1.9.11

χρόνος ακίνητος

Άνθρωποι
Γεμάτη  γύρω της από ανθρώπινες παρουσίες
Να χτυπάνε τα τηλέφωνα, να ακούει φωνές
να έρχονται έξω από τον δρόμο
να λένε αστεία καθώς τριγυρίζουν τις ζεστές βραδιές
και να γελάνε, έξω από την μισάνοιχτη πόρτα της
Να μιλάει
Να θέλει


Να θέλει να τα κλείσει όλα με ένα κουμπί,
όπως στο ραδιόφωνο που χαμηλώνει το volium
όταν την ενοχλεί η δυνατή μουσική
Να θέλει να κλείσει πόρτες και παράθυρα
Όχι δεν θέλει να γίνει αόρατη
Αόρατος σημαίνει ανυπαρξία
Μόνο να κρυφτεί θέλει
Να μπει στην γωνιά της
Να ξαναγυρίσει στην φωλιά της
Έλειψε πολύ από αυτή


Βγήκε μόλις έπιασαν οι ζέστες
Δεν άντεχε το μισοσκόταδο
Ήθελε να δει ήλιο
Να πάρει βαθιές ανάσες
Να γελάσει , να χορέψει, να κολυμπήσει στα γαλανά νερά,
να περπατήσει  στην γη, να νοιώσει το χώμα
κάτω από τις μαλακές πατούσες της
είδε πολλά πρόσωπα γύρω της, πολλά μάτια να την κοιτούν,
πολλά αυτιά να ακούν τα λόγια της, πολλά χέρια
απλωμένα στο μέρος της
Νόμιζε πως όλα αυτά ήταν για εκείνη



Ξαφνισμένη κοντοστάθηκε στο κατώφλι
Μα ήρθε η ώρα να ξυπνήσει
Ένα σκληρό μαξιλάρι κάτω από το κεφάλι της
Μια βρώμικη κουβέρτα σκέπαζε το κορμί της
Μια μυρωδιά υγρασίας  είχε κολλήσει στο δέρμα της
Αράχνες έπλεκαν ιστούς στα μαλλιά της
Προσπάθησε να κουνήσει τα πόδια της να σηκωθεί
Προσπάθησε να απλώσει τα χέρια της να πιαστεί
Προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια της
Μα ήταν βαριά τα βλέφαρά της, σκοτεινά όλα γύρω
Τέλος τα κατάφερε
Όνειρο ήταν


Ασημονήματα τυλιγμένα στο χέρι της
και στο άλλο μια χούφτα πολύχρωμες χάντρες
Και στο μάγουλό της είχε μείνει σημάδι
Από το σκληρό  τραπέζι που είχε ακουμπήσει
κουρασμένη το κεφάλι της.
Θολό το βλέμμα της έσταξε μια λίμνη δάκρυα
Έτριξαν οι μεντεσέδες της πόρτας
Διαμαρτυρήθηκε η σκουριά
Την έκλεισε απαλά και γύρισε να κουρνιάσει
Στην προστασία της φωλιάς της
Δεν το πρόλαβε και αυτό το καλοκαίρι.


Levina


 




7 σχόλια:

Emperor είπε...

Ο πόνος λυτρώνει. Και σένα κι'αυτούς που τον μοιράζονται μαζί σου. Χωρίς να το ζητήσεις. Απλά επειδή είσαι δικός τους άνθρωπος. Είναι δικοί σου άνθρωποι...

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

πίσω από κάθε πόρτα, άνθρωποι μόνοι που απλώς συγκατοικούν μαζί… και η ζωή, έξω από την πόρτα μας περνά… ας μην μας προσπεράσει… ας μην φτάσει η στιγμή που τούτη τη μοναξιά φίλο να την κάνουμε…

μια καληνύχτα και ένα σ’ αγαπώ, για να σε συντροφεύουν, ομορφάδα μου…

Levina είπε...

Ίσως να έχεις δίκιο Emperor,
οτιδήποτε μοιράζεσαι το
προσπερνάς γρηγορότερα.
Όχι όμως ότι δεν αφήνει
ίχνη πίσω του.

σε φιλώ
καλό απόγευμα

Levina είπε...

ΛΥΧΝΕ ΜΟΥ γνωρίζεις,
στο ίδιο μήκος κύματος σκεφτόμαστε.


και εγώ σε αγαπώ
να περνάς καλά.

Ανώνυμος είπε...

Η ζωη σε περνει μαζι της και μερικες φορες η ταχυτητα της ειναι τοσο μεγαλη που μπερδευεσαι, που πανικοβαλεσε και που τελικα με το που θα δεις τη φωλια σου απλονεις το χερι για να πιαστεις απο την πορτα και να κουρνιασεις για λιγο. Να προσανατολιστεις ξανα και να ξανα βγεις για να ζεσταθεις, οχι μονο απο τον ηλιο αλλα και απο αυτους που σε αγαπανε και αυτους που θα αγαπησεις. Ολα χριαζονται.
Ειμαι ενας ανθρωπος που δεν αντεχει τη μοναξια και το γραφω στην περιγραφη μου, στο ιστολογιο μου, οταν ομος θελω να μην ακουω τιποτα περισοτερο απο την σκεψη μου τοτε κανω σταση στη φωλια μου και το απολαμβανω πραγματικα μεχρι τη στιγμη που θα θελησω να...

Φιλια αγαπημενη να εισαι καλα γιατι θα στεναχωρεσεις το φιλαρακι σου.
Οχι τιποτε αλο αλλα ξερεις που θα πνιξω τον πονο μου και στο τελος θα γινω εκατο κιλα.

Levina είπε...

Το ξέρω καλέ μου ανώνυμε, είναι το καταφύγιό μας,εκεί πάμε να κρυφτούμε, να γλύψουμε τις πληγές μας, να πάρουμε δυνάμεις και ...
ναι την αντέχουμε την μοναξιά, πολλές φορές είναι πολύ καλύτερη από χιλιάδες άλλες λύσεις.

Κοίτα, αν είναι να πνίξεις τον πόνο σου εκεί,
έρχομαι να τον πνίξουμε μαζί... θα φέρω και τα πουράκια αυτή τη φορά....χαχαχαχα
μετά θα μας σηκώσουν με γερανό!

φιλιά γνωστέ άγνωστε !

Apokalipsis999 είπε...

Η φυγή και η απομόνωση έστω στο όνειρο,
γίνονται σύμμαχοι
της σκουριάς των μεντεσέδων της πόρτας.
Κι αν ο ήλιος φτάσει,
την ώρα του ξυπνήματος,
αργοπόρησε μόνο.
Πάντα το καλοκαίρι περιμένει,
όσους δεν προλάβουν το χειμώνα!

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...