25.5.12

στον δικό μου χρόνο ....



Στον Δικό μου Χρόνο


Πόσο βαρετά είναι αυτά τα Σαββατοκύριακα και όσο και να το λέω
κανένας δεν με πιστεύει !
Θα σηκωθούμε το πρωί , θα καθίσουμε να πιούμε αμίλητοι τον
καφέ μας … αλήθεια πότε σταματήσαμε να συζητάμε μεταξύ μας
και να τρώμε αυτά τα τεράστια πρωινά γεμάτα με βούτυρα και
μαρμελάδες?
Μετά εσύ θα φύγεις κι εγώ θα σκοτώνω τον χρόνο μου σε ένα
ανελέητο πήγαινε-έλα μέσα στα άδεια δωμάτια.
Κάποτε, ούτε θυμάμαι πόσο καιρό πριν, προσπαθούσαμε να είμαστε
μαζί τα Σαββατοκύριακα, ήταν πάντα διαφορετικά τα ωράριά μας,
δεν συναντιόμασταν και ποτέ και τώρα πως τα καταφέραμε έτσι
ώστε ακόμα και αυτές τις δυο μερούλες να τις περνάμε χώρια?
Ακόμα και την Κυριακή σου την έχεις προγραμματίσει να είσαι μαζί
με τους φίλους σου βρίσκοντας γελοίες δικαιολογίες … πότε τάχα
θα δεις τα ΄΄παιδιά΄΄ όταν όλη την εβδομάδα δουλεύεις, ενώ τάχα
πως εγώ μπορώ να συναντώ όποτε θέλω τις δικές μου φίλες κι εσύ
ποτέ δεν παραπονιέσαι για τις δικές μου απουσίες όπως κάνω εγώ
για εσένα … κι εσύ λες ότι θέλεις τον χρόνο σου… κι εγώ δεν βρίσκω
τι να σου απαντήσω σε όλο αυτό!
Θέλεις χρόνο μακριά μου και εγώ θέλω χρόνο και σίγουρα δεν
προλαβαίνω να δω κανέναν, αλλά πώς να στο δώσω να το καταλάβεις?
Πόσους μήνες έχω να κάνω όσα νομίζεις πως έκανα και δεν το έχεις προσέξει?
Και το βράδυ που πάλι θα βγεις να πας για ποτό με τα ΄΄παιδιά΄΄ εκεί
που κάποτε περνούσαμε μαζί τα Σαββατόβραδά μας , ενώ εγώ θα
φοράω το παλιό μου μπλουζάκι και θα είμαι ξαπλωμένη στον καναπέ
να παρακολουθώ βαρετά προγράμματα στην τηλεόραση με τα
μάτια μου να κλείνουν από την νύστα όσο σε περιμένω να γυρίσεις
και δεν μου προτείνεις καν να έρθω μαζί σου όσο σε παρακολουθώ
να ντύνεσαι . Αλλά και πάλι μάλλον θα βαριόμουν να σε ακολουθήσω
και αναρωτιέμαι πότε χώρισαν έτσι οι δρόμοι μας, τα όνειρα μας,
τα θέλω μας? Πως φτάσαμε να αναζητάμε ξεχωριστό χρόνο?
Σαν να μη θυμάμαι καθόλου πια πότε ήταν που γνωριστήκαμε,
που ερωτευτήκαμε , που γελάγαμε με τα ίδια λόγια , που κλαίγαμε
μαζί για τα ίδια πράγματα, αλλά ξέχασα … εσύ είσαι άντρας,
δεν κλαις πια, μεγάλωσες και με κοιτάς υποτιμητικά πια όταν
βλέπεις δάκρυα στα μάτια μου , σε ενοχλούν!
Είναι τόσο γυναικουλίστικα αυτά μου λες και γυρίζεις την πλάτη σου!
Ε λοιπόν μόνο τα δικά μου δάκρυα μοιάζουν να υπάρχουν αλλά αν
το είχες προσέξει και αυτά έχουν στεγνώσει … έχω καιρό να κλάψω , στέγνωσα όπως έχουν στεγνώσει και τα αισθήματα.


