

Ελενα Λ. είπε...

Συγκλονιστικό Λεβινάκι μου!
Με καθήλωσε και το τέλος με συγκλόνισε!!
Εχεις ένα τρόπο βρε Λεβινάκι μου να μεταφέρεις αυτό που έχεις μέσα σου, μοναδικό!
Εύχομαι του χρόνου τέτοια μέρα να μην υποφέρει καμία γυναίκα πουθενά στον κόσμο!
Και εύχομαι να ακουστούμε!
Πολλά φιλιά Λεβινάκι μου απο τα καλύτερα που διάβασα σήμερα!

serenata είπε...

Κάτι μου λέει πως δεν είναι φαντασία.
Είναι αληθινή ιστορία, ναι;
Εξαιρετική αφήγηση Λεβίνα μου!!!!!

Πολλά φιλάκια:))

Velvet είπε...

Πολυ σκληρή αλλα τοσο ρεαλιστική η ιστορία που μας παρέθεσες Λεβινα
Γι αυτο και για να μην επαναλαμβανονται ολα αυτα
_________________________

Μόνο εσείς ΓΥΝΑΙΚΕΣ- ΜΗΤΕΡΕΣ μπορείτε να αλλάξετε τον κόσμο και την μοίρα σας
Εσείς οι αυριανές μητέρες αφού γεννήσετε τα αγόρια και τα κορίτσια σας,
μην κανετε τα λάθη των μανάδων σας
Διδάξτε τους πως πρέπει να αγαπάνε οι μεν τους δε και όχι πώς να μισούνε
Γιατι εσείς οι ίδιες οι γυναίκες μπορείτε να αλλάξετε τον κόσμο να γίνει καλύτερος

Την καλησπερα μου Λεβινα

nikosmous είπε...

Δυστυχώς οι κακοποιήσεις Λεβίνα μου είναι τόσες πολλές, όσες κι οι άνθρωποι!Έχουν πολλές μορφές και δε αρκεί μόνο να τις καταδικάζουμε... να σπάσουμε επιτέλους αυτήν τη συνένοχη σιωπή.Δε χρειάζεται μυική δύναμη για να κακοποιήσεις έναν άνθρωπο!Υπάρχει κι η ψυχολογική που ζει και στα φύλα!
Η ιστορία σου πάντως συγκλονιστική και καθόλου φανταστική!
Να 'σαι πάντα καλά και να περάσεις χαρούμενο Σαββατόβραδο!

Άρης Άλμπης είπε...

Χωρίς πλατειασμούς, μ’ ένα σφιχτό κείμενο, δημιούργησες ατμόσφαιρα Χίτσκοκ, Λεβίνα. Παρότι αποκρουστική ιστορία, είναι τόσο καλογραμμένη, άμεση και πειστική, που, αν τη βαθμολογούσα, δεν θα είχα άλλη επιλογή από το άριστα.
Δημοσιεύοντάς την σήμερα, τονίζεις έμμεσα την απελπιστική συμβολή τής ίδιας τής γυναίκας στον υποβιβασμό τής γυναίκας σε αντικείμενο και βάρος τής οικογένειας.
Από μικρό παιδί, ζώντας στην επαρχία, έχω παρατηρήσει εκ του σύνεγγυς το άθλιο αυτό φαινόμενο με αγανάκτηση. Μανάδες που εγκλημάτησαν εις βάρος τών θυγατέρων τους, παντρεύοντάς τες με παλιανθρώπους και συνιστώντας υπομονή παρότι τις έβλεπαν δερόμενες. Μανάδες που δεν απέτρεψαν, ενώ μπορούσαν, ελεεινές συμπεριφορές των γιων τους στις νύφες τους. Ιστορίες τής σύγχρονης κοινωνίας μας και όχι της εποχής των σπηλαίων.

Memaria είπε...

Λεβίνα πάγωσε το αίμα στις φλέβες μου με την αποκρουστική τροπή της ιστορίας...
Μιας συγκλονιστικής και τόσο δυνατής ιστορίας που συνταράσσει...μόνο μια δυνατή πένα θα το κατάφερνε αυτό...
Να είσαι καλά...φιλιά πολλά!

Unknown είπε...

