14.6.12

Συν_υπάρχουμε







Στο ίδιο τραπέζι καθόμαστε
στρωμένο με το πλαστικό τραπεζομάντιλο
με τα γυάλινα ποτήρια γεμάτα νερό
τα πιάτα άδεια μπροστά μας
περιμένοντας, κοιτώντας έξω από
το κλειστό παράθυρο, χαζεύοντας
χωρίς να μιλάμε μεταξύ μας,
εξ άλλου δεν έχουμε και τίποτα
να πούμε, τα έχουμε πει όλα.
δεν γυρνάμε καν να δούμε το παιδί
που μας σερβίρει , δεν κάνουμε
τον κόπο να κοιτάξουμε ούτε
την σαλάτα στο κέντρο του τραπεζιού
μήπως και κατά λάθος
συναντηθούν τα βλέμματά μας
μήπως και κατά λάθος
αναγνωρίσουμε ο ένας τον άλλον
κι έτσι παραμένουμε εκεί καθισμένοι
στο ίδιο τραπέζι, να φέρνουμε μηχανικά
το φαγητό στο στόμα μας, να μασάμε
ασυναίσθητα, να φτύνουμε τα κουκούτσια
από τις ελιές, να πίνουμε κρασί χωρίς
να μπούμε στον κόπο να πούμε ένα
΄΄στην υγειά σου΄΄ 
έχουμε πάψει να  υπάρχουμε .
Απλά συνυπάρχουμε.


Levina

26 σχόλια:

Leviathan είπε...

Δυστυχώς έρχεται κάποια στιγμή και αυτό...Καλό βράδυ εύχομαι!! φιλιά!

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

τι τραγική ειρωνία... ότι ποτέ δεν ζητήσαμε...
ποτέ δεν θα μπορέσουμε να συμβιβαστούμε με τούτη τη ζωή...

Gyro είπε...

Εγώ ξέρω ένα πράγμα μόνο. Μόνοι γεννιόμαστε και μόνοι φεύγουμε.
Όσο για το ταξίδι.... δε βαριέσαι.... σιγά μη πάθεις και κατάθλιψη για τον μα@άκα που έχεις στο τραπέζι απέναντι.

Με το ζόρι έρως δεν υπάρχει.

Ανώνυμος είπε...

Καλά να περνάς !
Με την όποια παρέα !
Έχεις αποφασίσει ΗΔΗ ποιό θα είναι το κέφι σου ΠΡΙΝ καθίσεις στο τραπέζι.
με την όποια καλή ή κακή παρέα.

vailie είπε...

Καλησπέρα!
Δυσκολο, μα ας μην κανουμε πραγματα απλα απο συνηθεια!
Πρεπει να δινουμε νοημα στις στιγμες που ζουμε,να τις κανουμε να αξιζουν, για να μπορουμε να αντικρυζουμε περηφανα τον καθρεφτη μας "εκανα ο,τι καλυτερο μπορουσα,κυριε εαυτε μου", να του πουμε, οταν ο καιρος θα εχει περασει πια!
(Εγω νομιζω θα του εριχνα κανα νερο στα μουτρα ή θα τον αρπαζα απτους γιακαδες! "Δεν εχεις δικαιωμα να μην ζεις και να μην εκτιμας την γυναικα που εχεις απεναντι σου!"Αυτο θα του ψιθυριζα μεσα απο τα δοντια μου ή θα το ουρλιαζα μεσα στα αυτια του! να φυγει με την κραυγη μου να τον ποναει...να χαραχτει στο αναισθητο μυαλο του! Καθε γυναικα αξιζει να αγαπιεται και να της χαριζεται ο κοσμος ολος!
Πωπω...τα νευρα μου,Λεβιναα!!! Μολις γινανε κροσσια!!! Που να σε ηξερα κι απο κοντα κιολας!!!... :οp

Ας το κοψω εδω γιατι μπορει να αρχισω να χυνομαι στο πληκτρολογιο!χιχι!
Ειναι σαν να πατησες σε παλια πληγη που δεν λεει να κλεισει, οπως συνειδητοποιώ τελικα...
Καλο σου βραδυ!

xristina είπε...

αν φτάσουν δυο άνθρωποι σε αυτό το σημείο είναι καλύτερα να μην είναι μαζί...
μη συνάντηση των βλεμμάτων δηλώνει μίσος και πόλεμο, καλύτερα μόνος κάποιος παρά σε μια κατάσταση πολέμου με το "τίποτα"

αρνούμαι να συν-υπάρχω...

