7.8.12

Το Έβδομο Βήμα










Αναστατωμένος πέρασε μέσα από τους μισοσκότεινους
χωμάτινους διαδρόμους στρωμένους με χοντρό πλαστικό
που έτριζε και γλίστραγε κάτω από τις δερμάτινες σόλες
των παπουτσιών του σε κάθε του βήμα.
Η ταξιθέτρια περπατούσε ανάλαφρα μπροστά του,
μικροκαμωμένη, αέρινη του έδειχνε τον δρόμο , το
μόνο που είχε δει από αυτήν ήταν ένα χαμόγελο
ζωγραφισμένο με έντονο κόκκινο κραγιόν επάνω
από το πηγούνι της, τα μάτια της ήταν κρυμμένα
στην σκιά όταν πήρε από τα χέρια του το εισιτήριο
και με ένα νεύμα του ζήτησε να την ακολουθήσει.

Η ατμόσφαιρα ήταν πνιγηρή σαν βούρκος κάτω
από την τέντα που κάλυπτε μισό οικοδομικό τετράγωνο,
αν ο αέρας ήταν θεατός θα τον έσκιζε με το σώμα του
καθώς προχωρούσε άβουλα πίσω από την γυναίκα.
Κατά βάθος ήθελε να κάνει μεταβολή και να φύγει ,
να βγει έξω στον καθαρό αέρα, όμως η περιέργεια
για το μετά τον κρατούσε δέσμιο , στα μάτια του
χόρευε η αφίσα που ήταν κολλημένη σε όλες τις
τσιμεντένιες κολώνες της πόλης και έδειχνε
ένα τσούρμο από νάνους, άλογα, χορεύτριες,
ακροβάτες, τίγρεις και παλιάτσους και με έντονα
χρυσαφένια γράμματα υποσχόταν μοναδικές εμπειρίες
για όποιον είχε το θάρρος να επισκεφτεί το Τσίρκο
Των Παραισθήσεων.

Στην αρχή είχε γελάσει με τον παιδιάστικο τίτλο,
όμως εκείνο το ζεστό απόγευμα δεν αντιστάθηκε
στην παρόρμηση του και βρέθηκε στις παρυφές της πόλης
εκεί που είχε στηθεί η τεράστια τέντα και του έκανε
εντύπωση που δεν είδε γύρω του αυτοκίνητα, ανθρώπους,
νταλίκες που συνήθως μεταφέρουν τον εξοπλισμό και
τροχόσπιτα που μένουν οι άνθρωποι των τσίρκων, ούτε
κλουβιά με ζώα είδε, μόνο την τέντα από σκούρο πράσινο
πλαστικό που γυάλιζε σαν λόφος από γρασίδι στον
απογευματινό ήλιο που έπαιρνε την κατηφόρα πίσω
από την άκρη του ορίζοντα.

Η γυναίκα με το ζωγραφισμένο χαμόγελο αμίλητη
του έδειξε την θέση του και πριν προλάβει να την
ευχαριστήσει και να της δώσει το νόμισμα που είχε
στην τσέπη του , όπως έδινε πάντα στις ταξιθέτριες
όταν πήγαινε στο θέατρο ... εκείνη εξαφανίστηκε.



Το περίεργο ήταν πως δεν άκουγε τίποτα γύρω του,
η παράσταση θα άρχιζε σε ελάχιστα λεπτά και κανονικά
το τσίρκο ήταν γεμάτο κι όμως αυτός δεν άκουγε τίποτα
περισσότερο από τον ήχο των βημάτων του, το τρίξιμο που
έκανε το κάθισμα , ντυμένο με σκουροκόκκινο βελούδο,
όταν κάθισε, τον ρυθμικό ήχο της λαχανιασμένης ανάσας του,
ακόμα και τον ήχο που έκαναν τα βλέφαρά του όταν ανοιγόκλειναν
επάνω από τα θολωμένα μάτια του που σάρωναν την στρογγυλή
πίστα μπροστά του για να βρει κάποιο σημάδι ζωής.

