14.5.13

Άλικο της Βροχής









Τόσο πολύ συνηθισμένο
να περπατάς στο βρεγμένο χώμα
και να μετράς τα ρυάκια
που έσκαψαν στης γης τα σπλάγχνα
οι καταιγίδες του Χειμώνα
Άραγε τα όνειρα που σαν ζακέτα
ανάρριχτα στους ώμους σου φοράς
σε προστατεύουν απ ΄ το κρύο ;
κι εκεί στην δεξιά τσέπη θυμήθηκες
να βάλεις το μισό κοχύλι
που βρήκες το περασμένο Καλοκαίρι ;
Τον χρόνο κουβαλάς  μαζί σου
κι αυτό το τριαντάφυλλο που του
μαδάς  τα φύλλα …ένα κι άλλο ένα …
στο χώμα  άλικα σημάδια σπέρνεις
του γυρισμού τον δρόμο για να βρεις
Με βλέμμα κενό  το άγνωστο επιλέγεις ‘
θα σε συνθλίψει αυτή η επιλογή
μα ακόμα δεν το ξέρεις
Γεμίζεις την γη σου με σκουπίδια
Σκουπίδια τα  άλικα σημάδια σου
Μετρημένα τα βήματα που
της ζωής σου τον κύκλο κλείνουν ‘
αυτόν που αέναο τον νόμιζες πως ήταν.




                                              Levina





29 σχόλια:

Apokalipsis999 είπε...

Ο χρόνος, τα όνειρα, οι αναμνήσεις από απλά ρούχα που τα φοράμε, γίνονται ένα με το πετσί μας! Μας συντροφεύουν παντού... σαν τη σκιά μας! Κι ας προσπαθούμε πολλές φορές να τα αποβάλλουμε. Τα κουβαλάμε μαζί μας μέχρι τέλους, όπου και να μας βγάλει η σύντομη πορεία μας...

Unknown είπε...

Κι οι αναμνήσεις άλικα ροδοπέταλα είναι... Μα δεν βοηθάνε να βρίσκουμε τον δρόμο της επιστροφής... Ειδικά αν τα σκορπίζουμε τις μέρες που τρελαίνονται οι άνεμοι και λυσσομανάνε...

paliokoritso.... είπε...

Aναμνήσεις...μπορεί να τις καταχωνιάζουμε σε μια γωνιά,αλλά πάντα είναι εκεί...

Ianos είπε...

"Άραγε τα όνειρα που σαν ζακέτα ανάρριχτα στους ώμους σου φοράς σε προστατεύουν από το κρύο;"
Πω πω!!!Τι υπέροχη φράση!!!Ζητώ την άδεια να την χρησιμοποιώ!!! :) :) :)
Τα φιλιά μου!!!

ΦΛΩΡΑ είπε...

Πράγματι μέσα στις τσέπες από τις ζακέτες που μπαίνουν και βγαίνουν στο τέλος της σαιζόν βρίσκει κανείς κάτι ξεχασμένο και τότε το μυαλό γυρνάει πίσω και πάλι τρέχει μπροστά ... και στο τέλος μένει η συνειδητοποίηση μόνο ότι ο χρόνος περνά κι αφήνει κάτι στις τσέπες για να το θυμίζει...
Φιλιά Levina μου.

Mia Petra είπε...

"Τον χρόνο κουβαλώ μαζί μου" ή μήπως αυτός με κουβαλά... "Το σπίτι φεύγει ή το τρένο"... Φιλιά πολλά! :)))

Levina είπε...

Έχεις δίκιο ...
Δεν θέλω να αποβάλλω τίποτα πια Σταμάτη μου... όλα δικά μου είναι, μ΄ αυτά έζησα , μ΄ αυτά ζω και μπορώ να συνεχίζω να ζω.

Να είσαι καλά
Καλό βράδυ να έχεις !

Levina είπε...

Υπάρχει επιστροφή Καπετάνιε?
Εδώ δεν βρίσκουμε τον ευθύ τον δρόμο εμπρός μας... της επιστροφής θα βρουμε?

