13.6.13

Tης Χώρας Μου ο Μύθος










Θα μετράω τα βήματά μου κατά μήκος
μέσα σε ένα δωμάτιο ανήλιαγο κι όσο σκέφτομαι
πως κάπου εκεί μακριά κάποιος κοιτά τον χάρτη
και ένα ταξίδι ετοιμάζεται να κάνει
σε μιαν χώρα ονειρεμένη
στην δική μου χώρα, στην Ελλάδα
Εγώ μπορώ να ανοίξω του μπαλκονιού την πόρτα
την ώρα που το βαπόρι του  θα δένει στο λιμάνι
να πάρω βαθιές ανάσες από ξεχασμένα σκουπίδια
και βουλωμένους υπονόμους ενώ εκείνος
με το σαφάρι καπέλο του κι έναν τυραννισμένο  χάρτη
θ’ ακολουθεί έναν βαριεστημένο οδηγό που
επαναλαμβάνει για χιλιοστή  φορά για το χθες ‘
τους ίδιους αρχαίους μύθους’  την ίδια ιστορία


Κάποιος τηγανίζει ψάρια σε ταγκισμένο  λάδι
Με μπουκώνει αυτή η λαδίλα, κολλάει επάνω μου
σέρνεται μέσα στα σωθικά μου ενώ εκείνος πατάει
στα μάρμαρα του Παρθενώνα και νοιώθει πως
το λευκό της λάμψης τους πήρε απ΄  αυτά
εγώ  κοιτάζω πέντε ορόφους πιο κάτω υπολογίζοντας
αν είναι αρκετά ψηλά για να πετάξω κατακόρυφα
τους αρχαίους προγόνους μου να συναντήσω
ή μήπως  καρφωθώ δια παντός στον πάτο
ενός βρωμερού σκουπιδοτενεκέ κι εκεί θα παραμείνω.

Άντεξα μέχρι που εκείνος έφτασε στην παραλία 
κάτω από την σκιά που έριχνε ο Ναός του Ποσειδώνα
και τυφλωμένος απέμεινε από του ήλιου το θάμπος
Τότε κι εγώ έκλεισα την μπαλκονόπορτα και τον
φυλάκισα για πάντα εκεί μέχρι που τα οστά του δω
να ξασπρίζουν κι ένας χάρτης ανοίξει και πάλι
_κάπου
_κάποιος
με το δάχτυλο θα δείχνει τον προορισμό ‘
της χώρας μου τους πανάρχαιους μύθους θ΄  αναζητά  


                                                               Levina





22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εύχομαι αυτός ο κάποιος να είμαι εγώ και σύντομα. Στα ταξίδια που δεν έχουμε κάνει λοιπόν!

Νοερές αγκαλιές, ξενιτεμένες αλλά γαλάζιες, από την μακρινή Μελβούρνη


ΥΓ Ίσως το μοναδικό κομμάτι σου από τότε που άρχισα να σε διαβάζω που με άγγιξε τόσο βαθιά και τόσο απόλυτα. Τόσο ολοκληρωτικά, τόσο ελληνικά. Παρά την απόγνωση.

Ελενα Λ. είπε...

Βαρέθηκα λίγο την ίδια ιστορία με το πόσο όμορφη είναι η πατρίδα μου και πόση ιστορία κουβαλάει.
Ποιος μου έδωσε αυτή την κληρονομιά με το συμβόλαιο ότι πρέπει να την ακολουθώ πιστά σε όλη μου την ζωή και να μην κοιτάξω ποτέ παραπέρα!
Βαρέθηκα, αν μας κοιτάξει κάποιος προσεκτικά, θα καταλάβει ότι δεν είμαστε πια όπως τότε,έχουν αλλάξει πολλά και κυρίως εγώ που με έχουν βασανίσει στο βωμό της ευημερίας και της ανάπτυξης.
Μπούχτησα ωραίος ο ήλιος αλλά δεν τρώγεται.
Ωραία και η ιστορία αλλά την πουλήσαμε!
Τίποτα άλλο;
Φιλιά γλυκό λεβινάκι συγνώμη που ξεσπάθωσα αλλά αυτό μου βγήκε από αυτό που έγραψες!

airis είπε...