Ο εκκωφαντικός ήχος της μουσικής ήρθε από το πουθενά
και εκείνος αναπήδησε ξαφνιασμένος από την απότομη εισαγωγή.
Η παράσταση άρχιζε !!
Kiries ki Kyrio
kalos irthiti la Grande Circo
ton aisthisis kai paraisthisis
έψαξε να βρει από που έρχεται αυτή η στριγκιά φωνή με την
περίεργη προφορά , αλλά δεν εμφανίστηκε κανένας στην πίστα !
ούτε ακούστηκε κάτι άλλο, έκλεισε η μουσική ,
όλα σώπασαν, τα λιγοστά φώτα έσβησαν και μόνο ένας κόκκινος
προβολέας έμεινε αναμμένος στο ψηλότερο σημείο της τέντας.
Τότε την είδε
μια λεπτή μοναχική φιγούρα σχεδόν ολόγυμνη , τυλιγμένη σε
αραχνοΰφαντες κορδέλες κεντημένες με πούλιες
να γυαλίζει σαν μικρή πυγολαμπίδα ανέβαινε με σβελτάδα
την σχοινένια σκάλα δίπλα στο αριστερό δοκάρι που
κρατούσε την μια πλευρά της τέντας .
Τα μακριά σκούρα μαλλιά της ήταν πιασμένα σε μια σφιχτοδεμένη
κοτσίδα που έφτανε μέχρι χαμηλά στην μέση της και σε κάθε κίνηση
που έκανε αυτή χόρευε σαν ανεξάρτητο σώμα επάνω της σε έναν
ρυθμό.
Μα εκείνο που του έκανε εντύπωση ήταν τα πόδια της !
Λεπτά, μακριά , καλογυμνασμένα πόδια που ανέβαιναν
χωρίς δισταγμό το κάθε σκαλί και φορούσε ...
λευκές γυαλιστερές γόβες με τακούνι στιλέτο !!!
Ένας κίτρινος προβολέας έστειλε μια δέσμη φωτός στο κέντρο
της σκηνής κι εκεί στεκόταν ακίνητη μια κατάλευκη θηριώδης τίγρη
με την γούνα της κατάσπαρτη από χρυσαφένιες πούλιες που
αντανακλούσαν το έντονο φως και το έστελναν μέσα από ένα
πολύχρωμο πρίσμα σε κάθε άκρη της τέντας, παντού γύρω του
έβλεπε κουκκίδες από χρώματα να χορεύουν σε κάθε ανάσα
του ζώου, γιατί ήταν ζωντανή , αυτό ήταν βέβαιο αν και η ακινησία της
την  έκανε να μοιάζει σαν υπνωτισμένη! μια ρόδινη γλώσσα εξείχε
κάτω από τα γυαλιστερά μαύρα μουστάκια της και γύρω της
ένα ζευγάρι νάνων με πολύχρωμα ρούχα έπαιζε κυνηγητό,
σκαρφάλωναν επάνω στην πλάτη της τίγρης που παρέμενε ασάλευτη,
περνούσαν κάτω από την κοιλιά της, τραβολογούσαν την ουρά της
που ήταν και το μόνο που έδινε σημάδια ζωής καθώς πηγαινοερχόταν
ρυθμικά σαν μετρονόμος κι όμως τα χρυσαφένια μάτια της έμοιαζαν
καρφωμένα επάνω του να τον κοιτάνε επίμονα , σαν να τον προκαλούσε
σε μια αναμέτρηση, τόσο ζωντανά που ήταν έτοιμος να πεταχτεί
από το καθισμά του και να τρέξει να παίξει μαζί της όπως οι νάνοι.
Η γυναίκα με τα ψηλά τακούνια είχε φτάσει σβέλτα στην κορυφή
της σκάλας, έπρεπε να ξαπλώσει σχεδόν στο κάθισμά του για
να την βλέπει , ένα ζευγάρι κιάλια εμφανίστηκε από το πουθενά
και τα έφερε στα μάτια του.
Έμοιαζε τόσο κοντά του, αν άπλωνε το χέρι θα άγγιζε την
λευκή επιδερμίδα της που γυάλιζε από την χρυσόσκονη και τότε
εκείνη έστρεψε το κεφάλι της προς το μέρος του και τον κοίταξε
κατάματα.
Τα μάτια της είχαν το χρώμα της βιολέτας, μαβιά, έντονα, υγρά
σαν λίμνες την ώρα που βασιλεύει ο ήλιος, θα μπορούσε να
ταξιδέψει μέσα σε αυτά τα μάτια αν δεν έβλεπε μια σκληρή λάμψη
σαν αστραπή να βγαίνει από μέσα τους. Έδειχναν ενοχλημένα
που τα κοιτούσε τόσο αδιάκριτα με τα κιάλια του και χάθηκαν
από το οπτικό του πεδίο!
Την επόμενη στιγμή την είδε να απλώνει τα χέρια, να παίρνει θέση
στην άκρη της πλατφόρμας που στεκόταν και να ετοιμάζεται να
κάνει το πρώτο βήμα επάνω στο χοντρό συρματόσκοινο που ένωνε
τις δυο θηριώδεις κεντρικές κολώνες που κρατούσαν την τέντα .
Δεν είχε βγάλει τις λευκές της γόβες , αυτό πρόσεξε εκείνος
και συνέχισε να παρακολουθεί κάθε της κίνηση με τα κιάλια του.

