4.9.12

ο δρόμος για τον παράδεισο



Ο δρόμος για τον παράδεισο
περνάει από την γέφυρα της κόλασης.

original and custom color pencil artwork
by Carol Moore

Έχεις ανακαλύψει που υπάρχει η γη του Παραδείσου .
Είσαι μοναδικός !
Θέλεις να γίνεις πλούσιος .
Σε όλα σου .


Σκέφτεσαι πως  θα είναι εύκολο να  χτίσεις μια γέφυρα 
κι  όποιος θέλει να περάσει για εκεί ,
θα σου αφήνει το αντίτιμο για να έχει το ελεύθερο να το κάνει.
Δεν είσαι πολιτικός μηχανικός
οπότε επιστρατεύεις ότι υπάρχει στο διαδίκτυο σχετικά με
γνώσεις που μπορείς να αποκτήσεις για το αντικείμενο ,
ρωτάς γνωστούς και φίλους, κατεβάζεις και δεκάδες
φωτογραφίες από γέφυρες και ξεκινάς το χτίσιμο .
Βλέπεις , διαβάζεις , φτιάχνεις ώσπου μια ωραία πρωία
έχει τελειώσει το οικοδόμημα και δίνεις το ελεύθερο
στον πρώτο διαβάτη .


Δίχως δισταγμό πατά εκείνος επάνω αφού βλέπει
πόσο όμορφο έγινε το έργο σου, αφού του το λες εσύ
ο ίδιος ο χτίστης ... σε εμπιστεύεται και ξεκινά να
περάσει απέναντι ... μόνο που εσύ ξέρεις πόσο
ασφαλής είναι αυτή η γέφυρα και εκεί προς το τέλος
της διαδρομής δίνεις έναν πήδο και πατάς γη την ώρα
που η γέφυρα γκρεμίζεται και παρασέρνει τον άτυχο
που σε εμπιστεύτηκε και είπε να περάσει απέναντι .
Σηκώνεται ο έρημος παραλοισμένος από το χτύπημα,
δεν κατάλαβε ούτε από που του ήρθε, τον πιάνεις
κι εσύ στην μουρμούρα και φεύγει από εκεί που ήρθε
χωρίς και να σου ζητήσει τα ρέστα .


Είσαι όμως ανικανοποίητος !
Πρέπει να χτίσεις πάλι αυτή την γέφυρα, τώρα πια ξέρεις
και θα την κάνεις καλύτερη, ομορφότερη, ζηλευτή ...
ασφαλή όμως θα την κάνεις ?
Να λοιπόν που την ξαναχτίζεις και μάλιστα ακόμα πιο
καλύτερη από την πρώτη, να που έρχεται και ο επόμενος
διαβάτης που θέλει να περάσει απέναντι  και  για αντίτιμο
σου δίνει την εμπιστοσύνη του και να ...
πάλι πριν το τέλος της διαδρομής εσύ ξαναπηδάς με ασφάλεια
και εκείνος βρίσκεται σαβουρντισμένος στο βάθος του
ξεροπόταμου να μετράει αμυχές και σπασίματα ...
αλλά κι πάλι τα καταφέρνεις και με την πονηριά σου
τον στέλνεις από εκεί που ήρθε χωρίς να σου ζητήσει τα ρέστα .


Το κακό είναι πως σου αρέσει να χτίζεις γέφυρες
κι ας μην ξέρεις πως να το κάνεις και να έρχονται οι
διαβάτες να περάσουν γρήγορα απέναντι εκεί που τους
περιμένει το όνειρο να το ζήσουν και εσύ ξανά και πάλι
να πηδάς αλώβητος ξανά και ξανά ...


Βέβαια εδώ πρέπει να το πούμε ...
πως υπάρχουν και παρατηρητές σε όλη αυτή την εργολαβία,
το χτίσιμο και το γκρέμισμα !

Είναι αυτοί οι κλακαδόροι που βρίσκεις παντού γύρω από
πρόσωπα που αναζητούν τα 15΄ αναγνωρισιμότητας που
τους ανήκουν σε αυτή την ζωή και που ανυπόμονα περιμένουν
να είναι οι επόμενοι διαβάτες στην γέφυρα που ξανά και ξανά
βλέπουν να γκρεμίζεται εμπρός τους .
Είναι αυτοί που ενώ μπορούν να απλώσουν τα χέρια
και να βοηθήσουν τους άλλους διαβάτες , εκείνοι
αντίθετα  χοροπηδάνε στις άκρες της γέφυρας
προσπαθώντας εναγωνίως να τους γκρεμίσουν
ώστε μετά να πάρουν εκείνοι την θέση τους .