καλημέρα Levina

Levina είπε...

Όπως το λες !!
Τα φιλιά μου Leviathan
να έχεις μια όμορφη μέρα!

Levina είπε...

Πόσοι όμως ομορφιά μου συμβιβάζονται!!!
με τρομάζει αυτό που βλέπω γύρω μου και πιό πολύ
για τους λόγους που συμβαίνει!

Levina είπε...

Δεν ξέρουμε ποιός φταίει Gyro μου , αν φταίει ο ένας , η άλλη
ή και οι δυο ...
απλά συμβαίνει και συμβαίνει πολύ συχνά ...
Και σίγουρα με το ζόρι δεν υπάρχει τίποτα, πολυ περισσότερο συναισθήματα!

Levina είπε...

Φυσικά επιλογή σου είναι,
μάλλον επιλογή και των δυο γιατί
νομίζω σε μια τέτοια περίπτωση στο μόνο που
συμφωνούν είναι η απέραντη βαριεστημάρα που
έχουν ο ένας για τον άλλο!

Levina είπε...

Αχ κοριτσάκι μου , αν οι άνθρωποι είχαν στο σθένος να μιλάνε εικλικρινά μεταξύ τους, ειδικά τα ζευγάρια δεν θα κατέληγαν σε
συμβιβασμούς που τους κάνουν ξένους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, τους γεμίζουν μίσος όπως γράφει και η melissa, αντιμάχονται ο ένας τον άλλον με όπλα τα παιδιά τους συνήθως και δεν ξέρουν στο τέλος τι σιχαίνονται περισσότερο... τον συντροφό τους ή τον εαυτό τους που ανέχεται τέτοιες καταστάσεις!

υγ. Αν ο άλλος είναι αναίσθητος καρδιά μου δεν θα τον ταράξουν οι κραυγές, το πολύ πολύ να σου πει και ότι είσαι μια σκέτη υστερία και βαρέθηκε τις τσιρίδες σου!! Έχω την εντύπωση πως απλά αποχωρείς από τον θίασο , αυτό φτάνει.

Levina είπε...

Είναι μια φρικτή δίχως ζωή κατάσταση
που σου αφαιρεί την θέληση, παραμένει κολλημένη
η σκέψη σε αυτό το μίσος και τον άτυπο πόλεμο ...
όπως τα λές κι όμως συμβαίνουν, το ξέρουμε και σίγουρα
όλοι μας το βλέπουμε να συμβαίνει γύρω μας!

Σε μια τέτοια νεκρή ζωή ούτε εγώ θα ήθελα να ζω!!

Καλημέρα κοριτσάκι μου

Παναγιώτης είπε...

Καταρχην και οι αντρες αξιζει να αγαπηθουν και να εχουν τα παντα ...
απλα θα μου επιτρεψετε να πω οτι δεν συμβαινει ετσι παντα υπαρχουν και τα ζεβγαρια εκεινα που ποτε δεν βαρεθυκαν να βλεπουν ο ενας τον αλο...
αυτο δεν συμαινει οτι εμειναν μαζι αλλα ας μην τα ισοπεδονουμε ολα
Εξαρτατε σε τι δινεις σημασια...στην καρδια σου η στη λογικη...
Σας παρακαλω μην αφηνετε την λογικη να νικαει το παραλογο του ερωτα...
Βαλτε λιγο τρελα σε ολα αυτα και το αποτελεσμα θα σας εκπληξει...νομιζω
Ας μην αρχισω να λεω για τις γυνεκες καλητερα

Παγωτοφιλια και χαμογελααααααααα

Giancarlo είπε...

un felice fine settimana a Te...ciao

Levina είπε...

Όλοι αξίζουν ν΄ αγαπηθούν παγωτοξωτικό μου, σε κανέναν δεν αξίζει η μιζέρια στην ζωή του και σίγουρα υπάρχουν πολλοί παράμετροι στις σχέσεις, εδώ ήταν γραμμένο μόνο αυτό και ότι εννοούσε, την απόλυτη αδιαφορία!
Έχεις δίκιο για την τρέλα, χρειάζεται σαν το αλατοπίπερο στην ζωή μας!

Τα φιλιά μου
καλά να περνάς :))

Levina είπε...

Caro Giancarlo ... grazie!
Ti auguro una felice Domenica con un abbraccio affettuoso!!!