Θα ήθελα να χωθώ στο κρεβάτι μου από την Παρασκευή και να
ξανασηκωθώ την Δευτέρα το πρωί για να πάω κατ ευθείαν στην
δουλειά αλλά ούτε αυτό γίνεται οπότε σκέφτομαι να κάνω κάτι καλύτερο.
Δεν έχω σκοπό να περάσω κι αυτό το Σαββατοκύριακο μέσα σ ΄ ένα
άδειο σπίτι παρέα με τις παντόφλες και τα παλιά μου ρούχα μαζεύοντας
ότι πετάξαμε από εδώ κι από εκεί ολόκληρη την εβδομάδα και
παίζοντας με τα προγράμματα του πλυντηρίου !
Τόσα Σαββατοκύριακα χαμένα, να περιφέρομαι με τις άθλιες παντόφλες
και την ρόμπα μέσα σε ένα άδειο σπίτι, να μαζεύω ρούχα πεταμένα
από εδώ κι από εκεί, εφημερίδες σκόρπιες και περιοδικά, ότι υπάρχει
και δείχνει πως σε αυτό το σπίτι κατοικεί ακόμα ένα ζευγάρι.
Μια δοκιμή θα με πείσει αν έχει μείνει κάτι από εμάς ή αν χωρίζουν
οριστικά οι δρόμοι μας .
Το ξέρω πως δεν με περίμενες να έρθω να σε βρω περασμένα
μεσάνυχτα και εσύ να πίνεις ακουμπισμένος στην μπάρα με ένα
μελαγχολικό βλέμμα ενώ γύρω σου οι άλλοι να γελάνε.
Μου άρεσε που ήσουν μόνος, σου άρεσε που ήρθα, το διάβασα
στο βλέμμα σου που αν είχε χέρια θα χειροκροτούσε αυτή την απόφαση.
Νομίζω πως αρκετά πήρες τον χρόνο σου, ώρα να ακολουθήσεις
τον δικό μου χρόνο πια!





Levina



20 σχόλια:

ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ είπε...

ωω Λεβίνα μου πόσο συγκινητικά όλα αυτά.. δυστυχώς έτσι είναι , όσο τους αγνοείς τρέχουν από πίσω σου, όσο τους τρέχεις το παίρνουν πάνω τους και αγνοούν αυτοί...δεν αξίζουν για κανέναν τα δάκρυα σου καλή μου..

φιλάκια

vailie είπε...

Δεν θα ανεχτω να ερθει και να με κατακλυσει κατι τετοιο ποτε!
Οχι σε αυτη τη ζωη! Οχι με αυτον τον ανθρωπο που εχω διαλεξει για ταιρι μου!
Κι αν νιωθω να τυλιγομαστε στη ρουτινα μερικες φορες προσπαθω να μας τραβηξω!
Γιατι ξερω πως ειναι ολα αυτα που περιγραφεις... και κρυβουν πονο και μοναξια απο πισω τους! Κι εχω πονεσει αρκετα για 2 ζωες και εχω νιωσει μονη για αλλες 3...
Ευχομαι να μην κουραζεται ποτε ο καθενας να πηγαινει και να βρισκει το ταιρι του και να πινουν εκεινο το ποτο μαζι..... αναμεσα σε αγκαλιες και σε φιλια στο μισοσκοταδο, σαν εφηβοι που εξερευνουν αγνωστα μονοπατια....
Καλο σου βραδυ, Λεβινα μου!
Συγγνωμη για τις απουσιες μου.....νιωθω τοσο κουρασμενη....σαν τις 12 βασιλοπουλες που λιωνανε καθε βραδυ στο χορο τα παπουτσια τους και κανεις δεν ηξερε τι τις κανει να ειναι τοσο κουρασμενες το πρωι...
Φιλι για ονειρα γλυκα στην αγκαλια του κι ευχη να ειναι το πρωινο γεματο βουτυρα και μαρμελαδες και αχνιστο καφε με τριανταφυλλο στο ποτηρι....

Levina είπε...

Iσως κάπου στην μέση να είναι το ιδανικό Δελφινάκι μου ... ίσως κι πάλι αμοιβαία κατανόηση και υποχωρήσεις στα προβλήματα ...

σε φιλω
να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο :))

Levina είπε...

Όχι άλλο τριαντάφυλλο vailie μου ... δυο εβδομάδες μαδάω τον κήπο μου και φτιάχνω γλυκό!! χαχαχα μόνο τα κοτσάνια άφησα!

Πέρα από αστεία και η ρουτίνα μέσα στο πρόγραμμα ίσως να ΄ναι, αναστρέψιμη πάντα αν έχουν μείνει αισθήματα, αλλιώς δεν υπάρχει γιατρειά.

Δεν είσαι η μόνη που νοιώθεις κουρασμένη, είναι τόσα πολλά αυτά που μας κατακλύζουν, έχω την εντύπωση πως προσπαθεί ο καθένας μας να αναπροσδιορίσει την υπαρξή του μέσα σε αυτό το χάος που ζούμε ... με κουράζουν αυτές οι αλλαγές, η υποβάθμιση της ζωής μου, όσα βλέπω και αισθάνομαι γύρω μου , σαν να ζω σε έναν καινούργιο άγνωστο κόσμο για μένα ...
προσπαθώ να κρατώ την ισορροπία στην σκέψη μου.

