27.3.14

Στην Σκιά Του Ανθρώπου





Διάφανη γλιστρώ
στην λεωφόρο του αναπάντεχου
Καθρέφτης σου είμαι
ανεστραμμένο είδωλο σου
Φοβάσαι τις σκιές μου
φοβήθηκα τα σκοτάδια σου
Φόρεσα ρούχο βασιλικό
πορφύρα και πετράδια
Σε ανθρώπινη κρίση δόθηκα
ιλαρό υπερθέαμα
Σαλτιμπάγκος της ψυχής
αιχμάλωτη λέαινα
Παραμορφωμένος αντικατοπτρισμός
και πόσο θλιβερό φαντάζει
το πλουμιστό το ρούχο
σ ΄ ένα τρισάθλιο κορμί _




                       Levina



Benjamin Von Wong
Photoshoot on an
underwater in Bali


                             

26.3.14

Πρωινό Ξύπνημα

Χρυσό μου


Το 99,9 % των γυναικών το πρωί ξυπνά

με αυτά τα μαλλιά κι αυτό το πρόσωπο….

Γι αυτό ....

... θα ήταν συνετό από μέρους σου
να  ξυπνήσεις από τις φαντασιώσεις σου
και να αποδεχτείς την πραγματικότητα  !

Εν τω μεταξύ ….
Ρίξε και μια ματιά στον καθρέφτη σου !


Μια χαμογελαστή καλημέρα
Levina






21.3.14

Τι είναι Ποίηση ;

Tanya shatseva artist



Τ' άπιαστο ολόκληρο το δίνω. Κανείς δεν το παίρνει.

Αναρωτήθηκα πολλές φορές τι είναι η ποίηση.
Ποια είναι η εσωτερική ανάγκη κάποιου να εκφραστεί μέσα από τον στίχο, 
βάζοντας στην σειρά λέξεις που σπανίως χρησιμοποιούνται στην 
καθημερινότητα με αυτή την συχνότητα  ….

Σώμα περιφραγμένο - συστολή του απείρου.

Φράσεις έξω από τους κανόνες, που θα φαινόταν τουλάχιστον φαιδρές να 
τις εκστομίσει κανείς στις συνδιαλλαγές του με τους άλλους.

Άνεμε, που με γύμνωσες, μου ' γινες το μοναδικό μου ρούχο.

Φράσεις γεμάτες με σχήματα λόγου που βγάζουν μια μουσικότητα και ρέουν 
απελεύθερες από τα βάρη της λεπτομέρειας που περιέχει ένα πεζό κείμενο.

Με την ελπίδα μιας στιγμής, μας χρέωσαν όλο το μέλλον.

Και γιατί τόσο πολύ η ποίηση έχει διασωθεί στην Ελλάδα και μας έρχεται σαν βαριά
 κληρονομιά μέσα από χιλιετίες ;  Όταν η πεζογραφία φυσικά δεν είχε την ίδια τύχη 
και μόνο στις τελευταίες δεκαετίες, κυρίως μετά την απελευθέρωση από τον 
Τουρκικό ζυγό αρχίζει να αναπτύσσεται και να φτάνει έως τις μέρες μας.

Πέταλο γιασεμιού, σ' ένα ποτήρι με νερό, μακριά που με αρμενίζεις.

Τι βλέπει περισσότερο ο ποιητής και με πόσους τρόπους μπορεί να ερμηνεύσει 
γεγονότα και συναισθήματα, εκεί που  οι υπόλοιποι άνθρωποι αντικρίζουν  μόνο 
φόρμες και σχήματα και γκρίζο αντί για χρώματα;

Αν δεν μπορέσω να το δεις κι εσύ, μοιάζει σα να μην το' χω.

Η ποίηση βγαίνει από τα βάθη της ψυχής, βγαίνει από τα όνειρα, από την 
απόγνωση, βγαίνει από τα ιδανικά, από τον έρωτα, από την περηφάνια, βγαίνει
 από το βλέμμα που βλέπει ορίζοντες πίσω από τους τοίχους και ουρανούς πίσω 
από τα κάγκελα.

Τι ήσυχα που γκρεμίζεται μέσα στην ποίηση ο χρόνος.