'' Ένα βήμα
και η γόβα στιλέτο άγγιξε το συρματόσκοινο
το τακούνι ακούμπησε γερά επάνω του.
Εκείνος ένοιωσε ένα πόνο στον ώμο του
'' Δεύτερο βήμα
στεκόταν μόνο επάνω στο συρματόσκοινο
σταθερά χωρίς να χάνει λεπτό την ισορροπία της
Εκείνος ένοιωσε ένα βάρος στο στήθος του
'' Τρίτο βήμα
η γυναίκα άρχισε να περπατά απόλυτα συγκεντρωμένη
στον στόχο της, την απέναντι πλατφόρμα
Εκείνος ένοιωσε πως αόρατα χέρια είχαν αρπάξει
κάθε κομμάτι του κορμιού του, το πίεζαν, το βασάνιζαν,
μικρά κομμάτια φωτιάς ξεφύτρωναν στα μπράτσα του,
έκαιγαν την κοιλιά του, τις γάμπες του, τους μηρούς του,
το στήθος, τον λαιμό του ... δεν μπορούσε να φωνάξει ...
δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από την φωτεινή
σιλουέτα που γλιστρούσε στηριγμένη με τις
ψηλοτάκουνες γόβες της επάνω στο συρματόσκοινο_
'' Τέταρτο βήμα
η γυναίκα γύρισε και τον κοίταξε χωρίς να σταματά
τον ρυθμό του βηματισμού της
Εκείνος ένοιωσε περισσότερο την ματιά της, όπως ένοιωσε
και την ανάσα της στον λαιμό του, μια υγρή γλώσσα άγγιξε
την επιδερμίδα του που έκαιγε δροσιζοντάς τον ...
πέρασε επάνω από μια μικρή φλέβα που έστελνε τον ρυθμό
της καρδιάς στο σώμα του, άγγιξε τα λεπτά πτερύγια
των αυτιών του, απαλά χέρια άνοιξαν τα κουμπιά από το
λευκό του πουκάμισο, παραμέρισαν το ύφασμα και η υγρή
γλώσσα κατέβηκε ανάλαφρα στο ιδρωμένο στήθος του,
Ήθελε να κατεβάσει τα κιάλια από τα μάτια του, να αγγίξει
το κεφάλι που χάιδευε το δέρμα του, να πιάσει τα χέρια που
άνοιγαν τα κουμπιά στο παντελόνι του , όμως τα μαβιά μάτια
τον είχαν καθηλώσει στην ακινησία του και δεν ήξερε πια
αν η γυναίκα ήταν σταθερά επάνω στο συρματόσκοινο, αν
προχωρούσε, αν εκείνη ήταν επάνω στο κορμί του , αν όλα
ήταν μέρος της παράστασης ή όλα ήταν στην φαντασία του.
'' Πέμπτο βήμα
η ακροβάτισσα έφτανε σχεδόν στην απέναντι πλατφόρμα
ακόμα με τα χέρια τεντωμένα και για μισό εκατοστό του
δευτερόλεπτου το λεπτό τακούνι δεν βρήκε την θέση του'
παραπάτησε !
Εκείνος ένοιωσε να του κόβεται η ανάσα, άπλωσε το ένα
χέρι να την κρατήσει αλλά έπιασε μια τούφα από απαλά μαλλιά,
έχωσε μέσα στο ζεστό κεφάλι τα δάχτυλά του, μύριζε τόσο
όμορφα , σαν λιβάδι με αγριολούλουδα μετά την βροχή και
πήρε βαθιά ανάσα να συνέλθει ενώ το κορμί του
αναστέναζε κάτω από χιλιάδες ακροδάχτυλα που άγγιζαν