σε φιλώ , να προσέχεις
καλό Σαββατοκύριακο :))

Gyro είπε...

Και κάπως έτσι τελειώνει μια σχέση. Ύπουλα και μουλωχτά, μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα.
Υπόψη ότι για ένα μήνα από 8 Ιουνίου ξεκινάει το Euro 2012 οπότε αυτός είναι άλλος ένας καλός λόγος να βλέπει ποδόσφαιρο με τα "παιδιά".

Η ρουτίνα φταίει πίστεψέ με. Ούτε συ ούτε αυτός. Θα σε συμβούλευα τα κάτωθι:
1. Βγες έξω τα Σαββατοκύριακα
2. Βρες boyfriend
3. Χώρισέ τον για κανά μήνα

υποχρεωτικά με αυτή τη σειρά.

χριστίνα.. είπε...

Είναι κρίμα να παγώνει έτσι ο έρωτας...να γίνεται συνήθεια...
Κάποια πράγματα ίσως τα θεωρούν δεδομένα, γι'αυτό από κάποια στιγμή και μετά παύουν να προσπαθούν να τα κρατήσουν κοντά τους...
Στο χέρι μας είναι να τους κάνουμε να αμφιβάλλουν, να μην μας θεωρούν δεδομένες και να μας διεκδικούν.
Το ερώτημα είναι...αξίζει;

Gyro είπε...

Αγαπητή Christina (αλλά και Levina, γιατί όχι?)

Το να σας διεκδικούμε ΣΥΝΕΧΩΣ όπως θέλετε, μπορεί να σας αρέσει, κολακεύει, τρελαίνει όπως θες πές το, αλλά κάποια στιγμή το έτερόν σας ήμισυ πρέπει να κοιτάξει και λίγο τον εαυτό του δε νομίζετε?

Εάν το παρακάνει να του το πείτε ΜΕ ΛΟΓΙΑ όχι με μούτρα και άλλα τσαλιμάκια. Ο άντρας γενικά είναι βλαξ σε τέτοια θέματα και δεν τα πιάνει αμέσως τα μηνύματα λάθους μιας σχέσης (εγώ εξαιρούμαι, τα πιάνω από μίλια μακριά και αντιδρώ πριν εκδηλωθούν, χεχε).

Αν και τότε δεν καταλάβει τότε είστε ελεύθερες να την κοπανήσετε με άλλον.
Είναι απλά τα πράγματα.
Εάν το καλοσκεφτείς, τίποτα δε γίνεται με το ζόρι.
Αν δεν θέλουμε δεν θέλουμε, αν δεν θέλετε δεν θέλετε. Και γειά σας και γεια μας και καλή καρδιά.
Μην το κουράζετε τόσο πολύ εσείς οι γυναίκες.

Ήρθε, έδεσε, ξέδεσε, λύθηκε, χάθηκε, πάει.
Πάτε για άλλον και μεις για άλλες.
Σιγά το πράγμα.

Άντε καληνύχτα σας. Με κουράσατε πάλι.

Και το πολύ κυνήγι το βαριέται και ο κυνηγός.

Levina είπε...

Christinaki μου το δεδομένο όλοι το βαριούνται, κάποια στιγμή μοιάζει να μην υπάρχει και τότε αν δεν υπάρχει και κάτι βαθύτερο μέσα σου όλα έχουν τελειώσει πριν το καταλάβεις καλά καλά ... το κακό είναι να υπάρχουν συναισθήματα στον έναν μόνο ενώ ο άλλος έχει ήδη αποχωρήσει και σου έχει μείνει η οδοντόβουρτσα μόνο και τα ασιδέρωτα να θυμίζουν την υπαρξή του ( για να προλάβω σκέψεις... οχι δεν ζω μια τέτοια κατάσταση ).
Μια συζήτηση εφ όλης της ύλης ξεκαθαρίζει το τοπίο αν και αυτό που βλέπω σήμερα είναι πως δεν υπάρχουν ούτε συζητήσεις, απλά μια στιγμή φεύγει κάποιος και μένεις μπουκάλα να αναρωτιέσαι γιατί ούτε ένα ΄΄γειά ΄΄ τουλάχιστον, τότε πραγματικά δεν αξίζει !!!
Σε φιλώ
εύχομαι Καλό Σαββατοκύριακο!!