Lyriel Bee είπε...

Στενάχωρη η εικόνα που περιγράφεις. Όμως. Έχω και τις ενστάσεις μου.
Διότι, ο έρωτας δεν έχει λόγια, ούτε είναι κακός οιωνός το να μην έχεις κάτι
να συζητήσεις. Όπως και με τον εαυτό σου, πολλές φορές τα λέτε και άλλες κάθεστε σιωπηλοί και απολαμβάνεται το ηλιοβασίλεμα ή ακόμα και μια σαλάτα.
Για την ακρίβεια, πιστεύω πως όπου υπάρχει ο αληθινός έρωτας, τότε τα λόγια περιττεύουν. Είναι οι μεγάλες προσδοκίες που μας χαλάνε και όχι η σιωπή.
Προσδοκίες πως μια ζωή θα φερόμαστε σαν ερωτευμένα πιτσουνάκια.
Το έπιασα βέβαια το νόημα του κειμένου και περισσότερο στεναχωρέθηκα για αυτές τις προσδοκίες παρά για την ίδια την εικόνα δυο ανθρώπων που έχουν συνηθήσει ο ένας τον άλλον και συνυπάρχουν καθισμένοι σε ένα τραπέζι..

Φιλάκια Λεβινάκι μου, καλό Σαββατοκύριακο και καλό κουράγιο με τα όσα έρθουν.
Σε φιλώ πολύ και συγγνώμη για το μεγάλο σχόλιο.

Apokalipsis999 είπε...

«Κρίση», «ρουτίνα», «κάμψη» και όπως αλλιώς να το ονομάσει κανείς, σίγουρα δεν είναι η επιθυμητή κατάσταση για ένα ζευγάρι. Ή παραμένουν έτσι και να απολαμβάνουν τη μοναξιά τους, ή προσπαθούν να «ξυπνήσουν» όλα όσα τους έσπρωξαν στο να είναι μαζί!
Είναι μια κατάσταση που δύσκολα αποφεύγεται, κουσούρι του χρόνου που λἐγε και κάποιος φιλόσοφος.

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Όταν φτάνουνε οι σχέσεις σε αυτό το σημείο που τόσο γλαφυρά ζωγραφίζεις, το μόνο πράγμα που ίσως σώζει την συμβίωση είναι γέννηση του συναισθήματος της συντροφικότητας!

Άιναφετς είπε...

Εξαιρετικά λυπηρό όλο αυτό που περιγράφεις Levina... και η λύση είναι μέσα στον καθένα μας και συνήθως είναι οδυνηρή...
Καλό Σ/Κ και καλή μας δύναμη!

Leviathan είπε...

Πολυ καλο Σαββατοκύριακο εύχομαι!! Φιλιαααα :)

Levina είπε...

Όταν υπάρχει αγάπη τα λόγια περισσεύουν μπισκοτάκι μου,
όταν δεν υπάρχει? Αυτό ήταν το νόημα του κειμένου, όπως
ακριβώς το κατάλαβες... ούτε καν προσδοκίες ... ένα βήμα
πριν το οριστικό τέλος ίσως!

Τα φιλιά μου
καλό κουράγιο σε όλους μας!
Να περνάς καλά :)

Levina είπε...

Πολύ ωραίο Σταμάτη μου,
να προσπαθούν να ξυπνήσουν ότι τους έδεσε κάποτε!!
Δίκιο έχεις και μακάρι να το έκαναν τα ζευγάρια που
φτάνουν σε αυτό το σημείο αντί να αφήνονται στην τύχη ...

Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι!

Levina είπε...

Και όπως πολύ σωστά το επισήμανε ο Σταμάτης να ξαναβρούν
τι τους ένωσε κάποτε ... ίσως έτσι ηρεμεί η καρδιά ,
η σιωπή γίνεται τρυφερότητα ...

Να είσαι καλά Χριστοφορέ μου
καλό Σαββατοκύριακο !

Levina είπε...

Εμείς τα κάνουμε, εμείς τα λουζόμαστε, εμείς έχουμε την δύναμη να τα διορθώσουμε μαγισσούλα μου, τα μέσα μας έχουν ουσία όπως το λες...
Το μυαλό η κινητήριος δύναμη!

Καλό μας Σαββατοκύριακο γειτονάκι μου
κουράγιο μας!

Levina είπε...

Κι από μένα φιλιά καλέ μου Leviathan
σε ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά
και να περάσεις όμορφα !!!

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...