κάθε του εκατοστό , χιλιάδες ηλεκτρικές εκτονώσεις από κάθε
πόρο του δέρματος του σε κάθε άγγιγμα της υγρής γλώσσας
και τότε ένοιωσε πως είχε μπει σε ένα βαθύ άνοιγμα που έκλεισε
μετά την εισβολή και τον κράτησε σφιχτά μέσα του , ακίνητο,
νικημένο, άβουλο. Δεν ήθελε να βγει από αυτό, αλλά κάθε
κύτταρο του μυαλού του του φώναζε να κινηθεί να ξεγλιστρήσει
από την παγίδα και άρχισε να σαλεύει αργά κάτω από ένα
γλυκό βάρος, πιασμένος σαν ψάρι σε τεράστιο αγκίστρι.
'' Έκτο βήμα
η γυναίκα ξαναβρήκε την ισορροπία της και γύρισε και πάλι
να τον κοιτάξει λίγο κοροϊδευτικά αυτή την φορά, μια υποψία
χαμόγελου κρεμόταν από τα βιολετιά μάτια της.
Εκείνος της χαμογέλασε, ο ιδρώτας έτρεχε ποτάμι από το
μέτωπό του, τον λαιμό , το στήθος του, όμως χαμογελούσε κι ας
καιγόταν κι ας χόρευε το κορμί του έναν δικό του ξεχωριστό χορό,
κάνοντας τις ωθήσεις του όλο και πιο δυνατές, να βγει , να γλυτώσει
από την παγίδα του, όχι δεν ήθελε να βγει , να μπει πιο βαθιά ήθελε
για αυτό έγιναν πιο έντονες οι κινήσεις του, να μπει μέσα και να
μην ελευθερωθεί ποτέ από αυτό το γλυκό μούδιασμα που κυρίευε
τα μέλη του, το μυαλό του, τα χείλη του που είχαν τραβηχτεί σε
έναν στραβό μορφασμό σαν να πόναγε φρικτά σε κάθε του ώθηση.
'' Έβδομο βήμα
θριαμβικά έκανε το τελευταίο της βήμα η γυναίκα και στάθηκε με
τα χέρια ψηλά γελώντας, περιμένοντας την αποθέωση για το
κατόρθωμά της!
Εκείνος είδε την λάμψη από τα μάτια της να τον χτυπά κατάστηθα,
σαν ηλεκτρική εκκένωση ήταν η μαβιά αστραπή που σάρωσε το
χωράφι του κορμιού του, κατακαίγωντας τους νευρώνες της ύπαρξής του
και ο πόνος της εκτόνωσης άφησε πίσω του ένα βαθύ ουρλιαχτό να
ξεφύγει από τα παραμορφωμένα χείλη του καθώς ένοιωσε να στραγγίζει
από τους χυμούς της ζωής του, να γίνεται ένας ξερός χείμαρρος
σε μια άνυδρη βουνοπλαγιά και μετά σαν έμβρυο που βγαίνει
από την μήτρα ξεγλίστρησε κι αυτός από την ζεστή υγρή παγίδα του.
Χάθηκαν τα κιάλια από τα χέρια του.
Ακίνητος, εξουθενωμένος παρέμεινε μισοξαπλωμένος στο βελούδινο
κάθισμα να βλέπει το τέλος από το νούμερο της ακροβάτισσας που
σβέλτα και πάλι γλιστρούσε προς τα κάτω πιασμένη από ένα χοντρό σκοινί.
Χαμήλωσε τα μάτια του και πρόλαβε να δει την λάμψη από δυο χρυσαφένια
μάτια που τον κοιτούσαν και την άκρη από ένα πολύχρωμο ρούχο που
χάθηκε στα σκοτάδια την ώρα που έσβηναν οι προβολείς.