Levina είπε...

Όλο αυτό που έχεις γράψει Gyro μου έχει να κάνει με μια απλή σχέση, ίσως και με μια συμβίωση που δεν έχει υποχρεώσεις και μπορείς να πεις εύκολα παίρνω το καπελλάκι μου και φεύγω και δεν με νοιάζει ποσώς τι θα γίνει πίσω μου, απλά βαρέθηκα !
Kαι καλά θα κάνεις φυσικά, γιατί αν η ρουτίνα ήρθε τόσο νωρίς τότε δεν υπάρχει και λόγος να το παλέψεις … αλλά αυτά δεν γίνονται σε μακροχρόνιες σχέσεις που έχουν δημιουργήσει υποχρεώσεις, που μπορεί να συμβαίνει οτιδήποτε ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, ακόμα και θέματα υγείας που δεν επιτρέπουν σε κάποιον να πει με ελαφριά την καρδία το ΄΄άντε γειά΄΄ στον άλλο!
Και στην τελική είναι και θέμα χαρακτήρα το πόσο εύκολα φεύγεις και αλλάζεις σύντροφο , το πόσο εύκολα ξεχνάς ή εκδικήσαι αυτό που δεν ήρθε όπως το ήθελες.
Και σίγουρα όλες οι γυναίκες δεν είναι κούκλες βιτρίνας να ασχολούνται μόνο με SPA , νύχια και μαλλιά και να ακκίζονται χαζοχαρούμενες για το κελεπούρι που τσακώσανε….
Και χωρίς παρεξήγηση υπάρχουν και πολλοί άντρες που δεν κοιτάνε τον καθρέφτη τους και νομίζουν πως σε αυτή την ζωή θα χτυπήσουν την δίδυμη της Σκλεναρίκοβα, άλλο αν τελικά τους καθίσει κανένα άμυαλο ΑΤΙΑ και όταν το δουν θα είναι λίγο αργά!
Φιλάκια Gyro μου
Καλο Σαββατοκύριακο :))

Λιακάδα ☼ είπε...

Δυστυχώς κάπως έτσι όλοι...
Είναι η τριβή του χρόνου...τι άλλο?
Αχ αυτός ο χρόνος...
Τη μια θεράπων την άλλη δήμιος....
Ερχομαι αύριο να σε κάνω μια μεγάλη αγκαλιά και να σε γλυκάνω με την αγαπημένη μου πορτοκαλόπιτα :)

Κική Κωνσταντίνου είπε...

καλως η κακως λεβινα μου τιποτα δε διαρκει για παντα. επαναλαμβανεται ομως κ αυτο για μενα τουλαχιστον ειναι μεγαλη παρηγορια.

Levina είπε...

Eγώ, η Κάρμεν, η Ήρα, ο Ρήγας, η Chilla + τα 3 μωρά + η Ριρί, η Μέλι, ο Simba, ο Mπελχούλ, η Τούφα, ο Φώτης + 126 χρυσόψαρα + 6 κότες η μια κουτσή + ο Νταγιάν + ότι άλλο υπάρχει στην φάρμα σε περιμένουμε εσενα και την πορτοκαλοπιτά σου!!!! χαχαχαχα...

υγ. ζαλίστηκα και μόνο που το διάβασα τι έγραψα!!

Levina είπε...

Το κατάλαβα κοριτσάκι μου και δεν αντέχω τις απώλειες τώρα πια , ίσως έχουν μειωθεί οι αντοχές !

Σε φιλώ πολύ
Καλό Σαββατοκύριακο !!

vailie είπε...

Αν μπορεις να κρατας την ισορροπια στη σκεψη σου,εχεις καταφερει την μιση και παραπανω δουλεια!
Εγω εχω μπαχαλο κι εκει μεσα...στο "ακατοικητο",οπως συνηθιζε να μου λεει ενας ξαδερφος μου! Ο μυαλοφαγος μου εχει πεθανει απο χρονια, απο ...πεινα!χαχαχα! ;ο)

Δεν με προσεχω αρκετα...οχι οπως θαθελα,ειναι η αληθεια! Θα προσπαθησω ομως περισσοτερο (καποια στιγμη).
Τωρα αφηνομαι στα συναισθηματα της στιγμης! Και ειμαι τοοοσο κυκλοθυμικη!
Η αγαπη μου...σηκωνει τα χερια ψηλα!χιχιχι...

Ανώνυμος είπε...

Όλα είναι στις απαντήσεις σου, σε όσα σου έγραψαν...

