26.2.12

Χορδή είναι το κορμί





Στο Ντο
Εισαγωγή η ορχήστρα των λυγμών
Στο χρυσαφένιο χρώμα των σταχυών
σαν τα χτενίζει με τις αχτινωτές πτυχώσεις του
ο ήλιος του Καλοκαιριού

Στο Ρε
Αγωνίζεται το στήθος ανάσα για να πάρει
Ρευστό σιρόπι φραγκοστάφυλου ξεχύνεται
απ' τις φλέβες σου κυλάει στις άκρες των δαχτύλων
Στου απομεσήμερου την κάψα

Στο Μι
Κύματα  σηκώνουν χέρια πουλιά που
φτερουγίζουν  ευλαβικά στην κάθε νότα
αργοσαλεύοντας  εκστασιασμένα
γύρω απο τα υγρά σύννεφα

Στο Φα
Παρατηρητές άγρυπνοι  τα νερά των
σκοτεινών λιμνών, μάτια καθρέφτες
Παραμερίζουν στους πόθους των ανέμων
που άναρχα φυσάνε

Στο Σολ
Ήχοι βροντής χειμωνιάτικη καταιγίδα
Ανεμοστρόβιλος παρασέρνει πνοές ζωής
σε πέρασμα αδιάβατο από ψυχές που
όνειρα δεν έμαθαν να κάνουν

Στο Λα
Λευκή κορδέλα το δάκρυ στον λαιμό
Τυλίγεται  ξετυλίγεται και αλητεύει
σπαρταράει επάνω στο χρυσό
Κυλάει λυτρώνωντας το  μικρό κορμί

Στο Σι
Προφήτης του οδυνηρού σου τέλος
στο βάλς των στριγγών ήχων μεταμόρφωση
χορδές ατσάλινες οι μελωδίες στο σιωπηλό σου στόμα
Που χαρακώνουν σαν μαχαίρια


Αρχίζει και πάλι ο σκοπός
Οι νότες σε ήχους διάφανους
Στο κορμί
Στην ανάσα
Στην πάλη
Στα μάτια
Στην φωνή
Στο δάκρυ
Στον θάνατο



Levina

11 σχόλια:

Ο Αλχημιστης είπε...

Πολυ ομορφο! Ειδες τι γινεται αμα εχεις εμπνευση πρωινιατικα?

Φιλια πολλα!

Υ.Γ. Γιατι ο θανατος παντα στο τελος? Θανατος μπορει να σημαινει και μια νεα αρχη!

Ανώνυμος είπε...

Πρωτότυπο ! Και τόσο τρυφερό, ρομαντικό, καλογραμμένο ! Εξαίσια συντροφιά του κάνει το μουσικό κομμάτι που διαλεξες. Βιολί και μετά το αγαπημένο πιάνο...

ΧΑΜΟΓΕΛΑ Λεβινάκι ! Σφίξε σαν πολεμίστρια τις γροθιές, ας αστράψουν τα μάτια, σφίξε το στόμα αλλά μετά... σαν περάσει μια μπόρα... χαμογέλα ! Όταν σε αφήνει η ζωή, όταν κι όσο μπορείς.

Εντάξει καλή μου ; Μας χαρίζεις τόσες ευχάριστες στιγμές, με τις πινελιές σου που είναι αισθητική απόλαυση, με τις λεξεις που ταιριάζεις τόσο υπέροχα, πότε σε ένα στυλ και πότε σε ένα άλλο, με τις μουσικές σου, με τις φωτο που διαλέγεις ακόμα... Χάρισε και σε ΣΕΝΑ !! Όταν κι όσο...

Ανώνυμος είπε...

ένας χορός ζωής Εύη μου!

Καλή σου μέρα!

Levina είπε...

Σωστά Αλχημιστή, ο θάνατος σαν λέξη δεν χρησιμοποιείται
μόνο για να δηλώσει την οριστική διακοπή της ζωής...

Σαφώς και οι πρωινές εμπνεύσεις είναι οι καλύτερες...στις
μεσημεριανές υστερώ!! χαχαχα

τα φιλιά μου
να είσαι καλά :))

Levina είπε...

Πάντα χαμογελώ Gip μου,
στα δύσκολα ακόμα περισσότερο και σε ευχαριστώ
για την προτροπή, χαρίζω πολλά στον εαυτό μου,
ορατά μόνο σε εμένα, όταν και όσο μπορώ περισσότερο.
Τα βηματά μου ταιριάζουν στην αλεπού του μικρού
πρίγκιπα.

Τα φιλιά μου, σου εύχομαι να περάσεις καλά,
σε ευχαριστώ :))

Levina είπε...

Ναι Ήλιε μου και σου εύχομαι να τον ζεις
για χρόνια και χρόνια με το σπάνιο πλάσμα
που η μοίρα σου έφερε!!

Σε φιλώ, να είσαι καλά :))

EmmL είπε...

Η συντροφιά μου
από το πρωί που το δημοσίευσες
Σ'ευχαριστώ Λεβίνα μου

Apokalipsis999 είπε...

Νότες χωρίς διέσεις και υφέσεις...
Δίχως μέτρο...
Χωρίς το μετρονόμο, τικ τακ
πάνω από το πιάνο...
Μα λείπει το κλειδί!
Του Σολ; Του Ντο; Του Φα;
Και η μελωδία μένει βουβή!
Σιωπή...

Levina είπε...

:)) :))
Τα φιλιά μου Σκορπιέ
να είσαι καλά!

Levina είπε...

Ίσως αυτή η μελωδία να μη χρειάζεται
τον μετρονόμο να κρατά τον ρυθμό ...
ίσως και να μη χρειάζεται να ορίσει
το κλειδί, να είναι μια μελωδία
μοναδική χωρίς κανόνες και κλειδιά !
Δεν παίζεται στην σκηνή ενός θεάτρου
με κοινό να χειροκροτεί... γι αυτό
και παραμένει βουβή για τα αυτιά τρίτων.


Καλημέρα Σταμάτη μου
Τα φιλιά μου!!

Λιακάδα ☼ είπε...

Τι όμορφο Λεβίνα μου!!
Κι εγώ κολλημένη καιρό τώρα στο Ντο... δε μπορώ ν'ακουσω τα υπόλοιπα...
Καλό βραδάκι σου εύχομαι...

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...