13.7.11

χωρίς ανάσα



Γιατί ξημέρωσε μια μέρα ακίνητη
ακόμα κι η ανάσα βαριά απ τα στήθη βγαίνει
κι είναι τα πόδια βυθισμένα 
σε μια χρυσαφένια αμμουδιά
πλάι σε μαύρα βράχια που σαν μαχαίρια 
χώνονται στην καρδιά της γης
Πύρωσε ο ήλιος ψηλά 
σ έναν χάρτινο ουρανό
που δυο σύννεφα από μετάξι 
αιχμάλωτα κρατάει
κι είναι ματωμένο ετούτο το κορμί 
βήμα το βήμα να ξεπλυθεί στα κύματα 
μιας άγριας θάλασσας ζητάει
Χωρίς ανάσα αφήνεται 
δίχως σκέψεις χωρίς προορισμό
τα βήματα σέρνει 
επάνω στης γης τα βογγητά
χάνεται το θνητό κορμί 
αλλάζει μορφή 
χάνεται αφανίζεται
σ ένα ανεμοδαρμένο πέλαγο 
μια αλμυρή σταγόνα θάλασσας
απέμεινε απ αυτό που κάποτε 
λεγότανε Γυναίκα.


levina



5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Λεβίνα μου τι όμορφο .. με μια ανασα ...

με μια ανασα το διαβασα..

μια ανασα αφηνω..

καλο βραδυ με φιλια που κρυβουν πολλες ανασες

Emperor είπε...

Εκείνη ... Για σένα...

Levina είπε...

Σ αγαπω

Με μιαν ανάσα σ΄αγαπώ μου
για εκείνον

Πολλά φιλιά σου στέλνω
Μαγικά
Που αντέχουν χωρίς ανάσα


Emperor

Παραδίνεται my Emperor
Εκείνη
Σε εκείνον
Χωρίς ανάσα

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

στην παράδοση, ακόμα και η ανάσα βαρύ φορτίο γίνεται…

Levina είπε...

ναι Βίκυ μου
πόσο δίκιο έχεις, ακόμα και αυτή
η ανάσα κόβεται κάποια στιγμή
και αιωρείσαι στο κενό.......

τα φιλιά μου καλή μου.

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...