Από τα πιό σωστά αυτό που έγραψες πιο πάνω : "έχουν μειωθεί οι αντοχές"

Σε μία σχέση σε περίοδο γενικότερης κρίσης, οι αντοχές... δεν αντέχουν όσο πριν και αυτές...

Φευγει με τα "παιδιά" για να πει δυο μακακίες, να πιει μια μπύρα, να μη σκέφτεται... μόνη στο σπίτι εσύ (η όποια "εσύ", δεν προσωποποιώ) σε πλακώνει η ρουτίνα, ούτε με ποιον να τσακωθείς δεν έχεις... να ανάψουν - έστω και έτσι - τα αίματα.

Όταν διαλύεται ένας κόσμος στον οποίο ζούσαμε χρόνια, διαλύονται και όσα είχαμε χτίσει σε αυτόν... Δυστυχώς...

Οι πιό νέοι το περνούν εύκολα, με ένα "γεια χαρά", δεν πρόλαβε να βαθύνει η σχέση, δεν πρόλαβε το κοκκινο και το άσπρο να τριφτουν μαζί που λέει και το τραγούδι, να γίνουν ροζ.

Οι πιό μεγάλοι πάλι... κλείνονται στον κόσμο τους... πολλά χρόνια μαζί, εκεί ο χρόνος ατσάλωσε τις αλυσίδες που τους δένουν παρέα.

Μένουμε οι κάπου περίπου στο 40-55, λίγο πιο πάνω, λίγο πιο κάτω... Αυτοί νοιώθουν το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια τους αυτό τον καιρό... Αν η κρίση, η ανασφάλεια, η απόγνωση είναι σαν ένα σεισμό... αυτή η ηλικία είναι στο επίκεντρο...

Γι αυτούς έγραψες... για αυτούς σου σχολίασα...

Με πολύ αγάπη...

Levina είπε...

Βλέπω απόγνωση σχετικά με όσα συμβαίνουν και στις πολύ νεότερες ηλικίες αλλά σίγουρα όσο μεγαλύτερος τόσο μεγαλύτερες οι ευθύνες και το βάρος !
Ίσως αυτό που κρατά τους ανθρώπους είναι η θέληση για ζωή, η μη παραδοχή της αποτυχίας ενός ολόκληρου συστήματος ... αλλά τουλάχιστον ας υπάρχει αγάπη, συνεννόηση ανάμεσα σε ανθρώπους που νοιώθουν κάτι ο ένας για τον άλλο, αν γυρίζεις απλά την πλάτη τότε τα βάρη γίνονται πραγματικά δυσβάσταχτα και η θέληση χάνεται κάπου εκεί στο ενδιάμεσο .
Τα φιλιά μου
Καλό απόγευμα :)

serenata είπε...

Γλυκιά μου Λεβίνα...
Μούλιασα το πληκτρολόγιο.
Δεν αξίζεις καλή μου τέτοια ζωή!!!
Εσύ που αγαπάς όλο τον κόσμο...
Αξίζεις πολλά περισσότερα..!!
Πρέπει όμως πρώτα να πιστέψεις εσύ στον εαυτό σου!
Τα γρλαφω σε σένα να τα πιστέψω κι εγώ...
Αγκαλίτσες και φιλάκια!!

Levina είπε...

serenata μου δεν μπορώ εδώ να γράψω πολλά,
δεν μου αρέσει να βγάζω την ιδιωτική μου ζωή πέρα
από μικρές πινελιές και σίγουρα όλα όσα έχω γράψει δεν τα έχω βιώσει,
όχι σε αυτό τον βαθμό, όχι όλα, ίσως κομμάτια , ίσως από γνωστούς που έχω ακούσει διάφορα και έχουν μείνει στην σκέψη μου ...
Για εμένα δεν είναι θέμα να πιστέψω στον εαυτό μου, πιστεύω αυτά που μπορώ να κάνω, αυτά που περνάνε από το χέρι και την καρδιά μου.
Δεν το συνεχίζω, δεν θέλω να πω τιποτα άλλο , λέω πολλά στην επόμενη ανάρτηση.
Σε φιλώ πολύ
να μη στενοχωριέσαι , όλα θα πάνε καλά :))
να χαμογελάς !

Ανώνυμος είπε...

Αγάπη, αλληλοκατανόηση και αλληλοσεβασμός
και όλα θα πάνε καλά!

Καληνύχτα Levina μου! Όνειρα γλυκά!

Levina είπε...

Tο τρίπτυχο της επιτυχίας !!! Ναι τα πιστεύω αυτά πως αν υπάρχουν, όλα γίνονται!

πολλά φιλιά
καλό βράδυ!!!

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...