Δεν ξέρω πως λέγεται εκείνος που θέλει να
παραστήσει τον πολιτικό μηχανικό και χτίζει γέφυρες που γκρεμίζονται ...
Δεν ξέρω ούτε πως λέγονται εκείνοι που
απολαμβάνουν το κάθε γκρέμισμα και περιμένουν την σειρά τους ...


Ξέρω πως  θα χαρώ να  δω  τους ανθρώπους που χτίζουν χάρτινους πύργους
επάνω στις ελπίδες και στα όνειρα των άλλων  κάποια στιγμή να μη προλάβουν
να πηδήξουν έξω με ασφάλεια και να πάθουν  όσα έδωσαν .
Ξέρω πως δεν θα χύσω σταγόνα δάκρυ για εκείνους που θα
μπορούσαν να προλάβουν το κακό και δεν το έκαναν νομίζοντας πως
αυτοί θα είναι τυχεροί και η γέφυρα θα τους αντέξει .



Αυτό ήθελα σήμερα να γράψω
ακατανόητο ίσως  ή απόλυτα κατανοητό ?
Όπως το πάρει κανείς .




Levina






15 σχόλια:

Λιακάδα ☼ είπε...

Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις...
Ναι αλήθεια λέω...!
Το'φτιαξες το οικοδόμημα με τις καλύτερες προθέσεις, έστρωσες και λευκή βελέντζα στο χρώμα της αγνότητας, έφτιαξες και γλυκό τριαντάφυλλο να τρατάρεις κι όλα καλά! (έτσι τουλάχιστον νόμιζες...)
Κούνια που σε κούναγε!!
Αρχισαν να μπαινοβγαίνουν περαστικοί και διαβατάρηδες που ήρθαν με τις καλύτερες προθέσεις... να ξαποστάσουν... και να πάρουν αυτά που τους τράταρες... μα κάπιοι απ'αυτούς γεμίσανε το όμορφο λευκό χαλί σου με λάσπες!
Φταίνε εκείνοι?
Οχι!
Τι την ήθελες τη λευκή φλοκάτη παιδί μου??
Φταίνε κείνοι που δεν έχουν στήσει σπιτικό με λευκό χαλί για να ξέρουνε τον κόπο???
Μήπως πάλι φταίνε εκείνοι που μέχρι τώρα οι διαδρομές τους ήτανε σε λάσπες και βρωμιές?
Που μέχρι τώρα πατάγανε μόνο σε βούρκους και σκατά?
Οχι!
Η άτιμη ζωή έφταιγε που τους έκαμε έτσι... γι'αυτό μη τους κακίζεις μάτια μου...
Φιλί Λιακαδένιο καλημερίστικο!! :)

Y.Γ.Κι εσύ βγάλε τη λευκή φλοκάτη και βάλε μια κουρελού ή ένα πέρσικο να μη λερώνει εύκολα!!

Κική Κωνσταντίνου είπε...

καλημερα λεβινα μου!

ως κατανοητο θα το χαρακτηριζα φιλη μου, ισως ως ενα σημειο αλλα επειδη εισεπραξα μια πικρια και δε ξερω αν οφειλεται στο οτι εισαι εσυ πικραμενη ή εγω και μου βγηκε διαβάζοντάς το θα σου πω μοναχα πως οτι χτισεις απολαμβανεις κι αν γκρεμιστει αρκει μοναχα να αποφασισεις να το ξαναχτισεις.

δυσκολο μεν οχι ακατορθωτο δε, εξαλλου τα παραδειγματα ειναι τοσα....

Levina είπε...

σωστά το έθεσες κοριτσάκι,
δεν θα πρόσθετα τίποτα περισσότερο και είναι σωστή και αυτή η απάντηση που την προσυπογράφω μαζί σου…
Εδώ δεν μιλάω όμως για τα δικά μου χαλιά που τα λέρωσαν και ίσως όπως το γράφω στο τέλος του κειμένου να είναι λίγο δυσνόητο οπότε παίρνει κάθε εξήγηση.
Οφείλω όμως να το εξηγήσω εγώ με την δική μου λογική … πως μιλάω για εκείνους που χωρίς να είναι αυτόφωτοι παίρνοντας ξένα στοιχεία, χτίζουν την γέφυρα των ονείρων όπως μπορούν και τοποθετούν επάνω το πειραματόζωο τους παίζοντας με την ψυχή και τις ελπίδες του μέχρι αυτό να γκρεμιστεί και να πάρουν το επόμενο!
Μιλάω και για τα υπόλοιπα πειραματόζωα που περιμένουν στο πλάι εκλιπαρώντας να τα χρησιμοποιήσει ο ψευτοεργολάβος και δεν ανοίγουν τα μάτια τους να δουν τι γίνεται μπροστά τους να τον σταματήσουν

υγ. Οχι κοριτσάκι μου , οι λευκές φλοκάτες μου παραμένουν για να τις πατάνε τα πόδια που τις σέβονται ... Και που τα σέβομαι κι εγώ :)

Levina είπε...