Ζούμε σε μια εποχή όμως που η ποίηση βρίσκεται στο περιθώριο κι ας  υπάρχουν
 χιλιάδες που γράφουν στίχους και πόσοι είναι που τους ανεβάζουν και στο 
διαδίκτυο! Κι όμως…  η ποίηση είναι η λιγότερο διαβασμένη από οτιδήποτε άλλο.


Η νύχτα πάντα πίσω απ' τις σελίδες μου. Γι' αυτό και λάμπουνε
τόσο πολύ τα γράμματά μου.


Είναι άραγε τόσο δυσνόητη η ποίηση για να περιθωριοποιείται ; Κι όμως οι στίχοι
 κρύβουν τόσα νοήματα όσα και τα μάτια που θα τους διαβάσουν γιατί ο καθένας 
μας θα ψάξει στην ψυχή του, στα βιώματά του, στα όνειρά του κι ανάλογα θα δώσει και την ερμηνεία του .

Να ξέρεις, - τούτα τα μονόχορδα είναι τα κλειδιά μου. Πάρ'  τα.

Πολλές οι σκέψεις μου για το πώς να παρουσιάσω την δική μου εκδοχή για την 
ποίηση και με πόσους στίχους να διανθίσω ετούτη την ανάρτηση… με έβγαλαν 
από την δύσκολη θέση τα Μονόχορδα του Γιάννη Ρίτσου.
Τα Μονόχορδα γράφτηκαν στο Καρλόβασι τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο 
του 1979.

Και  κλείνω πάλι  με Ρίτσο κι ένα κομμάτι από την ‘Αναγκαία εξήγηση’
Ποιητική συλλογή ‘’Ασκήσεις 1950-1960’’


Είναι ορισμένοι στίχοι – κάποτε ολόκληρα κομμάτια
Που μήτε εγώ δεν ξέρω τι σημαίνουν.  Αυτό που δεν ξέρω
Ακόμα με κρατάει . Κι εσύ έχεις δίκιο να ρωτάς .  Μη με ρωτάς.


Τελικά … τι είναι η ποίηση ;


                                                           Levina


Για την ιστορία της Παγκόσμιας ημέρας Ποίησης
Πηγή :
Η Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η αρχική έμπνευσή της ανήκει στον έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι' αυτό.

Η εισήγησή του έφτασε με επιστολή στα χέρια του ποιητή και μελετητή της ποίησης Κώστα Στεργιόπουλου, προέδρου τότε της Εταιρείας Συγγραφέων. Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, την ημέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση, που συνδυάζει το φωτεινό της πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους. Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά. Ετοιμάστηκε με ελάχιστα έξοδα και πολλή εθελοντική δουλειά, και είχε μεγάλη επιτυχία.

Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO, εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, όπως η 21η Ιουνίου είναι Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Τυνήσιοι και άλλοι πρέσβεις από χώρες της Μεσογείου υποστήριξαν την εισήγηση και η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.

Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.





12.3.14

Τυχαία Γράμματα







Τυχαία σου γράφω
λέξεις χαράζω
με το δάχτυλο στο νοτισμένο τζάμι
σύννεφα σπέρνω
με το χνώτο μου σε γκρίζο ουρανό

Είναι που απόψε φοβήθηκα πολύ
όσα την ζωή μου καταδιώκουν
Κι αν πνίγομαι
βοήθεια δεν θα πω
Κανενός τον πολύτιμο χρόνο
δεν θα διαπραγματευτώ
Στον σωτήρα μου
μετάλλιο αντρείας δεν θα δαπανήσω
Ούτε θα εμπορευτώ
τα τελευταία ψήγματα της ανάσας μου
Τα «σ ΄ αγαπώ μου» δεν θα σβήσω
σαν μισά τσιγάρα πατημένα
στις πλάκες των πεζοδρομίων

Τι άθλιο που είναι το σκοτάδι
πόσο βαριέμαι τις σιωπηλές μας νύχτες
κι ανοίγω τα παράθυρα
τα θραύσματα των ήχων να αρπάξω
Μα ούτε ένα αδέσποτο όνειρο
δεν ξεπέφτει σ΄ αυτή την ερημιά

Κι έτσι στην τύχη
γράμματα γράφω
Τα σκορπίζω έξω απ ΄ το παραθύρι
να φτερουγίσουν στην νυχτιά
Ονόματα δεν γράφω
τυχαίοι οι παραλήπτες



                           Levina


PHOTOGRAPHER MARTIN MARCISOVSKY






Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...