Να σαι καλά στα αλαργινά ταξίδια του μυαλού που κάνεις...
καλό βράδυ να ΄χεις !

Levina είπε...

Ναι πανάθεμάτες βρε Ματινάκι
πάντα εκεί σαν επίμονο καρφί μες το κεφάλι...

φιλιά κοριτσάκι μου
καλό σου βράδυ

Velvet είπε...

Εχεις ένα ομορφο τροπο οταν εκφραζεσαι
Και την πικράδα την γλυκαινεις


Levina είπε...

Πάρε ότι θέλεις Ιανέ μου,
τι αξία έχουν όλα αυτά ;
λόγια που κυλάνε σαν ρυάκι ανάκατα με σκέψεις...αν σου ταιριάζουνε πάρε τα δικά σου


να είσαι καλά και καλό βράδυ να ΄χεις!

Levina είπε...

Σκεφτόμουν Φλωράκι μου
μήπως να αρχίσω πιο συχνά να ψάχνω
τις τσέπες και τις θήκες και τα σκονισμένα συρτάρια μήπως και σταματήσουν να με ξαφνιάζουν οι αναμνήσεις ....

σε φιλώ κοριτσάκι μου
καλο σου βράδυ

Levina είπε...

Joan εμείς φεύγουμε... εμείς!
Όλα τ΄ άλλα ακίνητα μένουν στον χρόνο κι οι φθορές τους λιγότερες από όσες κάνει σε εμάς, στην ίδια την ψυχή μας


σε φιλώ κορίτσι μου
καλό βράδυ να ΄χεις!

Levina είπε...

Για να την αντέχω Velvet...
για να την αντέχουμε πρέπει να της δίνουμε την όψη του ζαχαρωτού

Να είσαι καλά, σ΄ευχαριστώ
καλό σου βράδυ !

Margo είπε...

Οι αναμνήσεις πονάνε, η νοσταλγία πονάει. Μπορεί όμως αυτός ο πόνος να είναι γλυκός. Έτσι ένιωσα..

Να σαι καλά Λεβίνα μου

Ανώνυμος είπε...

Ολα δικα μου τα κρατω!!!!
Ολα δικα μου!!! Χναρια καθε στιγμης, καθε ρωγμης μου χναρια!!!
Κ αν βαφτηκε κ αποψε απ'τ'αλικα σημαδια το ρουχο που φορω....τι νοημα να'χει ταχα;;;
Δικο μου ειναι κ αυτο!
Και σαν τα ροδοπεταλα σκορπισουν στο φως του ηλιου του πρωινου,
Χιλιες φωνες, χιλιες πνοες μοναχα...να'χα!!!!
:-(

Βρεγμενο ως το κοκκαλο κ ξεπνοο μικρο σου Βαιλι..... Καλο ξημερωμα!

Ανώνυμος είπε...

...καπου ξεχασα τη ζακετα των ονειρων μου κ αποψε κ με περωνιασε η υγρασια της αλικης βροχης....
Αν τη δεις καπου, Λεβινα μου, ελα κ τυλιξε με!
Κρυωνω....

Vailie*

Ελενα Λ. είπε...

Αχ βρε λεβινάκι τι έγραψες πάλι!!
Αυτές οι αναμνήσεις αυτά τα όνειρα τι θα κάναμε χωρίς αυτά!
Και πόσο ωραία τα αποτυπώνεις!
Φιλιά πολλά.

Rena Christodoulou είπε...

ΒΡΗΚΕΣ ΣΤΟΧΟ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ!!!
ΜΕ ΜΑΓΕΨΑΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ!!!!
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!!!

Levina είπε...

Όλα τα γλυκαίνει ο χρόνος Margo μου ...
σε φιλώ κοριτσάκι μου
να ΄σαι καλά

Levina είπε...