Καταπληκτική αφήγηση...Γλαφυρή και δύσκολη ταυτόχρονα...
Επιτρέψτε μου όμως μια μικρή ένσταση...
Τη μέρα της Γυναίκας,,,δεν τη γιορτάζουμε με φόνους,,,
!!!Με λουλούδια κι' έρωτα γίνονται αυτά!!!
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία....

Levina είπε...

Καλημέρα Φλώρα μου
Εγώ θα πρέπει να πω ευχαριστώ για την θερμή υποδοχή που κάνεις, για μια ακόμα φορά σε ένα κείμενό μου και τον τρόπο που το επεξηγείς… είμαι σίγουρη πως αν προλόγιζες ένα βιβλίο που θα σου άρεσε αυτά τα λόγια θα χρησιμοποιούσες…
Σε ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι όμορφη μέρα να έχεις!

:-)

Levina είπε...

Η αλήθεια είναι Hengeo πως αν αυτή η διήγηση είχε μεγαλύτερη ανάπτυξη μια χαρά θρίλερ θα έβγαινε… και με πολλά επεισόδια μάλιστα!
Σε ευχαριστώ πολύ καλέ μου, να περνάς καλά :-)

υγ.. ποτέ δεν είχα καλές σχέσεις με τις μαριονέτες...
ούτε τα παιχνίδια, ούτε τις ανθρώπινες... μου βγάζουν μια θλίψη...

Levina είπε...

Κική μου είσαι το πιο θερμό κοινό, μέχρι και χειροκρότημα ακούω για να μη σου πω ότι ετοιμάζω μολύβι για αυτόγραφα!! Πλάκα κάνω… έχεις τόσον γλυκό αυθορμητισμό στο σχόλιό σου που με κάνεις να χαμογελώ…
Σε ευχαριστώ πολύ ομορφιά μου
κι εύχομαι να είσαι καλά και να περνάς ακόμα καλύτερα…
:-))

ΦΛΩΡΑ είπε...

Δεν με ενδιαφέρει να προλογίσω ένα βιβλίο.
Με ενδιαφέρει όμως να δείξω τον ενθουσιασμό μου
για κάτι που κάνει τόσο τέλεια μια φίλη μου.
Επίτρεψέ μου να σε λέω φίλη μου
και να είμαι πολύ περήφανη για σένα.

Levina είπε...

Μαρία μου καλημέρα!
Ναι είναι μια από τις τραγικές ιστορίες, από αυτές που δεν βλέπουν σχεδόν ποτέ τα φώτα της δημοσιότητας, όπως τόσες και τόσες που δεν φτάνουν ούτε καν μέχρι την καταγραφή συμβάντων της αστυνομίας και μένουν πίσω από κλεισμένες πόρτες.
Να είσαι καλά και σ ευχαριστώ πολύ…


:-)

Levina είπε...

Ολόψυχα θα το ευχηθώ κι εγώ , αν και το ξέρω πως δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί ποτέ αυτή η ευχή … για ευνόητους λόγους, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Σε ευχαριστώ όμως πολύ για τα λόγια σου και εδώ
θα ευχηθώ κάτι πιο απλό… να είσαι καλά
και να περάσεις μια όμορφη μέρα !

Levina είπε...

Ένα κομμάτι της ναι είναι αληθινό Σερενατάκι μου…

Σ ευχαριστώ κοριτσάκι μου, να είσαι καλά κι όμορφη Κυριακή να περάσεις!

Levina είπε...

Προσυπογράφω την κάθε σου λέξη και το φωνάζω πως εμείς φταίμε για πολλά και έχουμε το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για το πώς εξελίσσεται αυτή η κοινωνία.
Εμείς οι γυναίκες μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, εμείς δημιουργούμε τους άντρες που αύριο θα κακοποιήσουν τις γυναίκες τους γιατί Εμείς δεν τους μάθαμε να σέβονται την σύντροφό τους, την αδελφή τους, την γνωστή ή την άγνωστη που θα συναντήσουν στον δρόμο τους.
Υπάρχουν φυσικά κι άλλοι παράγοντες που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα, ούτε και μπορούμε να τα βάλουμε όλα σε έναν παρονομαστή … αλλά το κυρίως βάρος πέφτει στους ώμους της γυναίκας και από εκεί αρχίζουν και τελειώνουν (σχεδόν) όλα!