Σαν το Αγριμιώ παραβλέπω την απόγνωση και τον πόνο.
Θα ελπίζω στους χάρτες που θα ανοίξουν, στις ψυχές που θα συνεχίσουν να αναζητούν τους μύθους μας, σε αυτούς που θα τους προσφέρουν
λίγο χαμόγελο, μια καλημέρα, ένα ποτήρι νερό!

Δεν μπορεί να χαλάσαμε όλοι !

Φιλιά κοπέλα μου!
Σε ευχαριστώ που σήμερα μας έδωσες (πίσω-τόσο σύντομα) τη Λεβίνα που αγαπάμε!

agriomeli είπε...

Και η ιστορια επαναλαμβανεται
μεσα απο τους ταριχευμενους φοβους,
μα και ποθους μας.

Μμμμ...μου αρεσει...
ΤΟ ΠΤΩΜΑ ΣΤΟΝ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΕΝΕΚΕ..
καλο για τιτλος....ζωης.

Φιλακια,Λεβιναβιλακι μου

ΦΛΩΡΑ είπε...

Μέσα στα συναισθήματα υπάρχει και η αγανάκτηση και η οργή ο θυμός η απελπισία.
Ήταν η πρώτη φορά που τα εισέπραξα τόσο δυνατά μέσα απ'το ποίημα σου σαν να υπήρχε άμεση ανταπόκριση με την ψυχή σου.
Φιλιά Levina

Levina είπε...

Σε καταλαβαίνω απόλυτα ξενιτεμένο μου … αυτές οι αόρατες ατσάλινες αλυσίδες που σε δένουν με τα χώματα της πατρίδας μας … είναι οι Σειρήνες που σε προσκαλούν για την επιστροφή.
Στο εύχομαι αφού αυτό έχεις στην καρδιά σου, να ζήσεις σύντομα αυτή την επιστροφή, να βρεθείς στην αγκαλιά όσων αγαπάς και σου λείπουν!

Σε φιλώ Αγριμάκι μου
Να είσαι καλά !!

Levina είπε...

Έλενά μου ένας χείμαρρος βγήκε από την ψυχή σου κι ήρθε να δέσει με τα δικά μου λόγια…
Για δες αυτά που γράφω με μια άλλη ματιά … πως οι ξένοι βλέπουν μόνο τον ήλιο, τα αρχαία μας, τους μύθους μας κι εμείς σαν ψάρια τηγανιζόμαστε μέσα σε ταγκισμένα λάδια, μέσα σε βρώμικους σκουπιδοτενεκέδες η ζωή μας, μεταφορικά όλα αυτά εννοείται … όλα ένας μύθος …. Μόνο που ο μύθος που ζουν οι ξένοι μας είναι η όμορφη εκδοχή.
Να ξεσπάς πιο συχνά, μου άρεσε!!!
Σ΄ ευχαριστώ και σε φιλώ

Καλό βράδυ να ΄χεις

Levina είπε...

Αριστέα μου θα σου απαντήσω ότι και στην Έλενα … πως μας βλέπουν οι ξένοι και πως ο μύθος που ζουν είναι η όμορφη εκδοχή του… όμως εσύ πας ένα βήμα παραπέρα και δίνεις την ελπίδα.
Ελπίδα χρειαζόμαστε όπως το λες γιατί όχι … δεν χαλάσαμε όλοι … ευτυχώς!!!

Τα φιλιά μου Αριστέα μου και καλό σου βράδυ !

Υγ. ούτε εγώ δεν με άντεχα με τόση αγανάκτηση μέσα μου !!!!

Levina είπε...