Τι όμορφα τα λόγια σου μικρό μου Βάιλι ! πως ζωγράφισες τα περασμένα μέσα σε δυο γραμμές ... άλικο το χρώμα στο χθές και στο αύριο πάλι το ίδιο άλικο θα είναι είτε από απογοήτευση , είτε από χαρά !

Δεν την ξέχασες μάτια μου την ζακέτα σου... κοίτα δίπλα σου πάντα είναι κι ας νομίζεις πως κάπου ... κάποτε την άφησες πίσω...

Φιλιά κοριτσάκι μου κι άν έχεις διάθεση έλα αύριο το πρωί που θα βγει ο ήλιος να βρούμε μαζί χίλιες φωνές να φωνάξουμε :))

Levina είπε...

Θα μπορούσαμε να ζήσουμε Έλενά μου?
και πως?
δίχως αναμνήσεις πάλι στα ίδια λάθη?

καλό βράδυ
Σε φιλώ :)

Levina είπε...

Σ΄ ευχαριστώ πολύ Ρένα μου
να είσαι καλά !

τα φιλιά μου και καλό βράδυ να ΄χεις :)

nikosmous είπε...

Λεβίνα μου πολλά νομίζουμε πως έχουμε, αλλά στην ουσία είμαστε απροστάτευτοι σε κάθε είδους αρπακτικό.
Δε μπορούμε όμως χωρίς αυτά.Χωρίς όνειρα, ελπίδες, αναμνήσεις, αισθήματα... δε μπορεί να ζήσει κανένας κι ας κάνουν τους δύσκολους μερικοί.Κι ο αγώνας μας γι΄ αυτά(όσο απροστάτευτοι κι αν είμαστε) είναι να μην τα βλέπουμε συνέχεια στην ίδια μεριά... στα σκουπίδια.Αλλά κι εκεί να τα βρίσκουμε μερικές φορές, ξέρουμε πως είναι δικά μας... μας ανήκουν... τα μαζεύουμε και συνεχίζουμε μ΄ αυτά τη ζωή!
Καλό σου βράδυ!:-)

agriomeli είπε...

Αυτα τα αλικα σημαδια
κανουν ριζα...
να το θυμασαι!

Και ξαναανθιζουν
και ξαναδειχνουν δρομους.
Κι ειναι ΑΥΤΟΣ ο αεναος κυκλος,
σαν ουροβορος δρακος
να κατασπαραζεται.

Αρχη και τελος....η μνημη,Λεβινα μου γλυκια.

Agrimio είπε...

Κι όμως αυτά τα όνειρα μας σκεπάζουν γλυκά τα βράδια. Μας κρατάνε ζεστούς. Μας δίνουν τροφή για σκέψη. Ελπίδα. Θαλπωρή. Άραγε τι θα ήμασταν χωρίς όνειρα; Χωρίς τις αναμνήσεις μας; Τόσο σημαντικά κομμάτια του εαυτού μας. Φιλιά από την μακρινή Μελβούρνη

Levina είπε...

Νίκο μου πως είναι δυνατό να τα αφήσουμε στην άκρη σαν σκουπίδια τα πολύτιμα που ζήσαμε ? Είτε γέλιο, είτε δάκρυ μας πρόσφεραν, αυτά είναι η ίδια η ζωή κι όπως το λες είναι δικά μας κι έτσι παραμένουν ...

να είσαι καλά
καλή βραδιά να έχεις :)

Levina είπε...

Σβύνει μαζί με μας
κι αν έχουμε την ατυχία με το μέρος μας σβύνει πριν από εμάς και τότε...
άδειο κουφάρι ο άνθρωπος
ζωή δίχως αναμνήσεις
δεν είναι ζωή
θάνατος ζωντανός είναι...

καλό βράδυ Αγριομελάκι μου

Levina είπε...

Μου άρεσε αυτή η λέξη... Θαλπωρή!
οι σκέψεις να μοιάζουν σαν ζεστή κουβέρτα που σε τυλίγει δίνοντάς σου ζωή!

να είσαι καλά ξενιτεμένο μου
σε φιλώ πολύ :))

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...