Καλό υπόλοιπο Κυριακής σου εύχομαι καλέ μου Velvet
και σε ευχαριστώ πολύ...

Άιναφετς είπε...

Όσο καλογραμμένο και να είναι ένα κείμενο και αυτό σίγουρα είναι, αυτό που μετράει πάνω απ΄όλα είναι το μήνυμα που θέλει ν΄ αφήσει ο δημιουργός του... και αυτό είναι άκρως θλιβερό...
Ναι, εμείς οι γυναίκες και ως μάνες, σύντροφοι, φίλες, ερωμένες, φέρουμε τεράστια ευθύνη, γιατί μας έμαθαν αιώνες τώρα να σιωπούμε, μας έμαθαν να είμαστε εξαρτημένες, άβουλες... θυμώνω Εύη μου και φωνάζω και αναρωτιέμαι ώρες ώρες αν ακούει κανείς...

ΑΦιλιά παγωμένα και λόγου τσουχτερού κρύου! :)

Levina είπε...

Σαφώς Νίκο μου όταν μιλάμε για κακοποίηση δεν αναφερόμαστε μόνο σε μπουνιές, γροθιές, κλοτσοπατινάδες…
Κακοποίηση είναι και η σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία, η υποβάθμιση της γυναίκας μέσα στην εργασία, τα εμπόδια στην ανέλιξη της βαθμολογικά, η μείωση της προσωπικότητας κάποιου μέσα από λεκτική επίθεση ή και ότι άλλο … γιατί η φαντασία είναι απύθμενη όταν έχει να κάνει με κάθε μορφής βία. Αδυνατώ να σκεφτώ κάτι παραπάνω αυτή την στιγμή.
Τα ίδια μπορεί να υποστεί κι ένας άντρας , δεν αντιλέγω σ ΄ αυτό ! Στατιστικώς όμως το γυναικείο φύλο δεινοπαθεί πολύ περισσότερο σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Πάλι καλά που υπάρχουν και οι μέρες αφιερώματα για να αναφερόμαστε εκτενώς σε ότι έχει να κάνει με αυτές….

Σε ευχαριστώ και εύχομαι καλό βράδυ και καλή εβδομάδα :-)

Levina είπε...

Αγαπητέ Άρη πολύτιμο το άριστα από εσένα και
το κρατώ για ετούτη την διήγηση… σε ευχαριστώ πολύ.
Μου έχει μείνει μια φράση που διάβασα κάποτε…
Μια κόρη να προσφεύγει στην μάνα της γιατί την
έδερνε και την κακοποιούσε βάναυσα ο μέθυσος σύζυγος
και η μάνα να της λέει..
- Βάλε μια βραστή πατάτα στο στόμα
για να μη σε ακούει ο κόσμος να φωνάζεις…
Πιο πολύ λοιπόν με εντυπωσιάζει η εγκληματική αδιαφορία,
αυτή η συμβολή όπως το λες για τον υποβιβασμό της γυναίκας
από την ίδια την γυναίκα παρά οτιδήποτε άλλο που θα
προέρχεται από το αντίθετο φύλο.
Και το χειρότερο είναι πως δυστυχώς ακόμα και σήμερα,
υπάρχουν γυναίκες που συμπεριφέρονται βάναυσα στις κόρες,
στους γιούς, στις νύφες τους.
Υπάρχει ελπίδα να αλλάξουν όλα αυτά… κάποτε;

Σου εύχομαι καλό βράδυ να έχεις και καλή εβδομάδα
:-)

Levina είπε...

Mαράκι μου γλυκό
μου βγαίνει κι εμένα ο Χίτσκοκ από μέσα μου ... καμιά φορά!
Έτσι για να ταράζει λιγάκι τα νερά... :-)

Σ΄ ευχαριστώ κοριτσάκι μου, καλό βράδυ να έχεις
και καλή εβδομάδα σου εύχομαι...

Levina είπε...

Εγώ σ ευχαριστώ που είχες την υπομονή
να με διαβάσεις !
Τώρα βέβαια ένα δίκιο το έχεις ... μια χαρά
μου ακούγεται και τα λουλούδια και ο έρωτας αλλά...
σαν ανάποδη που είμαι μου βγήκε
το Χιτσκοκικό μου από μέσα μου αυτή την μέρα και
αφήνω όλες τις υπόλοιπες του χρόνου για στίχους που
θα μιλάνε και για λουλούδια και για έρωτες :-)
Να είσαι καλά κι εύχομαι καλή εβδομάδα...