ΕΚΦΡΑΣΟΥ μου,
σαν αισιόδοξο άτομο, όσο κι αν δεν βγαίνει αυτό στα κειμενά μου, κάθε φορά "χτίζω" ότι γκρεμίζεται και κάθε φορά μαθαίνω από τα λάθη να μη τα επαναλαμβάνω ξανά ... όμως το να χτίζεις και να βάζεις άλλους να δοκιμάσουν αυτό που έχτισες και που ξέρεις πως θα γκρεμιστεί ενώ εσύ θα στέκεσαι με ασφάλεια μακριά , το θεωρώ έγκλημα και κάθε έγκλημα
έχει και την τιμωρία του. Όπως έγκλημα είναι να ξέρεις και να σιωπάς.
Ας μάθουν επιτέλους μερικοί πως ...
Δεν παίζουμε με τους ανθρώπους ή αν το κάνουμε ας έχουμε και στο πίσω μέρος του μυαλού μας πως όλοι δεν αντιδρούν το ίδιο και όλοι δεν δέχονται άηχα τις πληγές που τους δίνουμε.

καλημέρα κοριτσάκι μου
να είσαι καλά !

υγ. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων θα προσθέσω πως οτιδήποτε
πληγώνει τους άλλους το θεωρώ βιωματική κατάσταση και το
νοιώθω έντονα, ειδικά αν σε ανύποπτη στιγμή έχω πληγωθεί
παρόμοια κι εγώ.

Ανώνυμος είπε...

Απόλυτα κατανοητό Λεβινάκι μου !

Απολύτως απόλυτα !! :))

Taelia88 είπε...

Απόλυτα κατανοητό! Πραγματικά τους αξίζει κάποια στιγμή να μην προλάβουν να πηδήξουν στη γη, και η γέφυρά τους να γκρεμιστεί με αυτούς που την χτίσανε, και την υποστηρίξανε, πάνω!!!!

xristina είπε...

απόλυτα κατανοητό, αλλά είναι και ένα θέμα το πόσο δεκτικός είναι ο άλλος για να ακούσει την αλήθεια και πόσο ξέρεις τις αντοχές του άλλου αλλά και του εαυτού σου...για τα παιδιά σου μπορείς να θυσιαστείς για τον γείτονα όμως? σημαντικό, θέλει ο άλλος να σωθεί? και πόσο θες να αναμιχθείς στην ουσία, εκεί αλλάζει από άνθρωπο σε άνθρωπο...ξέρεις τι σκέφτομαι τώρα που διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα γραφόμενα? ότι η κόλαση και ο παράδεισος από άνθρωπο σε άνθρωπο αλλάζει σαν έννοια, σαν σημασία, ακόμα και σαν ουσία...πράττουμε ανάλογα του μυαλού που κουβαλάμε
φιλιά

issallos είπε...

ειδα αναρτηση και μεσα στον τιτλο και την λεξη παραδεισος....!!!!!
Καλα υπαρχουν ακομα ανθρωποι νοημονες που πιστευουν οτι θα περασουν απο γεφυρες απενατι??? χωρις να βρεζουν ποδια χωρις να κινδυνευσουν να πνιγουν ?
Απο το ποταμι κι απο τα δυσκολα παμε.......και ποτε απο τα ευκολα ειδικα αμα μας στα σρωνουν αλλοι.......ΝΟΜΟΣ κι οποιος δεν το τηρει ειναι παρα-νομος στην ιδια του την ζωη.

Τωρα αυτοι που καρτερουν τις γεφυρες μαζευτικαν πολλοι και μ ανησυχουν!!!!

Ανώνυμος είπε...

Απολυτα κατανοητο! και σωστο! και δικαιο!
Θαθελα να μαι απο μια γωνια και να γελαω με τους ψευτοεργολαβους καθως θα χανονται στο βαθος της κολασης τους φωναζοντας με την στριγγη φωνη του θανατου....