Ανασηκώθηκε στο κάθισμά του νοιώθοντας τα γόνατά του να
τρέμουν και το κορμί του αδύναμο να κρατήσει το βάρος του
για να σηκωθεί όρθιος αν και πολύ θα το ήθελε να βγει για λίγο
να καπνίσει ένα τσιγάρο κάτω από τον νυχτερινό ουρανό,
έξω στον καθαρό αέρα.
Ακούστηκε και πάλι η εκκωφαντική μουσική που σταμάτησε το
ίδιο απότομα όπως άρχισε μερικά δευτερόλεπτα αργότερα και
πάλι κάποιος προβολέας άναψε ρίχνοντας την φωτεινή του δέσμη
σε ένα γυναικείο ζευγάρι που στεκόταν ακίνητο στο κέντρο της σκηνής.
Ο άντρας έγειρε πίσω στο κάθισμά του ολότελα παραδομένος
στο καινούργιο θέαμα που άρχιζε
Δυο μικρόσωμες γυναίκες με κοντά κατακόκκινα μαλλιά,
πανομοιότυπες σαν να ήταν η μια καθρέφτης της άλλης,
με τα ίδια κόκκινα ρούχα να ντύνουν τα γυμνασμένα κορμιά τους
και με τα πόδια ξυπόλυτα έκαναν την ίδια συγχρονισμένη
υπόκλιση πριν ξεκινήσουν το νούμερο τους.
Δυο χοντρά σκοινιά κρεμόταν από την οροφή της τέντας και οι
δυο γυναικείες φιγούρες με σίγουρες σταθερές κινήσεις άρχισαν
να σκαρφαλώνουν με σβελτάδα αίλουρου η κάθε μια στο δικό της σκοινί .
'' Πρώτο βήμα
οι γυναίκες έμπλεξαν ανάμεσα στους μηρούς τους το σκοινί και καθώς
πιάστηκαν από τα χέρια άρχισαν να στριφογυρίζουν σαν φίδια σκορπώντας
δίδυμες λάμψεις φωτιάς γύρω τους
Εκείνος ένοιωσε μια γλυκιά ζαλάδα να τυλίγει το μυαλό του
και χιλιάδες μυρμηγκίσματα φωτιάς να κεντρίζουν
τους πόρους του κορμιού του

