4.8.12

το χρώμα της νύχτας







Κάτω από έναν θολό ουρανό, με την άχλη της υγρασίας
να τυλίγει τον αέρα σε ένα πνιγηρό σφιχταγκάλιασμα
στάθηκε η γυναίκα μέσα στον φωτεινό κύκλο που έριχνε
ο γυμνός γλόμπος κρεμασμένος από το ταβάνι με
το καλώδιο που τον ένωνε με την πηγή της ζωής,
λερωμένο από τα περιττώματα που άφηναν οι μύγες
καθώς για κάποιο ανεξήγητο λόγο προτιμούσαν να
ψοφάνε εκεί επάνω στον παλμό του ρεύματος αντί να
ψάχνουν να βρουν φαΐ σε καμιά κουζίνα ή έξω στην αυλή.
Τίναξε τα μακριά σκούρα μαλλιά της και άρπαξε
τα σωληνάρια με τα χρώματα, γονάτισε και
τα στούμπιξε όλα μαζί  για να τα ξεκοιλιάσει .
Ένα ουράνιο τόξο ξεχύθηκε με ορμή  επάνω
στον λευκό καμβά από κίτρινα, κόκκινα, μπλε,
λευκά ποτάμια και εκείνη  έκλεισε τα μάτια κι έχωσε
τα γυμνά της χέρια μεσ΄ τα σωθικά τους και
τ΄ ανακάτεψε να φτάσουν  μέχρι την άκριες του τελάρου.
Αστέρια δίχως ονόματα ανάκατα πετούσαν στον κύκλο
ως εκεί που έφτανε το φως και αυτή προσηλωμένη
συνέχισε τα χρώματα να ανακατώνει και ξεπηδούσαν
τα μαβιά, τα πορτοκαλιά, οι ώχρες και γλιστρούσαν
μέσα από τους πόρους του κορμιού της στο αίμα της.
Μετά ξαφνικά σταμάτησε την κάθε της κίνηση
 κι ανασηκώθηκε ηδονικά χορτάτη από το έργο
των χεριών μα η ψυχή  στο λίγο έμεινε.

Κάποιος περίεργος που έψαχνε να βρει το φεγγάρι του
τρίτου γαλαξία στην άκρη τ΄ ουρανού μια πολύχρωμη
αστραπή είδε να βγαίνει μέσα από τα σκοτάδια
να χορεύει στην ήρεμη Καλοκαιρινή βραδιά και γύρισε
εκεί το κιάλι του γελώντας πως τάχα βρήκε αυτό που
αναζητούσε !
Έμεινε η γυναίκα  να  ψάχνει να βρει τι λείπει απ΄ τον καμβά της
που πήγανε τ΄ αστέρια που χόρευαν στα μάτια της,
αυτά που τα ΄πιανε σαν βουτούσε τα δάχτυλά της
μέσα στις πολύχρωμες πάστες.
" Αύριο , σκέφτηκε, αύριο το πρωί θα το δω, τώρα νυστάζω "
Άπλωσε το χέρι στον διακόπτη το φως να κλείσει  μα
για κάποιο λόγο ανεξήγητο το σκοτάδι αρνήθηκε να την πλησιάσει
όλα γύρω της παρέμειναν σε μια σφαίρα διάφανης λάμψης
περπατούσε  και  κυλούσαν αστέρια επάνω από το κορμί της
έβαφαν τον αέρα γύρω της, σήκωναν ανεμοστρόβιλους από
πολύχρωμες αστραφτερές κορδέλες.
Κοίταξε τα χέρια της, τα πόδια της κι αυτά είχαν φυτρώσει πια
στο χώμα, όμως εκείνη μπορούσε να πετάει ψηλά σκορπίζοντας
φως και τότε βούτηξε μέσα στην θάλασσα γελώντας ελεύθερη
Σαν βροντή ακούστηκε το γέλιο της  κι αναρωτήθηκε ο περίεργος
" Άραγε θα βρέξει μέχρι τα ξημερώματα?"
και συνέχισε να κοιτά μέσα από το κιάλι  το ουράνιο τόξο
που χόρευε μέσ τα σκοτάδια του Καλοκαιριάτικου ουρανού.

Levina









16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

η ελευθερία μέσα μας θα υπάρχει πάντα...
ποτέ ομως έξω μας....
ευτυχώς Ευή το μυαλό δε φυλακίζεται...

Unknown είπε...

Έναν τέτοιο πίνακα έπρεπε να έχω κρεμάσει στην καμπίνα μου... Όταν κοπάζει η βροχή να μπορώ να βλέπω το ουράνιο τόξο...

Να δεις που θα βρέχει τα ξημερώματα...

Ανώνυμος είπε...

Ωραία εικόνα παραφοράς,
η λογική παλεύει με χρώματα και με λάμψεις.
Πότε νικά πότε όχι
παραδίνεται στις αισθήσεις της στιγμής.

Αυτό εισέπραξα.
Και μου άρεσε.

Gyro είπε...

Καλησπέρα
Όμορφο κείμενο και υποψιάζομαι αυτοβιογραφικό.
Αυτές τις φωτογραφίες που βάζεις......

Ει αναγνώστες... μία από αυτές που έχει βάλει είναι η δική της, αλλά το πέρασε στο ντούκου χαχα (η φαντασία μου καλπάζει πάλι)

Levina είπε...

Τίποτα και κανένας δεν μπορεί να
φυλακίσει το μυαλό μας Ήλιε μου,
στο πάντα και για πάντα Ελεύθεροι!!