Levina είπε...

Κρυώνωωω μαγισσούλα μου
τι κρύο ήταν αυτό σήμερα στο βουνό μας;;;
Καλά κάνεις και τα φωνάζεις και τα λες,
αλλά για να σ΄ ακούσουν πρέπει να έχουν μάθει
να ακούν, να σιωπούν και να ακούν και να σκέφτονται...
κυρίως να σκέφτονται ....

φφφφιλιάαα κατεψυγμένα αλλάααα με ζεστή καρδιά ναι;

:-))

agriomeli είπε...

Γεματος ο τοπος
απο τετοια αδιεξοδα(που αν τα χειριστει καποιος καταλληλα ,καθολου αδιεξοδα δεν ειναι),
διαστροφες και φοβους.
Δεν με εκπλησσει τιποτα πια...
Αυτη η μανα θα μπορουσε να του "κατσει" κιολας
για να μην τον κακοκαρδισει.

Λιβελουλα..... βρουβες βρουβες...αλλα το συγγραφικο ανταμα με το ποιητικο εχεις,λεμε!


Μαρία Κανελλάκη είπε...

Το καλύτερο αφιέρωμα για τη μέρα της γυναίκας.
Λεβίνα μου... απ' τον πρόλογο ως το τέλος του διηγήματός σου, διέσχισα τις λέξεις σου με αγωνία και συγκίνηση. Το θεαματικό είναι ότι όλοι οι ήρωες σου, είναι θύτες και θύματα ταυτόχρονα. Ο καθένας για διαφορετικούς λόγους...
Συγχαρητήρια ολόθερμα!!!

follow me ... σκέψεις, απόψεις είπε...

Συγκλονιστικό και θλιβερό συνάμα! Μηνύματα πολλαπλά και συναισθήματα διχοτομημένα!
Να είσαι καλά Levina μου και καλή σου εβδομάδα!
Τα φιλιά μου!:))

airis είπε...

απαπα! Τι έπαθα η γυναίκα!
Τρεις φορές είχα έρθει να διαβάσω και όλο κάτι με έκοβε! Κι επέλεξα να το διαβάσω στη δουλειά.
Άντε να συνεχίσω τώρα εγώ τα τιμολόγια μου..

Φιλιά κοπέλα μου!
Δεν έχω άλλα λόγια....

Levina είπε...

Μα αγαπημένο μου
όσο περισσότερες βρούβες μαζεύεις τόσο
περισσότερο δουλεύει το μυαλό!
Ετοίμασε εσύ την επόμενη εκδρομή
με το σχολικό και να δεις τι θα έχω
να γράψω μετά :-)

υγ. Γεμίσαμε αδιέξοδα και δεν προλαβαίνουμε
ν ΄ ανοίξουμε δρόμους και πόρτες ... τι είναι η ζωή;
Ένα τσιγάρο δρόμος :-)

Levina είπε...

Σ΄ ευχαριστώ πολύ Μαρία μου...
Τα λόγια σου με τιμούν.
Την Καλησπέρα και τα φιλιά μου σου στέλνω
και να είσαι καλά :-)

Levina είπε...

H ζωή Κατερίνα μου ξεπερνά και την πιο ισχυρή φαντασία,
αυτό είναι το μόνο σίγουρο!
Από εκεί και πέρα ... ας προσέχουμε κι ας μαθαίνουμε...
Σ΄ ευχαριστώ κοριτσάκι μου
τα φιλιά μου και καλό σου απόγευμα :-)

Levina είπε...

Διαβάζουν τέτοια στην δουλειά βρε κορίτσι μου;
Να σου σηκωθεί η τρίχα και μετά να παίζουν
οι αριθμοί εμπρός σου;
Άστο να πάει στην ευχή ... διάβασε έναν ΑΡΚΑ
να γελάσει το χειλάκι σου! και μετά βγάλτον και
στο μπλοκ σου να γελάσει και το δικό μας :-)

φιλιά Αριστάκι μου
Σ΄ ευχαριστώ , καλό απόγευμα σου εύχομαι ...

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...