                                                                                      Levina



21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Υπεροχο !!
Παρακολούθησα παράσταση, σε διάβαζα και δεν σε χόρταινα.
Γεμάτο9 αισθησιασμό, υπέροχα γραμμένο !
Αλλά γιατί το έκοψες στη μέση ;
Έχει και μέρος β υποθέτω, δεν το λές όμως πουθενά.

marie είπε...

Γεμάτη αισθησιασμό η σημερινή ανάρτηση. Πόσο χαίρομαι να σε διαβάζω! Καλό μεσημέρι Levina μου, φιλια.

Λιακάδα ☼ είπε...

Aκροβατισσα η ίδια στη red thin line ξέρω πολύ καλά τι εννοείς...
Αυτό το τσίρκο των αισθήσεων και των παραισθήσεων το'χω δει... και τό'χω ζήσει από κάθε πλευρά και με κάθε μόριο του κορμιού και της ψυχής να συμμετέχει...
Δυστυχώς...
Φιλιά μανάρι μου και σ'ευχαριστούμε για την υπέροχη αυτή ανάρτηση! :)

Unknown είπε...

Σε καλό σου... τι μαγικό ήταν αυτό πάλι; το έζησα λες και ήμουν εγώ μέσα στο τσίρκο... μα μέχρι και την τελευταία στιγμή...

Αυτό θα πει ικανότητα να μαγεύεις τον αναγώστη-θεατή...

Βρε καλά έκανα και σε... προσέλαβα... χα, χα, χα...

Levina είπε...

Nα που θα σου απαντήσω με μια άρνηση !
Δεν γινόταν να μπει ένα συμβατικό τέλος σε όλο αυτό ...
( γύρισε σπίτι του , έβαλε ένα ποτό κι άναψε τσιγάρο ) οχι δεν μου άρεσε... και
Δεν έχεις άδικο, το σκέφτηκα να το συνεχίσω, πολλοί οι δρόμοι που θα διάλεγα αλλά συνεχίζοντας ερωτικά έχανε το πρώτο μέρος και γινόταν πλέον πορνογράφημα, συνεχίζοντας σε μια παράλληλη διάσταση γινόταν παραμύθι και πάλι το πρώτο μέρος φαινόταν παράταιρο, οπότε προτίμησα να αφήσω την φαντασία σας να δουλέψει στην συνέχεια ή να παραμείνει σε ότι διάβασε!
Οπότε ελπίζω να το δεις τώρα με άλλο μάτι και να καταλάβεις γιατί αυτό το τέλος.

Καλό μεσημέρι Gip μου :))

Levina είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ marie μου
καλό μεσημέρι και σε σένα
πολλά φιλιά :))

Levina είπε...

Όχι '' δυστυχώς '' Λιακάδα μου,
ότι ζούμε , ακόμα κι αν τελειώνει γρήγορα , άσχημα , σκέψου πως το ζήσαμε κι αν το ευχαριστηθήκαμε ακόμα καλύτερα!!
Γεμάτες πρέπει να νοιώθουμε με όσα ζήσαμε, ακόμα και αν μας φάνηκαν λίγα.
Σκέφτομαι πως υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που δεν έχουν ζήσει τίποτα και μάλλον δεν θα ζήσουν μέχρι το τέλος τους!!


Εγώ σ΄ ευχαριστώ Λιακάδα μου
φιλιά πολλά :))

Levina είπε...

Πρόσεξε Captain μη σε χώσω στο τσίρκο και σε ξεχάσω εκεί και χάσεις άγκυρες , πανιά και κατάρτια!!
Καλά με προσέλαβες , ώρα να μιλήσουμε και για το μηνιάτικο,
γιατί δεν σε βλέπω να το αναφέρεις !!


υγ. Να είσαι καλά Spartan, καλό σου μεσημέρι :))

Taelia88 είπε...

Μαγική και αισθησιακή η ανάρτησή σου!! Υπέροχη...!

xristina είπε...

καλησπέρα Levina!!! κάθε φορά και κάτι άλλο, αυτό μου αρέσει εδώ...υπάρχει μια Levina αισθησιακή, μια Levina τρυφερή, μια Levina που φωνάζει κτλ...τα πάντα όλα!!! σήμερα είδα μια καταπληκτική γραφή και πολύ θα μου άρεσε να άκουγα από εσένα ότι είναι ένα αρχικό κείμενο και ακολουθούν και άλλα...ήταν καταπληκτικό!!! α όχι...εγώ θα περιμένω να μας ανακοινώσεις ότι γράφτηκε και δεύτερο και τρίτο κτλ μέρος... και διαφωνώ με τον όρο "πορνογράφημα" που διάβασα σε σχόλιο, καμία σχέση...
καληνύχτα
υγ λευκές γυαλιστερές γόβες στιλέτο...καταπληκτικό, είδα τις λευκές γόβες με άλλο μάτι :-) (άσχετο αλλά μιας και γράφω για γόβες...τα καινούρια γατάκια "τρώνε" ότι παπούτσι βρουν στον χώρο)
φιλιά

serenata είπε...

Ουφ!
Μου έκοψες την ανάσα....
Υπέροχο!!!!!!

Φιλάκι:)

Unknown είπε...