Δυο φιλιά στου στέλνω το ένα για το κορίτσι σου!!
Να περνάτε καλά :))

Levina είπε...

Έχεις να δεις πολλά ουράνια τόξα Captain στο ταξίδι
θα βγαίνουν μετά από τ΄ αστραπόβροντα :))

Λες να βρέχει ? Ε και?
Μάγια θα κάνω , το καράβι που θα μαι μέσα
να μη βραχεί!! χαχαχα

Levina είπε...

Παλεύω με κατι πορτοκαλοκόκκινα λάδια και όταν έπιασα το νέφτι να πλυθώ, είδα πως είχα γεμίσει μέχρι και τα ρούχα μου και κάπου σκέφτηκα πόσο όμορφο είναι να γεμίζεις χρώματα ανάκατα, να ξεφεύγεις από τα πεπατημένα, τα συμβατικά και να χάνεσαι σε ένα ουράνιο τόξο. Αυτό ήταν η αφορμή για ότι έγραψα :))
Δεν πάει στο καλό η λογική Gip μου???

Levina είπε...

Δεν πέφτεις έξω, ως ένα σημείο είναι, τα υπόλοιπα εκρήξεις της φαντασίας πές τα :))
Αλλά από ότι βλέπω από φαντασία δεν πας κι εσύ πίσω !! χαχαχα

xristina είπε...

το χρώμα της νύχτας, πολύχρωμο σαν ουράνιο τόξο απλώθηκε πάνω σε έναν καμβά...υπέροχο!!! και σε ποιόν δεν αρέσει το χρώμα? ειδικά αν έχεις σχέση με την ζωγραφική...μια απόλαυση χρωμάτων απλώνεται συνέχεια μέσα στα μάτια σου!!! αλλά το δικό μου μάτι (μιας και δεν είμαι ζωγράφος) πήγε ξανά και ξανά στον γλόμπο με το καλώδιο το λερωμένο, με περιττώματα...αυτό το καλώδιο τον ένωνε με την πηγή της ζωής, πώς μπορεί να είναι γεμάτο με μύγες? και μετά έφυγε το μάτι μου τελείως από τα χρώματα ,στάθηκε λίγο σε αυτόν που κοιτάζει με τα κιάλια και η ματιά μου ακινητοποιήθηκε στα χέρια της και στα πόδια της που φύτρωσαν.....αλλά μετά ισορρόπησα όταν διάβασα για την βροντή και για τον χορό της!!!
μια καλησπέρα Levina!!!

serenata είπε...

Υπέροχο όπως όλα τα κείμενα σου Λεβίνα μου!
Γενναιόδωρη, τα μοιράζεσαι μαζί μας...
Φιλάκια:)

Levina είπε...

είναι τις ώρες που μπορείς να φεύγεις από το σώμα σου Μελισσάκι
μόνο με την σκέψη, να μεταμορφώνεσαι σε κάτι άλλο, να πετάς
ψηλά από ότι λερώνει τον ομφάλιο λώρο που σε δένει με την ζωή
να τα βλέπεις όλα μέσα από ένα καλειδοσκόπιο με μια έκρηξη
χρωμάτων που ντύνουν τα όνειρα που κάνεις κι αν μπορείς να τα
μεταφράσεις στην πραγματικότητα τι το καλύτερο?

φιλιά πολλά
καλό βράδυ να έχεις :))

Levina είπε...

Σε ευχαριστώ serenata μου,
δεν ξέρω αν είναι γενναιοδωρία αυτό,
εμένα με κάνει να νοιώθω καλά που τα βάζω εδώ
και χαίρομαι όταν βλέπω πως σε κάποιους αρέσουν,
ίσως δημιουργούν και τα ίδια με εμένα συναισθήματα ...
αυτό φτάνει.

φιλιά κι από μένα
και καλό βράδυ να έχεις :))

Λιακάδα ☼ είπε...

Ξέρεις τι έλειπε από τον πίνακα?
Η ψυχή...!
Είχε βάλει όλα τα χρώματα... όλο της τον καλλιτεχνικό οίστρο είχε εναποθέσει πάνω στον λευκό καμβά... μα όλα αυτά μηχανικά... γιατί...
Η ψυχή της έλειπε... Ηταν από καιρό απιθωμένη αλλού...
Το ξέρω... το 'χω ζήσει, έτσι ακριβώς!
Φιλιά και καλό ξημέρωμα...

Υ.Γ Θέλω να βρω κάποιον και να του πω: "Eχω τα χρώματα και τον καμβά βάζεις την ψυχή...?"

Levina είπε...

Mακάρι πραγματικότητα να γίνει το ΄΄Θέλω΄΄ Σου και
να βρεθεί η ψυχή που θα βουτήξει στα χρώματα μαζί σου!!!

φιλιά κι από μένα
καλημέρα και καλή Εβδομάδα :))

Λιακάδα ☼ είπε...

Mα δεν είναι σωστό ούτε δίκαιο τούτο που ζητώ...
Το ξέρω...
Κι όμως δεν έχω πια τίποτα άλλο να δώσω...

Φιλάκια πολλά! :)

Levina είπε...

Σωστά και Δίκαια τα θέλω σου
και το Ποτέ διέγραψέ το γιατί δεν ξέρεις
το αύριο τι θα σου φέρει.
Χωρίς ελπίδα κανείς δεν ζει, μόνο επιζεί
κι αυτό δεν σου ταιριάζει !!
Πολύ νωρίς για να μιλάς έτσι, έχεις να δώσεις
πολλά κι όταν έρθει η ώρα τους θα τα βρεις, αν
τα έχεις ξεχασμένα.

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...