Τα φιλια μου και αν νιωσεις ενα θροϊσμα απαλο θα'ναι τα πατουσακια μου στις λευκες σου φλοκατες καθως θα περνω...... ;ο)

Vailie*

Levina είπε...

Kαλημέρα Gip μου
Αν και δέχεται πολλές ερμηνείες, όποια και να δώσουμε
σωστή θα είναι :))

Nα είσαι καλά !!

Levina είπε...

Καλή μου Τina
γλυτώνεις μια, γλυτώνεις δυο, άντε και τρείς και παραπάνω φορές ... για πόσο όμως? σε όλα όσα γίνονται υπάρχει και το τέλος , όπως
κι αν έρθει αυτό .

Καλή σου μέρα :))

Levina είπε...

Aυτονόητο το θεωρώ Μελισσάκι πως υπάρχει η διαφορετικότητα στις αντιδράσεις του κάθε ανθρώπου.
Είναι όμως έγκλημα να ξέρεις και να μη μιλάς, να συμπράττεις με το Κακό . Όπως αυτονόητο θεωρώ κάποιος να μη θέλει να ακούσει και να θέλει να το φτάσει μέχρι τέλους, νομίζοντας πως θα τα καταφέρει εκεί που απέτυχαν οι προηγούμενοι.
Ανάλογα το μυαλό που κουβαλάει καθένας, όπως ακριβώς το λες!!!!

τα φιλιά μου
και να έχεις μια όμορφη μέρα :))

Levina είπε...

Aυτοί που τις καρτερούν,
αυτοί που τις χτίζουν,
αυτοί που παρακολουθούν περιμένωντας την σειρά τους ...
Συγκυρίες είναι όλα Issalle και ανάλογα σε τι
διάθεση θα είσαι για να σε βουτήξουν.
Ξέρεις,
καμμιά φορά όταν έχεις περάσει δια πυρός και σιδήρου
το έχεις ανάγκη να κάνεις και κάτι ξεκούραστα ...
επάνω σε αυτή την ανάγκη χτίζουν οι εργολάβοι τις γεφυρες :))
τόσο απλό !

Levina είπε...

ζουζουνίτσα μου έχω την εντύπωση σήμερα πως όλοι αυτοί ζουν μόνιμα στην προσωπική τους κόλαση ... για βάλε να χτίζεις ξανά και ξανά το ίδιο σαθρό οικοδόμημα, να ψάχνεις για τον επόμενο διαβάτη, να αγχώνεσαι για να μη κάνεις ένα λάθος και την ψυλλιαστεί και σου φύγει , να παλεύεις να βουλώσεις τα στόματα των προηγούμενων, να σε τρελαίνουν κι αυτοί που θέλουν σώνει και καλά να περάσουν την γεφυρά σου και εσύ δεν θέλεις γιατί έχεις διαλέξει άλλον διαβάτη... πω πω μόνο που τα γράφω ζαλίζομαι!
Όσο και να το κάνεις όλο αυτό και ευχαρίστηση δεν το λες!!!


Πάτα όσο θες στις φλοκάτες μου , τις έχω εκπαιδεύσει να ξεχωρίζουν τα καθαρά από τα λερωμένα πόδια ... φιλιά πολλά κοριτσάκι μου , να έχεις μια όμορφη μέρα :))

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα, Levina. Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν γινει σχεδόν ακατόρθωτη διάβαση, επειδή οι άνθρωποι προτιμούν να διατηρούν, υπερβολικές, άμυνες και να υποστηρίζουν, χωρίς δεύτερη σκέψη: καλύτερα μόνος, παρά με παρέα. Ύστερα ο χ ψ άνθρωπος, πάει και χτίζει παραμύθια του νου, περιμένοντας να θαυμάσουν οι άλλοι, τη διαφορετικότητα του. Υπάρχουν άνθρωποι που μας απλώνουν το χέρι, προκειμένου να γίνουν φίλοι μας, επειδή ήδη είναι φίλοι της ζωής και της αξίας της ζωής, μέσα απ' ότι δίνει η πραγματικότητα στον καθένα. Το σπίτι -όπως το πάρει, κανείς- του καθενός μας, χρειάζεται πότε πότε, όρους επισκεψιμότητας, αλλά ας είμαστε επιοικείς πέρα από πλήρως, αυστηροί. Ας χαμογελάμε κι ας εκτιμάμε την υγιή, σκέψη, των άλλων. Υπέροχο το ποίημα σου. Μία πρόσθετη σταγόνα σημαντικότητας στον χώρο της ποίησης. Να είσαι καλά και να έχεις μια όμορφη, κυριακή.

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...