Πολύ ωραίο!Αυτές οι ματιές που αντάλλαζαν πολύ ζωντανές!
Τρελλάθηκα, με την γόβα πάνω στο τεντωμένο σχοινί. Παραίσθηση!
Καλώς σε βρήκα!

issallos είπε...

Ροζ γραμματα αισθησεις και παραισθησεις εκανες την εκπληξη σημερα
Περιμενα κατι απο την τιγρη.....δεν μπορει κατι πρεπει να κανει η τιγρη......
Παααααρα πολυυυυυυυυ ωραιο!

Καληνυχτα!

ΥΓ:παω να ξεθαψω τον κηπο των αισθσησεων και των παραισθησεων ενα μπολγκ που ειχαμε με την Melissalli....(ακομα με βαραει που το μαζεψαμε...!!!!)τι ηταν και συ να της το θυμισεις τωρα???? .....ευτυχως το εχω στο σκληρο.....!!!!

Levina είπε...

Eίναι τσεκαρισμένο ότι έχεις γατάκια
κι όχι κουταβάκια? χαχαχα
Μελισσάκι μου μια δωδεκάποντη λευκή γόβα στιλέτο
είναι πάντα το κάτι άλλο! Φαντάζομαι την γυναίκα
που προσπαθεί να ισορροπήσει σε αυτές, πόσες αδιόρατες
κινήσεις κάνει σε κάθε της βήμα !!
Την λέξη πορνογράφημα εγώ την έγραψα θέλοντας να πω
ότι κάτι που είναι αισθησιακό αν το παρατραβήξεις αλλάζει
και γίνεται κάτι άλλο και για εδώ το ζητούμενο δεν είναι
αυτό το ΄΄άλλο΄΄ :))
Aλλά και πάλι
με την Levina μιλάς ... τρικυμία εν κρανίω!
Δεν ξέρεις τι μπορεί να σκαρφιστεί αύριο ...χαχαχα

Levina είπε...

Φιλιά serenata μου
χαίρομαι που σε άφησα χωρίς ανάσα :))

καλό βράδυ !

Levina είπε...

Και ποιός άντρας θα έμενε ανεπηρέαστος από ένα τέτοιο θέαμα
αγαπητέ Makis ?
Καλώς ήρθατε και σας ευχαριστώ πολύ!
Καλό σας βράδυ :))

Levina είπε...

Eίσαι ο πρώτος που σχολιάζει την τίγρη...
είσαι σίγουρος πως ήταν αμέτοχη? και οι νάνοι?
η γυναίκα ακροβατούσε ή ήταν κοντά του?
χιλιάδες χέρια τον άγγιζαν ... τα ένοιωθε ή ήταν
η φαντασία του??

χαχαχα

Πολύ καλά θα κάνεις και θα δώσεις και πάλι
φως στον κήπο των αισθήσεων και των παραισθήσεων!
Είμαι περίεργη για το πως θα είναι!!!
Είδες?
Σου έδωσα δουλειά να κάνεις... για να μη κάθεσαι! :)) :))

Hengeo είπε...

Μπα σε καλό σας! Μπήκα μετά από καιρό στα blogs και σα να μην έφτανε ο καύσωνας :ρ

Καλημέρα!

Levina είπε...

Καλημέρα καλέ μου Hengeo
Ελπίζω να είσαι καλά εκεί στα εξωτικά μέρη που μετακόμισες!!
:))
:))

Leviathan είπε...

Καταπληκτικό!! Με γέμισες εικόνες!!! Δυνατές και αισθησιακές (θα συμφωνήσω) Τα φιλιά μου και καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι!!

Apokalipsis999 είπε...

Μοιάζει με κάποιο όνειρο που όλα έχουν μια περίεργη εμφάνιση σε μια αμφίδρομη σχέση με τον ήρωα που συμμετέχει βλέποντας. Το τσίρκο πάντα εμπλέκει συμβολισμούς και τα σώματα των γυναικών οιωνίζουν αισθήματα και διαθέσεις που κείνται απλανώς στο υποσυνείδητο του ήρωα.

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...