Δυστυχώς Αγριομελάκι μου αυτό το πτώμα στον σκουπιδοτενεκέ είναι εκεί έξω … Ελπίδα θέλω, την νοιώθω αυτή την λίγη που είχα να χάνεται, να εξανεμίζεται … που θα βρούμε άλλη προς αντικατάσταση της παλιάς που χάνεται ;


Βροχοφιλιά Αγριομελάκι


Levina είπε...

Ψυχή !
Ευτυχώς που έχουμε ψυχή Φλωράκι μου, ευτυχώς που μας έμεινε κι αυτή να πεταρίζει , να μας ξυπνά, να μας σκουντά, να νοιώθει, να πονά…
Καλύτερα ο πόνος από το απόλυτο τίποτα !

Σε φιλώ Φλώρα μου
Καλό βράδυ εύχομαι !

Mia Petra είπε...

Υπέροχο.. Υπέροχο.. Υπέροχο.. Για ένα τόσο καταθλιπτικό τοπίο... Σε φιλώ γλυκά! :)

xristina είπε...

αχ πατρίδα μας γλυκιά..

αλλά δεν μπορείς να πεις, συγχρονιστήκαμε...βλέπαμε και οι δύο έναν μεγάλο σκουπιδοτενεκέ μπροστά μας όταν γράφαμε...βέβαια η καθεμία με τον δικό της τρόπο...


φιλιά

Λιακάδα ☼ είπε...

Ομορφο μα συνάμα και τόσο απαισιόδοξο που με φοβίζει...
Καλό βράδυ να'χεις!

Levina είπε...

Joan μου τόσο καταθλιπτικό αλλά να το αφήσουμε έτσι;
Να μας πάρει σβάρνα σε αδιέξοδα;

Τα φιλιά μου
Καληνύχτα εύχομαι :-)

Levina είπε...

Θα προτιμούσα ένα συγχρονισμό σε ελεύθερες όμορφες ηλιόλουστες μέρες, ανέμελες κυρίως....αλλά ....
ας πάρουμε μια δόση μπόχας από τα ΄΄ομορφα΄΄ γύρω μας !

Levina είπε...

Πάντα Λιακάδα στο πίσω μέρος του μυαλού υπάρχει η ''ελπίδα''... μόνο αυτή μας κρατά ζωντανούς.

Σου εύχομαι καλό βράδυ !

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Αληθινό, πατριωτικό και όσο σκληρό χρειάζεται, για να κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Μέσα απ' τη μοναδική σου ποιητική κατάθεση.
Αυτός είναι ο σύγχρονος χάρτης μας. "Δια χειρός Λεβίνας"!

Kate'sCakeBox είπε...

Ο λυρισμος.το βαθύ συναίθημα και η μελαγχολική αύρα που αιωρείται το μετατρέπει σε κήπο πάθους και γοητευτικής κατάθεσης συναισθημάτων...μπράβο σου κοριτσάκι για άλλη μιά φορά!!

Nasta είπε...

Υπέροχο Λεβινάκι μου!
Εμένα με μαγεύει αυτός ο μύθος... όπως μαγεύει και τους επισκέπτες..
Ανεξάρτητα από το χάος που επικρατεί, υπάρχει ακόμα ελπίδα...!
Φιλιά πολλά!
Καλή Κυριακή!!! :))

Levina είπε...

Mαρία μου Αυτοκριτική;
Δύσκολη λέξη διάλεξες καλό μου κορίτσι...

Αλλά ναι, έτσι τον βλέπω τον χάρτη της σημερινής Ελλάδας μας , η ιστορία, η ομορφιά σε αντιπαράθεση με ένα ρυπαρό παρόν!

Καλό βράδυ Μαράκι μου
σε φιλώ πολύ ...

Levina είπε...

Σ΄ ευχαριστώ Kate,
ποιητικός ο λόγος σου ...
να είσαι καλά κι εύχομαι μια όμορφη βραδιά :-)

Levina είπε...

Μy Pink Angel
σε αυτή την ελπίδα βασιζόμαστε μα σήμερα θα έλεγα ... για να κουνηθούμε και λιγάκι!!

Σε φιλώ
εύχομαι καλό βράδυ !

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...